Once Upon a Time in Anatolia (2011)

Ο Τσεϊλάν μας συστήνει με αργούς, υπνωτικούς ρυθμούς τα στεπώδη βάθη της χώρας του, με φτωχικά, επαναληπτικά, κουραστικά και μακροσκελή πλάνα, ανούσιους και χωρίς νόημα διαλόγους και τρομερή πλήξη στην ανάπτυξη της υπόθεσης, με το υλικό να μοιάζει ανυπόφορα ισχνό. Τα μεγάλα άδεια τοπία αποκαλύπτουν σε εμφατικό βαθμό την ανατολίτικη δυσκινησία μιας κοινωνίας που θέλει να προχωρήσει αλλά την κρατάει η αδράνεια των παραδόσεων. Ενδιαφέρουσα πάντως ταινία όσο αφορά την κοινωνική κριτική που ασκεί αλλά και τα φιλοσοφικά ερωτήματα που θέτει για την πολυπλοκότητα της ζωής και του κόσμου που ζούμε. Συνδυάζει την ποιητική ματιά με τον απόλυτο ρεαλισμό με ένα περίεργο αλλά γοητευτικό τρόπο. Όμως υστερεί σημαντικά στο αστυνομικό κομμάτι της ιστορίας. Το πρώτο μέρος είναι εμφανώς πιο ενδιαφέρον γιατί ο θεατής αναρωτιέται ποιο μυστικό κρύβει ο δολοφόνος. Στο δεύτερο μέρος νομίζω το μυστήριο εξαφανίζεται γρήγορα και δίνεται περισσότερο έμφαση στα συναισθήματα που βαραίνουν τους κεντρικούς ήρωες και ιδιαίτερα τον εισαγγελέα.

Το έργο, παρακολουθεί τους ήρωες του να περιγράφουν τα γεγονότα, που λαμβάνουν χώρα κατά τη διάρκεια αυτής της νύχτας, με τρόπο που να αναδεικνύει τις προσωπικότητες τους. Να τα διαστρεβλώνουν ώστε να βοηθήσουν ένα αγαπημένο τους πρόσωπο ή να επουλώσουν πληγές του παρελθόντος, να τα αποκρύπτουν ώστε η οδυνηρή αλήθεια τους να μην προκαλέσει παράπλευρες απώλειες. Κι επιλέγει να αφηγηθεί τα γεγονότα αυτής της βραδιάς - και της μέρας που ακολουθεί την ανακάλυψη του πτώματος- με εξονυχιστικές λεπτομέρειες, με βραδυφλεγείς ρυθμούς που ομολογουμένως ανά στιγμές προκαλούν κόπωση. Οι αλήθειες κοστίζουν, απαιτούν μάχες. Κάποιοι άλυτοι γρίφοι, όπως γιατί έγινε ο φόνος, από ποιον, ποιος είναι ο πατέρας του παιδιού, μάλλον σε αφήνουν λίγο σύξυλο, αλλά και μάλλον αφήνουν να εννοηθεί ότι το έγκλημα δεν είναι η βάση, αλλά η αφορμή για όλα τα υπόλοιπα. Σκληρό το σινεμά του Τσεϊλάν. Ποιητικό, αλλά ωμό συνάμα. Είχε πάρα πολλά κενά και ασάφειες, το καστ δυνατό και ώριμο, η σκηνοθεσία πυκνή και βαριά, ενώ το φινάλε είναι άνευρο, αψυχολόγητο και απότομο. 6.5/10!!!