Rocky III / Ρόκυ Νο 3: Ο Θρίαμβος (1982)

Μία ακόμη ενδιαφέρουσα αξιόλογη-αντάξια των δύο προηγούμενων επών του αθλήματος που λέγεται μποξ, που το αναδεικνύει και μέσα από την ζωή και τα μάτια ενός φιλήσυχου, φτωχού και θαρραλέου πυγμάχου. Σε αυτό το φιλμ ακούμε πρώτη φορά το Eye Of The Tiger, σήμα κατατεθέν του franchise. Μπορεί το φιλμ να μοιάζει να λοξοδρομεί αρχικά και να δείχνει διαθέσεις πιο ανάλαφρες, αλλά δεν χάνει πλήρως την ταυτότητα που το πρωτογνωρίσαμε, ότι δηλαδή είναι ένα απολαυστικό αθλητικό δράμα. Έχει πια περισσότερα από όσα μπορούσε να φανταστεί, ανακαλύπτει όμως ότι κάπου στην πορεία έχασε το ένστικτο του αγωνιστή. Εκεί εστιάζει ο τρίτος Ρόκυ, στα χαμένα ιδανικά, στον τρόπο που ανερχόμαστε και σιγά-σιγά ξεχνάμε τον τρόπο που φτάσαμε εκεί, ξεχνάμε να αγωνιστούμε χάνουμε την ελπίδα και τον δυναμισμό μας και αφήνουμε πίσω τον εαυτό μας, έχοντας γίνει κάτι διαφορετικό.

Επειδή όμως η ιστορία του Ρόκυ, ήταν πάντα μια ιστορία συναισθημάτων και μια ιστορία δυνατής και ακλόνητης αγάπης, η Άντριαν, είναι ξανά αυτή που θα δώσει το έναυσμα στον Ρόκυ. Όταν κλονίζεται, ο Ρόκυ στρέφεται στην Άντριαν. Όταν όλα χάνονται, με το δυνατό και στιβαρό στήριγμα που χάνει, τον προπονητή του, το είδωλό του, θα τον αποκαρδιώσει σε τεράστιο βαθμό, θα τον καταρρακώσει και θα τον ρίξει τόσο ψυχολογικά που θα πέσει σε βαθιά κατάθλιψη, την πιο συγκινητική στιγμή του φιλμ, ο Ρόκυ έχει την Άντριαν. Όταν πια φοβάται να "παλέψει", η Άντριαν είναι εκεί και τον επαναφέρει, στην αμέσως επόμενη πιο δυνατή σκηνή του φιλμ, λίγο πριν την τελική μάχη. Η τελική μάχη του τρίτου Ρόκυ, είναι θεωρώ η καλύτερη του franchise. Σταλόνε και Mr T έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά στην απόδοση της χορογραφίας, ενώ τα πλάνα που χρησιμοποιεί ο Σταλόνε είναι γεμάτα ενέργεια, μεταφέροντάς σου τον πόνο κάθε γροθιάς που πέφτει στο ρινγκ. Ο Ρόκυ ήταν πάντοτε το κινηματογραφικό alter ego του Σταλόνε, έτσι κάθε ταινία είναι εμποτισμένη με στοιχεία από τη ζωή του Σταλόνε. Αφήνει χώρο στους χαρακτήρες, εστιάζοντας περισσότερο σε αυτούς που βρίσκονται γύρω από τον Ρόκυ και κυρίως στον Απόλλο Κρηντ.

Ο Καρλ Γουέδερς δίνει την πιο ανθρώπινη ερμηνεία του εδώ και μετατρέπεται από αντίπαλος σε φίλος και μέντορας του Ρόκυ, μετά το χαμό του Μίκυ. Πολύ καλός κι ο Μπερτ Γιανγκ ως Πόλι, διατηρώντας την ερμηνεία του στα ίδια, καλά επίπεδα με τις προηγούμενες ταινίες. Πολύ καλή δουλειά και από τον πρωτοεμφανιζόμενο τότε Mr T, που θυμίζει αρκετά τη φυσιογνωμία και τον τύπο του Μάικλ Τάισον, πολύ πριν αυτός εμφανιστεί. Δόθηκε σε όλους αυτό που περίμεναν από την ταινία (δραματική κορύφωση-training montage-τελική μάχη, πάντα με τη συνοδεία της μουσικής του Μπιλ Κόντι) προχωρώντας λίγο παραπέρα τους χαρακτήρες και κάποια τεχνικά κομμάτια του φιλμ. Όσο προβλέψιμη κι αν είναι η εξέλιξη του Ρόκυ 3, παραμένει συγκινητικό, θεαματικό στο τέλος και αρκετά κοντά ακόμα, σε αυτό που αντιπροσώπευσε από την αρχή ο Ρόκυ. Το ταξίδι της αναζήτησης του καλύτερου δυνατού εαυτού μας. 9/10!!!