The Hidden Child / Il bambino nascosto (2021)

Η πρώτη ευκαιρία ήρθε πριν λίγες μέρες και θα ήθελα να ευχαριστήσω και εγώ με την σειρά μου τον φίλο Σημαδ3μένο για την πρόταση του. Λίγο αυστήρός με την βαθμολογία σου είσαι, εγώ της δίνω άνετα ένα 7/10, διότι δεν με ενόχλησε η έλλειψη δράσης.

Τόσο εσύ όσο και ο φίλος Νομικός τα έχετε πει όλα, τι να προσθέσω και εγώ.

Μόνο ότι η επιτυχία και η όλη εξέλιξη της ταινίας βασίζεται σε αυτό το ασυνήθιστο ζευγάρι ηθοποιών, τους Silvio Orlando και Giuseppe Pirozzi. Η συνάντηση του γκρινιάρη διανοούμενου, ξυλώδη από τη μοναχική του ζωή, ανοίγεται μπροστά στην αναιδή και ζωτική απλότητα του μικρού Ciro, μέχρι ο ένας να σώσει τον άλλον.

Με την πρώτη ευκαιρία θα την δω και εγώ 

Το ειδα δύο φορές!!!! Ηθελα μιά φορα να μείνω στην ροή και μία να αποκρυπτογραφήσω τα μυστικά του έργου αν μπορώ και άν υπάρχουν. Δεν Θεωρω τον εαυτό μου ειδήμονα επ' ουδενί, απλως αγαπω τον κινηματογράφο και μου 'μιλαει' πιο πολύ από όλες τις μορφές τεχνης. Αρα στην προτροπη-προταση του αγαπητού φίλου Σημαδ3μένου σχολιάζω ως απλός συνθεατής του έργου που μοιράζεται απόψεις......Τα κρυμμενα παιδιά ειναι πολλά στην ταινία ενα είναι ο μικρος ηρωας και το αλλο ο Μαεστρος Ορλάντο(αλλά ακομη και ο μαφιόζος του πρωην μαθητής ειναι ένα παιδί) .....Καθε ταινία που 'εχει παιδιά ειναι ανισση γιατι το παιδί κλέβει παντα την παράσταση. Εδω ομως η σκηνοθεσία καταφερνει, με την ερμηνεία του Ορλάντο ,να  επιτύχει να πρωταγωνιστήσουν δυο παιδιά και οχι μόνο!!!!!!....Ο Μαεστρος-Ορλάντο σπάει(ερμηνευτικά) σιγά σιγα το σκληρό κέλυφος που μεσα του εχει κρυφτει το φοβισμένο παιδί : η ανάγκη για πατρική αγάπη, για οικογένεια ,για κοινωνικότητα, για να δημιουργήσει  ενα καλλιτερο αυριο( και αυτο ειναι τα παιδιά) για μια νίκη απέναντι στο θάνατο(για να μην περάσει η ζωη ασήμαντα* διότι ο γεννησας ουκ απέθανε* και αυτό βέβαια δεν εχει να κανει με τον σεξ. προσανατολισμό του ήρωα, αλλά ειναι παναθρώπινη ανάγκη).....Αξιοσημείωτη είναι επίσης και η κλιμακούμενη δραματικότητα του έργου με την ματια στα γεογονότα που εξελίσσονται, των ανθρωπων που περιβάλλουν τον Ορλάντο....Η παρέα του Πόκερ, η γιαγιά, ο πατέρας που προσπαθεί να γλυτώσει την οικογένεια και ο Ορλάντο εκει με βλέμμα "κρυμένου" Καβάφη (αλήθεια δεν ειναι σκανδαλώδης η ομοιοτητα του πρωταγωνιστή με την πιο γνωστη φωτογραφία του ποιητη?)να παρακολουθεί τα τεκταινόμενα ,συνθλιβόμενος απο τα γεογονότα του σεναρίου στην μικρή μονότονη ζωή του.....Ο Ορλαντο εχει συναισθηματική έκλειψη έντασης λογω της κρυφής ζωής του αλλα απο μέσα του βραζει από συναισθήματα.....Ειδικά στην σκηνή πού ειναι αποφασισμένος να φτάσει μεχρι θανάτου για  να υπερασπιστεί τον μικρο του φιλο και όταν κάνει το μεγάλο βήμα στό φινάλλε.....Ανακεφαλαιωτικά η ερμηνεια του ειναι μεγαλειώδης και καθηλωτική.....Τετοιοι ηθοποιοι σηκωνουν και σεναρια και σκηνοθεσίες και ολους τους συντελεστες ενός φιλμ....7.5/10 και προτεινόμενη για θεαση...... 

Οι αγαπητοί σινεφίλ του φόρουμ που είδαν το "Ariaferma", προτείνω να δούν αυτή την ταινία...

Την είχα δεί πολύ καιρό πριν αναρτηθεί στο site και ήταν φυσικό να την ξεχάσω μετά. Την ξαναθυμήθηκα τώρα με αφορμή το "Ariaferma" όπου παίζει ο Ορλάντο.
Σε αυτήν την ταινία λοιπόν ο Γκαμπριέλε είναι ένας μοναχικός μεσήλικας καθηγητής πιάνου ο οποίος ζεί σχεδόν απομονωμένος στο σπίτι του στη Νάπολη.
Η μόνη ενάσχολησή του είναι να παραδίδει μαθήματα πιάνου, να διαβάζει ποιήματα, να ακούει κλασσική μουσική και να βλέπει παλιό ασπρόμαυρο κινηματογράφο.
Κλειστός κι αντικοινωνικός τύπος, κανείς δεν ξέρει τίποτα για αυτόν και τα προσωπικά του, όλοι στην γειτονιά τον αποκαλούν "μαέστρο".
Μια μέρα όμως βρίσκει μέσα στο σπίτι του έναν παρείσακτο, ένα 12χρονο παιδί-μέλος συμμορίας της Καμόρα το οποίο ψάχνουν να το βρούν οι μαφιόζοι.
Προσπαθώντας να βοηθήσει το παιδί και να το σώσει από την Καμόρα, το κρύβει για μέρες στο σπίτι του.
Σε αυτές τις μέρες αναπτύσσεται σιγά-σιγά μια σχέση πατέρα-υιού η οποία θα αλλάξει ριζικά τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του καθηγητή.
Παρ'όλο που σκηνοθέτης της ταινίας είναι ο Roberto Ando, γνωστός από τις "Εξομολογήσεις" και το "Ζήτω η Ελευθερία" με τον μεγάλο Τόνι Σερβίλο, το "Hidden Child" δεν είναι για μένα του ίδιου επιπέδου.
Όχι επειδή λείπει ο Σερβίλο, ο Ορλάντο παίζει άψογα τον ρόλο του, αλλά δεν έχει συναισθηματική ένταση, ενώ το σενάριο του δίνει την δυνατότητα.
Κυρίως μέσα από τα ποιήματα του Καβάφη που απαγγέλει ο καθηγητής συνεχώς, αναλύονται κάποιοι στοχασμοί περί ζωής.
Αυτοί οι διάλογοι περί στάσης ζωής, περί λαθών του παρελθόντος κλπ, σε συνδυασμό με το πιάνο, την κλασσική μουσική και τον Καβάφη, είναι τα κυρίαρχα στοιχεία της ταινίας.
Περίμενα λίγο περισσότερη δράση και αγωνία, καθώς και περισσότερα εξωτερικά πλάνα από την αγαπημένη μας "χωματερή", τη Νάπολη!
Είμαι σίγουρος όμως πως οι φίλοι μου οι σινεφίλ θα βρούν περισσότερα θετικά στοιχεία από εμένα στην ταινία... 6/10!!