Καζίνο / Casino (1995)

Η ταινία βασίζεται στο βιογραφικό βιβλίο του Νίκολας Πιλέτζι. Έχει στο κέντρο της την άνοδο και τη πτώση ενός πραγματικού προσώπου, ενός τζογαδόρου στο Λας Βέγκας της δεκαετίας του 70. Ο Φρανκ Ρόζενταλ, από απλός παίκτης του καζίνο, θα γίνει ο διευθυντής του, το σημαντικότερο πρόσωπο στην πόλη της θεάς τύχης. Θα γνωρίσει την λάμψη της κορυφής και θα βιώσει την πτώση στο κενό. Η πολλοστή επίσκεψη του Μάρτιν Σκορσέζε στα πράγματα της μαφίας συνδυάζεται από μια πιο πολύπλοκη σκηνοθεσία, από αυτές που δεν μας είχε συνηθίσει ακόμα κι ένας τόσο φορτσάτος δημιουργός. Κάτι ακόμα γρηγορότερο κι από τα "Καλά Παιδιά". Ταχύτατος στα όρια της ζαλάδας, συνδυαστικός στα όρια του λαβύρινθου και πολύπλοκος σε σημείο να μπερδεύεται ο θεατής.

Αν και σε μια πρώτη προσέγγιση το Casino δείχνει ως ακόμα μια ταινία για τη Μαφία (μια σταθερή θεματική του σκηνοθέτη), είναι κυρίως ένα φιλμ για την πόλη της τύχης (το Λας Βέγκας), για τη λάμψη (και τις αυταπάτες του αμερικάνικου ονείρου), για το ανέφικτο της ευτυχίας, για το αυτοκαταστροφικό της ανθρώπινης φύσης, τέλος για την απώλεια του παραδείσου. Στο επίπεδο των προσώπων, το φιλμ εκθέτει την ανθρώπινη επιθυμία, οξυμμένη "εις το έπακρον". Eπιθυμία για χρήμα, δύναμη και εξουσία, λιγότερο για ηδονή. Ο σκηνοθέτης -σαρκαστικός και κυνικός στην οπτική του- οργανώνει την αφήγηση μέσα από τις σχέσεις των τριών βασικών προσώπων. Αιχμαλωτίζει ακριβώς την αίσθηση, τη διάθεση, σχεδόν τη μυρωδιά της πόλης, ο Ντε Νίρο και ο Πέσκι κατακτούν τους ρόλους τους με μια υποσυνείδητη ασφάλεια, η συνοδός πολυτελείας της Σάρον Στόουν σηματοδοτεί ίσως την καλύτερή της ερμηνεία, υποδυόμενη ένα πρόσωπο που βιώνει με δραματικό τρόπο την απώλεια του παραδείσου και το βοηθητικό καστ περιέχει ανθρώπους όπως ο Ντον Ρίκλες που μόνο η παρουσία του χαράζει την αίγλη της εποχής.

Η μουσική του φιλμ -μια συλλογή τραγουδιών που καλύπτουν μια μεγάλη χρονική περίοδο- αποτελεί ένα μικρό και σχετικά αυτόνομο από την αφήγηση μουσικό χρονικό μιας εποχής. Η ταινία, που μοιάζει να έκλεισε τη «συνδιαλλαγή» του δημιουργού με τη μαφία, δεν είχε την ίδια επιτυχία με τις προηγούμενες του, αλλά είναι αξιολογότατη και πολύ ενδιαφέρουσα, παρότι την τεράστια διάρκειά της. 10/10!!!

Με την ευκαιρία, μιας και την είδα πάνω από 50 φορές...10/10!

πολυ ενδιαφερουσα, πως λειτουργει το συστημα τζογου και οι ανθρωποι του. οι σκληροι ειναι κι ευαισθητοι και συνεξαρτημενοι κ αυτοκαταστροφικοι, οπως και οι πελατες τους.

ωραια η εξελιξη των χαρακτηρων...

καταπληκτικες ερμηνειες και σκηνοθεσια

αν εξαιρεσεις τους φανταχτερους πρωταγωνιστες Ντε Νιρο και Στοουν η ταινια δεν αξιζει φραγκο, ντοκυμαντερ δεν ειναι, μυθοπλασία δεν ειναι αφου στηριζεται σε πραγματικα γεγονότα, δραματοποίηση επισης δεν ειναι εφοσον υπαρχει αφηγητης σε ολοκληρη σχεδον τη διάρκεια της, πρωτοτυπη επισης δεν ειναι διοτι υπαρχουν πολύ καλυτερες γκανγκστερικες ταινιες. Ο Σκορτσεζε καθε άλλο παρα στα καλύτερα του ...

Γιατί δεν έχει ελληνικούς υπότιτλους;;; 

Προσωπικά δεν "τρελάθηκα" με την ταινία. Θεωρώ ότι το παράκαναν με τις αφηγήσεις κάνοντας την ταινία περιττή εφόσον μας έδιναν έτοιμη την τροφή για σκέψη. Kαλή η ερμηνεία του Ντε Νίρο και του Τζο Πεσι, αλλα αυτη η Στοουν ειναι τοσο βαρετη... Πολυ κακη ηθοποιος. Συνολικα θα βαθμολογουσα την ταινια με ενα 7/10.