Rocky II / Ρόκυ Νο 2 (1979)

Μία αξιόλογη δεύτερη συνέχεια, του επικού πρώτου. Γυρίστηκε με μοναδικό σκοπό να δώσει τη ζώνη του πρωταθλητή πυγμαχίας, στον αγαπημένο μποξέρ του κινηματογραφικού κοινού και χωρίς να έχει κάτι καινούριο πει, λειτουργεί αρκετά καλά σαν σύνολο. Είναι μία συνέχεια της υπόθεσης ουσιαστικά, που συμπεριλαμβάνει μία ανθρώπινη καθημερινή ιστορία ενός βιοπαλαιστή της ζωής και παράλληλα του δημοφιλή πυγμάχου που πρέπει να ενδιαφερθεί με το χόμπι-επάγγελμα και να αποδείξει τον δυναμισμό του και να μπορέσει μ΄ αυτό τον τρόπο να επιτευχθούν οι στόχοι που έχει βάλει. Προσπαθεί να κρατήσει τους τόνους χαμηλά μέχρι το τελευταίο μισάωρο και ίσως αυτό είναι και το μεγαλύτερο ρίσκο του φιλμ, καθώς βουτά ξανά στη μιζέρια της καθημερινότητας των ηρώων του. Πετυχαίνει όμως έτσι να μεταδώσει στο θεατή τη δίψα του Ρόκυ για διάκριση, δείχνοντάς του από πρώτο χέρι όλους αυτούς τους λόγους που τον οδηγούν στην αναμέτρηση με τον Απόλλο, δίνοντας επική διάσταση στη νίκη του Ρόκυ. Το μοτίβο που ακολουθεί κι εδώ ο Σταλόνε, σκηνοθετικά, σεναριακά αλλά και ερμηνευτικά, είναι ακριβώς το ίδιο με την πρώτη ταινία, χρησιμοποιώντας μάλιστα τα τελευταία λεπτά του πρώτου φιλμ στην αρχή του δεύτερου, δείχνοντάς μας την κατάληξη του αγώνα με τον Απόλλο Κρηντ και συνεχίζοντας την ταινία από εκείνο ακριβώς το σημείο.

Ο Στάλονε βάζει τον ήρωά του, να προσπαθεί να ζήσει πλέον μακριά από την πυγμαχία, παντρεμένος με τη γυναίκα της ζωής του και αναζητώντας μια δουλειά για να ζήσει, αφού τα φώτα της δημοσιότητας φύγουν από πάνω του. Δεν έφτασε όμως στην κορυφή κι όταν ο Κρηντ τον προκαλεί ξανά, έχει μια δεύτερη ευκαιρία, την οποία δε θέλει να αφήσει, σε αντίθεση με τα "θέλω" της Άντριαν. Το κομβικό σημείο του φιλμ, είναι η Άντριαν. Γίνεται ολοφάνερη πλέον η επίδραση που έχει πάνω στον Ρόκυ. Ο Ρόκυ είναι ένας αγωνιστής, που θέλει όμως τη στήριξη κάποιου και αυτός ο κάποιος είναι πάντα η Άντριαν. Η Άντριαν μοιάζει να είναι η πηγή της δύναμης του, η πηγή της θέλησης για διάκριση, για μάχη, που έχει μέσα του ο Ρόκυ, γι αυτό πάντα θα επιμένω, ότι η ιστορία του Ρόκυ είναι πάνω απ' όλα, μια ιστορία αγάπης, που περιγράφεται με έναν πολύ διαφορετικό και ιδιαίτερο τρόπο. Οι πιο συγκινητικές, ανθρώπινες και δυνατές σκηνές του φιλμ είναι αυτές που διαδραματίζονται κατά τη διάρκεια της νοσηλείας της Άντριαν. Ο μονόλογος του Σταλόνε πάνω από το κρεβάτι του νοσοκομείου, ο μονόλογος του Μπέρτζες Μέρεντιθ (Μίκυ) στην εκκλησία και η στιγμή που η Άντριαν ξυπνά από το κώμα και δίνει στον Ρόκυ αυτό που χρειάζεται (την στήριξή της) για να σταθεί ξανά στα πόδια του, είναι οι τρεις σημαντικότερες στιγμές του δεύτερου Ρόκυ. Ο τελικός αγώνας είναι φανερά πιο προσεγμένος και πιο λεπτομερειακά χορογραφημένος. Επιπλέον, δεν διαφοροποιείται ιδιαίτερα από το πρώτο φιλμ, τόσο οπτικά όσο και σεναριακά. 8/10!!!