Hunting Season / Av mevsimi (2010)

Σε όλο το έργο ζήτημα είναι να ασχολούνται με την υπόθεση 1 ώρα τόσο θα έπρεπε να διαρκεί, όλα τα αλλά είναι άσχετα, ανόητα και μελοδραματικές σαπουνόπερες, χωρίς νόημα και ουσία. Συζητήσεις παρά συζητήσεις, αμπελοφιλοσοφίες του κώλου, ερωτικές ρομαντικές κλισεδιάρικες σαχλαμάρες και πλοκή μηδέν. Ως συνήθως αυτό κάνουν οι Τούρκοι στις ταινίες τους παραγεμίζουν το στόρι με βλακείες και λίγο είναι αυτό που αξίζει στη τελική τελική. Όλη η υπόθεση γυροφέρνει γύρω από τον εαυτό της 2,5 ώρες χωρίς να έχει μυστήριο, σασπένς, λίγη δράση, ένα ψήγμα ψυχολογικού αστυνομικού θρίλερ, όπως τα αμερικάνικα που έστω και με σάλτσες σου κρατάει ανέλπιστα υψηλά το ενδιαφέρον, ενώ και η λύση της δήθεν πλεκτάνης είναι φτηνιάρικη, δεν αναλύει τα γεγονότα, δεν μας δείχνει στοιχεία, ελλιπές το σενάριο, χωρίς νοηματική σύνδεση. Για να καταλάβετε πόσο ανεπαρκής και ισχνή είναι η πλοκή τα δεδομένα που αναλύει στο τέλος και τα ευρήματα που αραδιάζει ο επιθεωρητής είναι χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια έρευνα που να έχουμε δει εμείς οι ίδιοι, τόσο άτοπα κινείται συνολικά. Και μετά μου αρέσει που στο τέλος πιάνει ψιλή κουβεντούλα με τον δολοφόνο λες και του διηγείται ένα κουτσομπολιό. Τελικά φαίνεται πώς ούτε οι Τούρκοι δε το κατέχουν στα σοβαρά αστυνομικά θρίλερ, δε το κατέχουν γενικώς το αντικείμενο, γι' αυτό καλύτερα ας μείνουν στις σαπουνόπερες. Και να θέλει να μοιάσει ο συγκεκριμένος στον Ηρακλή Πουαρό, ούτε στο μικρό του το δαχτυλάκι δεν μπορεί να φτάσει τις στιβαρές υποθέσεις και την ίντριγκα-δολοπλοκία που έχει η κάθε ιστορία του και εννοείτε στο στυλ του. Πώς μου τη δίνει επίσης σε κάθε τουρκική ταινία να υπάρχει ένας οξύθυμος νταής που θέλει να το παίζει αγριάνθρωπος και τσαμπουκάς και να μας βγάζει στο πιάτο τα αναχρονιστικά και παλαιολιθικά καμώματα τους που είναι 1.000 χρόνια πίσω στο θέμα της ισότητας φύλου και του αλληλοσεβασμού σε μία σχέση. 4/10!!!