Three Billboards Outside Ebbing, Missouri / Οι τρεις πινακίδες έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι (2017)

Ένα πολυεπίπεδο σενάριο οδηγεί ένα πικρό μα ταυτόχρονα αισιόδοξο δράμα πάνω σε μια επαρχιακή Αμερική γεμάτη από τη μία σκοτεινές και από την άλλη διασκεδαστικές αντιφάσεις. Ο φυλετικός ρατσισμός, η ομοφοβία, η βία ενάντια των γυναικών και η ανισότητα των τελευταίων, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, βρίσκονται στο κέντρο αυτής της εξαίρετα σκηνοθετημένης, γραμμένης και ερμηνευμένης ταινίας, και ο Μάρτιν ΜακΝτόνα, όπως συνηθίζει να πράττει άλλωστε, ισορροπεί επιδέξια ανάμεσα στη μαύρη κωμωδία και το δράμα, διασκεδάζοντας και συνταράζοντας, ισόποσα. Με βιτριολική ειρωνεία, διεισδυτική ματιά στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση και συγκινητική μελαγχολία, ο ΜακΝτόνα τις περιπλέκει με πολιτικά μη ορθή διάθεση και μοναδική κινηματογραφική δεινότητα. Με δυναμικό βλέμμα, πικρόχολο­ χιούμορ και αποφασιστικότητα­ στην κάθε κίνηση, η Μίλντρεντ της Φράνσις ΜακΝτόρμαντ κερδίζει άμεσα τη συμπάθειά μας. Ακόμη και το προς στιγμήν, σοκαριστικό, μα εν τέλει γλυκόπικρο τέλος, είναι περιγελαστικό από τη στιγμή που δοκιμάζει να θίξει το κοινό συναίσθημα περί ηθικής. Ο Μάρτιν ΜακΝτόνα προσπαθεί να εξαγνίσει τις βασανισμένες ψυχές των αποπροσανατολισμένων χαρακτήρων, μέσα από την υπόσχεση της σύλληψης του επίδοξου δράστη (ή της τιμωρίας κάποιου άλλου ενόχου). Μόνο που η κάθαρση έρχεται από τη συνειδητοποίηση της ατελέσφορης κατάστασης στην οποία και βρίσκονται και τη συμφιλίωση των αντιμαχόμενων πλευρών.

Στον καλύτερο ρόλο της καριέρας του, το ίδιο υπέροχος είναι και ο Σαμ Ρόκγουελ, ο οποίος ερμηνεύει έναν ψυχωτικό, φυλετιστή, πανηλίθιο αστυνομικό, που βαθμιδωτά αποδεικνύει, πως είναι κάτι περισσότερο. Παρά τα αρνητικά χαρακτηριστικά που φέρει ο Ντίξον, και το σοκ που προκαλεί με το ρατσιστικό του μένος και τη βίαιή του συμπεριφορά (αξέχαστο το μονοπλάνο που γρονθοκοπεί και πετά από το παράθυρο τον Ρεντ Γουέλμπι), ο Αμερικανός ηθοποιός καταφέρνει να κάνει συμπαθητικό, τον ακραίο χαρακτήρα που ερμηνεύει (πολλώ δε μάλλον μετά την αναπάντεχη τροπή που παίρνει η ιστορία), όπως επίσης, να αποδώσει τις εξόφθαλμες ιδιότητές του, χωρίς μανιέρα. Στη σύντομη εμφάνιση που έχει, πολύ καλός είναι και ο Γούντι Χάρελσον, έτσι καθώς παίζει με ειλικρίνεια, μεστότητα και συγκίνηση τον πολυαγάπητο αρχηγό της αστυνομίας και οικογενειάρχη Γουίλ Γουίλομπι. Στο έργο, ο κυνισμός και η συμπάθεια εναλλάσσουν την κωμωδία και το δράμα με σεναριακή επιδεξιότητα, που έχει στόχο να δώσει στο κοινό τις απαραίτητες πληροφορίες του δράματος, αλλά ταυτόχρονα να ανατρέψει τις προσδοκίες.  Τέλος, μια μικρή αναφορά αξίζει να γίνει για τη διεύθυνση της φωτογραφίας και τη μουσική, μιας και τόσο η νατουραλιστική φωτογραφία του Μπεν Ντέιβις (οι χρωματισμοί είναι ζεστοί και γήινοι και οι φωτισμοί αξιοποιούν πλήρως το φυσικό φως) όσο και το λιτά ενορχηστρωμένο σκορ του Κάρτερ Μπέργουελ (από τη μια σκοτεινό και αινιγματικό και από την άλλη σαρκαστικό και πικρόγλυκο), ακολουθούν τους ήρωες, υπογραμμίζοντας τις συνεχόμενες και αλλοπρόσαλλες συναισθηματικές τους μεταπτώσεις. Μοιραία, το τελευταίο μέρος του φιλμ παραδίδεται σε μια απόπειρα επίλυσης της υπόθεσης, αλλά το φινάλε πέφτει σε μερικές αρκετά συζητήσιμες παγίδες, με τον ΜακΝτόνα να επιλέγει κάποιες μάλλον βιαστικές ή «εύκολες» ανατροπές, οι οποίες (ατυχώς) οδηγούν σε κάτι το ασαφές. Θα σε αγγίξει με το δράμα του, θα σε θυμώσει με τους χαρακτήρες του, θα τσαλακώσει τη συνείδησή σου με τον προσανατολισμό ή κάποιες από τις επιλογές του. Δυνατές ερμηνείες υποστηρίζουν ουσιαστικά το όλο εγχείρημα και είναι το μεγαλύτερο δέλεαρ για να παρακολουθήσει κανείς τούτο το φιλμ. Το σενάριο δεν είναι αλάνθαστο, αλλά η ιστορία σαφώς και πρωτοτυπεί πάνω σε ένα θέμα ελαφρώς διχαστικό, που θα αφήσει ερωτήματα στο φινάλε. Η πλοκή μπορεί να αφήνει αιχμές για ανάπτυξη αστυνομικού μυστηρίου, όμως δεν υπάρχει τέτοια πρόθεση εδώ αφηγηματικά (έστω και αν κάπου «εκβιάζεται» να οδηγηθεί προς τα εκεί η ιστορία).

Αρκετά καλό casting αλλά το σεναριο θα μπορούσε να ηταν πολύ καλύτερο. Επίσης στο τελος της ταινίας δεν ένιωσα ότι άξιζε το χρόνο που της αφιέρωσα. 

Ωραία ταινία, διαφορετική. Αξίζει τον χρόνο σας σίγουρα.

το τελος ασαφες.......δεν μου αρεσε αρκετα 6/10...δεν αξιζε οσκαρ,πιστευω