Blink Twice (2024)

Πολύ δυνατή ταινία! Και το σενάριο και η σκηνοθεσία αξίζουν! Δεν είναι λοιπόν μόνο "κόρη του μπαμπά της" η Zoë Kravitz... Και χθες που την είδαμε μας εντυπωσίασε, αλλά και σήμερα ακόμη τη συζητάμε και τη σκεφτόμαστε, κάτι που για μένα σημαίνει ότι μου αφήνει πολλά... Η "αίσθηση" της ταινίας μού θύμισε το "νησί" του Σιάμαλαν...

Πολύ ωραία ταινία... Μπορεί να ξεκινάει με λίγο αργούς ρυθμούς, όμως κάθε στοιχείο που θα δείξει έχει σημασία, τίποτα δεν είναι τυχαίο και όλα δένουν!!! Από τις ταινίες που σου μένουν... Μην τη χάσετε!!

Η αλήθεια για τα πάρτυ του ντιντι;;; Μήπως;

Εμενα μου αρεσε πολυ, καλογυρισμενο και ωραια παραγωγη. 

Μου θυμισε κατι απο Pulp Fiction.

Και απο μουσικη αλλα και και απο σκηνοθεσια πρωτιστως. 

Εγω το προτεινω

Ένα κοινωνικό αλληγορικό βραδυφλεγές θρίλερ που ξεκινά ως μια ρομαντική πολυτελής απόδραση και μετατρέπεται γρήγορα σε μια τρομακτική εμπειρία γεμάτη παιχνίδια μυαλού και σκοτεινές ιστορίες. Στο πρώτο μισό αισθάνεσαι ότι οι ρυθμοί είναι αργοί και σε φορτώνουν με ένα σωρό λεπτομέρειες, αλλά: Στο δεύτερο μισό καταλαβαίνεις ότι όλα αυτά ήταν απαραίτητα για την εξέλιξη της ιστορίας και καμία ατάκα/σκηνή τελικά δεν ήταν ανούσια. Η ταινία ισορροπεί το σκοτεινό “χιούμορ” με μερικές πολύ τεταμένες στιγμές. Το καστ είναι συμπαγές (ο Channing Tatum δεν υπήρξε ποτέ πιο στιβαρός υποκριτικά και η Naomi Ackie είναι αποκάλυψη στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Το πέρασμα της Geena Davis είναι επίσης μια ευχάριστη έκπληξη, ενώ και Alia Shawkat παραμένει σταθερά, μια διασκεδαστική προσθήκη), η εκτέλεση είναι ενδιαφέρουσα και πιασάρικη, αλλά παράλληλα πρόχειρη και προβληματική, αποκαλύπτοντάς μας συχνά πράγματα που ίσως να μας στοίχειωναν περισσότερο αν έμεναν στη φαντασία μας. Σχετικά αποτελεσματικός είναι και ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζει όλη την υπόγεια απειλή στο νησί, μολονότι αρχικά όλα φαίνονται θεσπέσια και ανέμελα, την οποία κλιμακώνει σταδιακά, με φευγαλέες νύξεις στο μοντάζ και με φρενήρεις εναλλαγές στο αφηγηματικό τέμπο, δομώντας μια ατμόσφαιρα μυστηρίου. Από τον ρυθμό που δίνει μέσω του μοντάζ μέχρι τις μουσικές επιλογές του σάουντρακ, η ταινία κυλάει αιχμαλωτίζοντάς μας, δημιουργώντας ταυτόχρονα και την αίσθηση του αλλόκοτου.

Όμως, το έργο σκοντάφτει σε αρκετά σημεία, αγγίζοντας την επιφάνεια όσων το απασχολούν. Πάσχει, από τονική ανισορροπία, η οποία αντανακλάται και στη θεματολογική σύγχυση της. Η πλοκή προσπαθεί να αντιμετωπίσει πάρα πολλά σε πολύ λίγο χρόνο, όπως τοξική αρρενωπότητα, ταξικές σχέσεις, μισογυνισμός, τραύμα, προνόμιο λευκού, ακύρωση κουλτούρας και πολλά άλλα. Εξαιτίας αυτού, η ιστορία γίνεται ακατάστατη, χάνοντας μέρος της απήχησής της. “Σέρνεται” με επαναλαμβανόμενες σκηνές και μέχρι να έρθει η μεγάλη ανατροπή, πιθανότατα το έχεις ήδη μαντέψει και δεν “χτυπάει” τόσο δυνατά όσο θα έπρεπε. Το βασικό πρόβλημα είναι πως ο χαρακτήρας του Tatum είναι γραμμένος αμφίσημα. Εκπέμπει περισσότερη καλοσύνη και γοητεία από ότι του επιτρέπει, εν τέλει, το σενάριο, με αποτέλεσμα ποτέ να μη μοιάζει απειλητικός και φυσικά, καθόλου τερατώδης. Ως προς το gore, το αίμα και τη βία, μολονότι η ίδια η ιστορία τα αποζητά, η σκηνοθεσία δείχνει να τα φοβάται και να τα χρησιμοποιεί τόσο-όσο, ενώ στην πραγματικότητα θα μπορούσαν να αποτελούν σημείο-αναφοράς του φινάλε Δυστυχώς, πάσχει από ένα φινάλε που ναυαγεί σε πολλαπλά επίπεδα. Εντείνει, αντί να καλύψει, τις αβλεψίες του σεναρίου, ενώ κάθε άλλο παρά δραματουργική απόληξη της ιστορίας συνιστά, κλείνοντας κάπως βιαστικά και επιπόλαια, χωρίς πολλές διευκρινίσεις. Τα μηνύματα, επίσης, που η σκηνοθέτης θέλει να περάσει είναι πεντακάθαρα, μιλά για την κατάχρηση εξουσίας, σεξουαλικής και μη, του προνομιούχου λευκού άντρα, για την προάσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών, για μια σαθρή καπιταλιστική κοινωνία που καμουφλάρει το έγκλημα με σαμπάνια και ιδιωτικά τζετ και όμορφους ανθρώπους. Έχει στυλ, ευρηματικότητα σαν ιδέα, επίκαιρο θριλεράκι, άνισο στα σημεία του, αλλά καλογυρισμένο, ενδιαφέρον και με έξυπνες αποκαλύψεις, σίγουρα, και ο σκοτεινός τόνος σε όλη την εξέλιξη της ταινίας βοηθάει αρκετά. 7/10!!

Καλύτερα να παίζουν οι ετερόκλητες δευτεροτρίτες σαν αυτόκλητες  ντίβες κομπάρσες παρά να σκηνοθετούν τους φίλους γκόμενους και σόγια οι κόρες αλλά και οι όποιοι γόνοι καταξιωμένων σκηνοθετών και λοιπών βάρδων . Λυπάμαι. Αισιχτίρ πια με τα σούργελα

Κουραστική. Δεν την είδα τελικά.

Το ειδα χτες κ δεν το μετανιωσα.Θυμιζει μια σειρα ..δεν θα πω ποια.
Δεν ειναι κατι αμαν αλλα εχει το μυστηριο του κ βλεπεται πιστευω.