Ένας ακέραιος άνθρωπος / A Man of Integrity / Lerd (2017)

Η πεμπτουσία της αφηγηματικής απλότητας. Βαθύ, αριστοτεχνικό ψυχογράφημα των ηρώων και της χώρας τους. Αιχμηρό δράμα που ξεχωρίζει για την αφηγηματική του ακρίβεια, τις υπαρξιακές του προεκτάσεις και την τεχνική του αρτιότητα. Προσεγμένη σκηνοθεσία και μετρημένες ερμηνείες κρατούν το σύνολο της ταινίας σε μια πολύ καλή ισορροπία. Μια συγκλονιστική εικόνα του τι αντιμετωπίζει ένας έντιμος άνθρωπος μέσα στην ασφυκτικά διεφθαρμένη κοινωνία στο Ιράν που ο μόνος τρόπος για να την αντιμετωπίσει είναι να χρησιμοποιήσει τις τακτικές των αντιπάλων του. Μας δείχνει τον αγώνα ενός ανθρώπου που προσπαθεί να κρατήσει την ακεραιότητά του μέσα σε μια κοινωνία σαπίλας, διαφθοράς κι αυταρχισμού.

Ο σκηνοθέτης βρίσκεται σε ευθεία σύγκρουση με το ιρανικό κατεστημένο, ωστόσο δεν καταφεύγει σε μια μελό "ταινία δια­μαρτυρίας". Αντίθετα συνθέτει ένα πολυεπίπεδο υπαρξιακό πορτρέτο ενός ανθρώπου που προσπαθεί να υπηρετήσει το δίκαιο και ηθικό, σε ένα περιβάλλον που αυτές οι αξίες θεωρούνται κατάρα. Υπάρχει μια μουντή ατμόσφαιρα στη ταινία του Rasoulof, που τονίζει τη χρεοκοπία της ηθικής. Διεφθαρμένοι πολιτικοί και δημόσιοι λειτουργοί, εκβιασμοί, ειρωνείες, πλαστά πιστοποιητικά, παρακράτος που συνεργάζεται με την καλπάζουσα επιχειρηματικότητα, υπέρμαχοι του θρησκευτικού φανατισμού, υπερβολική γραφειοκρατία, καταπίεση, αυθαιρεσίες θεσμικών οργάνων και, κυρίως, μια αίσθηση εγκλωβισμού και παγίδευσης που στέκεται επάνω στα θύματα αυτού του καθεστώτος σαν βαριά σκιά συνθέτουν το "βαθύ ιρανικό κράτος", που συντηρεί μια κοινωνία η οποία φοβάται και σιωπά.

Ρεαλιστικά δοσμένη και με υποβλητικούς-άψογους ρυθμούς ταινία (που, από ένα σημείο και μετά, θυμίζει λίγο Χίτσκοκ), ακόμη κι όταν υπάρχουν νεκροί χρόνοι η παρουσία τους δεν είναι πλεονάζουσα στο βαθμό η ταινία να κινδυνεύει να κάνει κοιλιά. Ο προσγειωμένος ρεαλισμός της κινηματογράφησης αλλά και των προσεγγίσεων στις ερμηνείες, που είναι χαμηλών τόνων, όχι όμως υποτονικές, είναι στοιχεία που καταφέρνουν και κάτι επιπρόσθετο, να μην εξοκείλει η ιστορία στην αναληθοφάνεια, χάνοντας έτσι σε δραματουργική δύναμη. Είναι μια συνειδητά πολιτική ταινία που εντοπίζει πολλά κακώς κείμενα της κοινωνίας του Ιράν (αν και τα θέματα που θίγει, ισχύουν σχεδόν παντού) και καλεί σε συζήτηση για τα μέσα και τις ρεαλιστικές διεξόδους που μας σπρώχνει η ίδια κοινωνία να διαλέξουμε. 9/10!!