Οδύσσεια / The Odyssey (1997)

ΕΠΟΣ!!!!!!! 10/10

Η καλύτερη ταινία που αποτυπώνει το έπος του Ομήρου. Ένας εκπλητικός Armand Assante σ'έναν ιδιαίτερα απαιτητικό ρόλο. Από το σχολείο το έβλεπα και δεν το βαριέμαι ποτέ. 

H Οδύσσεια, το επικό ποίημα του Ομήρου, είναι παγκοσμίως γνωστό ως η μεγάλη περιπέτεια του πολυμήχανου Βασιλιά της Ιθάκης, Οδυσσέα. Το μεγαλείο της περιπέτειας αυτής είναι ότι ο κεντρικός χαρακτήρας, ο Οδυσσέας αντιμετωπίζεται ως ο πρώτος άνθρωπος στην ιστορία, που μπορεί να σκεφτεί ορθολογικά και να ελέγξει τα πάθη του. Ο σκηνοθέτης Andrei Konchalovsky αφιερώνει λίγο χρόνο στην εισαγωγή για να περιγράψει τις τελευταίες μέρες της Τροίας και την αναχώρηση του πλοίου του Βασιλιά για την Ιθάκη. Εκεί αρχίζουν οι περιπλανήσεις του. Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας ακολουθεί τον Οδυσσέα, στα αρχαία μέρη στη Μεσόγειο, σε αντιπαράθεση με τον Κύκλωπα Πολύφημο, την συμβίωση με την Κίρκη (τη θεά που μπορεί να μετατρέψει τους ανθρώπους σε χοίρους) και τη μαγεία του έρωτα με την Καλυψώ. Η ταινία διακρίνεται από την έξυπνη κινηματογράφηση, τους σπιρτόζους διαλόγους, ειδικά εφέ υψηλής τεχνολογίας και εξαιρετικές ερμηνείες. Το καστ είναι φιλότιμο στο σύνολό του. Πρόκειται για μεγάλα ονόματα. Η Ειρήνη Παππά, που παρότι έχει μικρό ρόλο, διδάσκει Επίδαυρο. Ο Armand Assante, που είναι άλλωστε και το επίκεντρο, είναι ένας ταιριαστός κι αξιόλογος Οδυσσέας. Από τις Τρωικές μάχες μέχρι την σφαγή των άξεστων μνηστήρων από τον Οδυσσέα, η ταινία είναι συναρπαστική, γεμάτη από καλοσχεδιασμένη κινηματογραφική δράση, με το έργο να έχει την "επική" μορφή των υπερπαραγωγών της Τσινετσιτά της δεκαετίας του 1960, αλλά σε ιστορικά σωστή μορφή. Ο Konchalovsky (σε παραγωγή του Φρανσις Φορντ Κόππολα) σεβάστηκε το αρχαίο κείμενο σε μεγάλο βαθμό. Υπάρχει βέβαια ακρωτηριασμός των συμβάντων της επιστροφής του Οδυσσέα (πχ, οι Σειρήνες, η Ναυσικά κτλ), αλλά θα ήταν αδύνατο να ενσωματωθούν όλα σε ένα έργο 3 ωρών! Από τις πολύ σπάνιες στιγμές που επιλέγεται να αποτυπωθεί με έστω και με αυτό τον βαθμό πιστότητας η αρχαία κληρονομιά. Από μόνο του αυτό εξασφαλίζει ένα κείμενο γεμάτο πλούτο ενδιαφέροντος. Το πρώτο νεύρο σπάει με την τυπική φωτογράφιση που παραπέμπει σε κινηματογράφο φαντασίας παλιότερων καιρών, με έντονο όσο και κιτς χρωματισμό πλάι σε τυπικά πλάνα. Το δεύτερο αφορά τη δουλειά του εργαστηρίου Jim Henson, που όσο κι αν τη θαυμάζεις ανά σημεία (ειδικά στη σεκάνς της Σκύλας και της Χάρυβδης) είναι σκέτο «ψέμα», αλλά δικαιολογείται λόγο και της εποχής. Παραπέμπει σε οικογενειακή δουλειά και δεν είναι αντάξια όσων πλάθει ο νους μας διαβάζοντας το έπος του Ομήρου. Συνιστάται σε όλους τους φίλους του είδους "χλαμύδα-ξίφος", αλλά και σε όσους θέλουν να ξαναθυμηθούν το Ομηρικό Έπος της Οδύσσειας. 9/10!!!

ΠΟΛΥ  ΕΠΙΚΗ  ΤΑΙΝΙΟΥΛΑ