The Passion of Anna / En passion (1969)

Ισχνό και αργόσυρτο ψυχόδραμα, που μιλάει για την αδυναμία επικοινωνίας του ζευγαριού, το δισυπόστατο της ανθρώπινης φύσης ή τη σχέση σωματικής – ψυχολογικής βίας. Μυστικά, ψέματα, απιστίες και κρυφά πάθη έρχονται στην επιφάνεια καθώς η πλοκή εξελίσσεται και τα γεγονότα που σημάδεψαν τους χαρακτήρες ξετυλίγονται με νωχελικό και με ήπιους ρυθμούς τρόπο από τον Μπέργκμαν, μέσα από εξομολογητικούς και ασταμάτητους διαλόγους και κρυφές επιστολές που βλέπουν το φως. Ο σκηνοθέτης δημιουργεί ένα κλίμα μυστηρίου, χτίζοντας με προβληματικό τρόπο το σασπένς. 6/10!!

Μάλλον εδώ ο Bergman προσπαθεί να σκιαγραφήσει τις νοοτροπίες των ανθρώπων που σκέφτονται κάπως «πιό» διαφορετικά. Νοοτροπίες που βασανίζουν, καθώς κάνουν τον κύκλο τους, που περνάει από την ευκαιρία, την ελπίδα και ξανά γυρίζει στο ίδιο σημείο, που φαντάζει πιά χειρότερο λόγω απογοήτευσης, φθοράς και κόπωσης. («Δεν μπορείς να ξεφύγεις από τον εαυτό σου», λέει ο B.Marley.) Αν κρίνουμε από τα αρκετά αφηγηματικά και στοχαστικά σχόλιά του μέσα στην ταινία ή από τα επιτηδευμένα αναπάντητα ερωτηματικά που αφήνει, -τα οποία ισως συμβολίζουν τον αστάθμητο παράγοντα-, μοιάζει να είναι μια ατελέσφορη προσωπική αναζήτηση του Bergman προς διαβούλευση.
Δε μπορώ να κρίνω τον Μέγα Ι.Bergman, κάνεις δε μπορεί να κρίνει την πραγματική τέχνη, αλλά μπορεί να εκφράσει εντυπώσεις, άρα, μπορώ να πω πως μου άρεσε.