Στιγμιότυπα / Short Cuts (1993)

Το πολυπληθές, υπέρλαμπρο καστ εντυπωσιάζει με τον τόσο οικείο και ταλαντούχο κατάλογο ονομάτων που παίρνει μέρος σε αυτή την φρενήρη ιλαροτραγωδία. Οι χαρακτήρες του δεν έχουν γνώση του πεπρωμένου τους και μια επουράνια δύναμη σαν puppet master τους εξωθεί σε πράξεις που δεν είχαν φανταστεί για τους εαυτούς τους ή μάλλον δεν έτυχε ποτέ να κάνει την εμφάνισή της η θρυαλλίδα που θα κάνει τα πάντα γης μαδιάμ. Ένα κουτί της Πανδώρας θα ανοιχτεί που θα σκανδαλίσει και θα βάλει κάθε κατεργάρη στον πάγκο του, απελευθερώνοντας ανείπωτα μυστικά που έχουν χρονίσει, αμαρτωλά πάθη και ψαθυρά όνειρα που έχουν ενσταλαχτεί στα μυαλά τους. Ένας σκηνοθετικός θρίαμβος, με ένα αποτέλεσμα τόσο συνεκτικό και ρυθμικό όπου οι 3 ώρες βλέπονται όμορφα, οι 22 χαρακτήρες είναι ξεκαρδιστικά τραγικοί και αφοπλιστικοί με τις ερμηνείες τους και η κάθε ιστορία είναι μια σοβαρή μελέτη για την ανθρώπινη ψυχή. Ο Altman επιτυγχάνει το ακατόρθωτο: συνενώνει τόσες ιστορίες με μια πληθώρα χαρακτήρων με αφηγηματική ομπρέλα το ηλιόλουστο Los Angeles, με τρελό χιούμορ κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι το τραγικό κλείσιμο. Ιδιότροποι και συνάμα καθημερινοί χαρακτήρες, πρωτότυπες ιστορίες αλλά τόσο γνώριμες, και στο τέλος η τιμωρία.

Ο Altman καυτηριάζει, εκθέτει ανεπανόρθωτα, σχολιάζει με βιτριολικό χιούμορ τον μέσο Αμερικανό που ζει μια ζωή κατ’ επίφαση, σε μια χώρα που πίσω από την κλειστή πόρτα του «καλού» νοικοκυριού κρύβεται ένας νοσηρός κοινωνιοπαθής ο οποίος αργά ή γρήγορα θα ξεπορτίσει και θα ξεδώσει με τον πιο βάναυσο τρόπο. Μια κοινωνία που όχι απλά πλάθει και διαμορφώνει τέτοιους πολίτες αλλά τους επιβραβεύει για την φαυλότητά τους και τους πριμοδοτεί με άπιαστα όνειρα και κάλπικες ανάγκες. Στην πραγματικότητα, η ταινία μέσα από αυτόν τον ορυμαγδό ιστοριών και καταστάσεων έχει ως διακριτικό μοτίβο την σαδιστική καταστροφή του περιβάλλοντος, την μικροπρεπή συμπεριφορά των ανθρώπων που το ενδιαφέρον τους σταματάει κυριολεκτικά μέχρι τον φράχτη του σπιτιού τους και την ύβρι που θα τους ταρακουνήσει κυριολεκτικά και μεταφορικά (το εύρημα του σεισμού) τιμωρώντας την αναισθησία τους, τον αχόρταγο ναρκισσισμό τους, τον καταναλωτικό κυνισμό και την άκριτη, αποχαυνωμένη από την τηλεόραση ζωή τους. 7.5/10!!