Βασικό ένστικτο / Basic Instinct (1992)

Κλασσική ταινιάρα που άφησε εποχή και βλέπετε ανελλιπώς! Όποιος πει ότι δεν έχει δει έστω μια φορά στη ζωή του αυτή την ταινία θα είναι πολύ μεγάλος ψεύτης. Ιδιαίτερα αν το πει κάποιος άντρας! Ειδικά θρύλος έγινε άμεσα η σκηνή όπου η Sharon Stone ανακρίνεται από τους αστυνόμους, με το αξιομνημόνευτο σταυροπόδι και την αποκαλυπτική εμφάνιση της (χαρίζοντας πολλά βράδια φαντασιώσεων και ονειρώξεων στον αντρικό πληθυσμό ολόκληρου του πλανήτη), ενώ η ίδια είχε πει για αυτό ότι πίστευε ότι απλά θα υπαινίσσονταν ότι δεν φορούσε εσώρουχο, με τον σκηνοθέτη να της λέει να το βγάλει γιατί γυάλιζε στην κάμερα. Μόνο όταν είδε την ταινία στη δοκιμαστική προβολή πρόσεξε τη συγκεκριμένη λεπτομέρεια, και χαστούκισε τον Verhoeven. Σύμφωνα όμως με τον σκηνοθέτη, η ηθοποιός γνώριζε εξαρχής το τι συνέβαινε και δεν είχε πρόβλημα. Που να φανταζόταν ο Douglas, πως όταν αρνιόταν να παίξει με την Sharon καθώς την θεωρούσε υποδεέστερη, ότι το όνομά του θα έμενε στην ιστορία του σινεμά χάριν στο δικό της.

Στην ουσία δεν πρόκειται για ένα αστυνομικό δράμα το οποίο επικεντρώνεται στην εγκληματική ή μη δράση της υπόπτου, αλλά στην σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ αυτής και του αστυνομικού, που αρχικά τουλάχιστον, έχει βάλει σκοπό της ζωής του να αποδείξει την ενοχή της. Όμως το πάθος μερικές φορές είναι μοιραίο και μπορεί να σε σπρώξει προς την ίδια σου την καταστροφή, ακόμα κι αν ξέρεις ότι πλησιάζεις προς αυτήν. Τουλάχιστον το κάνεις εν γνώσει σου και έστω και μαζοχιστικά το ευχαριστιέσαι. Ο Paul Verhoeven δημιουργεί τον απόλυτο χαρακτήρα, που θα καθοδηγήσει τα νήματα της ιστορίας του. Έχει αγγελικό πρόσωπο, είναι sexy και ταυτόχρονα ιδιοφυής, διακατέχεται από άγρια και βίαια ένστικτα, ανεπτυγμένη σεξουαλικότητα που δεν διστάζει να δοκιμάσει τα όριά της και να αγγίξει ακόμα και εκείνα της ομοφυλοφιλίας. Και κάτω απ’ όλα αυτά να υποβόσκουν τα φονικά ένστικτα, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά προς ικανοποίηση κι έμπνευση. Όσο ανώμαλο κι αν ακούγεται, το όλο σενάριο τροφοδοτεί τις σκέψεις και την φαντασία και εκεί ακριβώς έπαιξε και κέρδισε ο σκηνοθέτης.

Την ταινία την θυμάσαι μόνο από τις γεμάτο πάθους και βιαιότητας ερωτικές σκηνές, όπου σε καμία δεν χρησιμοποιήθηκε σωσίας. Χτίζει μια ατμόσφαιρα νεό-νουάρ, ενώ παράλληλα το σενάριο φαντάζει δαίδαλος με αμέτρητες αποκαλύψεις σε κάθε στροφή, που πολύ γρήγορα αντιλαμβανόμαστε ότι μοναδικός σκοπός του είναι να μας φέρει συνεχώς σε μειονεκτική θέση απέναντι στα δρώμενα και στην αλήθεια (;), η οποία, σταδιακά υποτάσσεται κι αυτή στον πλαστό κόσμο των φαντασιώσεων. Η ταινία μοστράρει σχεδόν με τη μία τα θέλγητρα και τη φιλοσοφία του. Η ταινία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί θρίλερ, καθώς δεν στερείται φαντασίας και παρά της προβλεψιμότητας σε έναν βαθμό, σου αφήνει ανοιχτό ένα μικρό παραθυράκι που σε κάνει να σκέφτεσαι ότι τα φαινόμενα ίσως απατούν. Έχει πάθος και δυναμική που όμως, αφήνουν από ένα σημείο και μετά σε δεύτερη μοίρα τον φόνο και επικεντρώνονται σε αυτό που πουλάει περισσότερο. Στο sex, στην πολυσχιδή προσωπικότητα της Sharon και στο που θέλει τελικά να οδηγήσει τον Michael. Κι εδώ είναι που ζωντανεύει η γνωστή παροιμία για κάτι που σέρνει κάτι άλλο, αλλά δεν θα επεκταθώ.

Η Sharon Stone είναι μια γοητευτική, sexy και πανέξυπνη γυναίκα που έχει αποδείξει κατά το παρελθόν, πως αν θέλει να ερμηνεύσει, μπορεί να το κάνει. Και κατά την προσωπική μου άποψη, εδώ δεν εκμεταλλεύεται απλά την ομορφιά της, αλλά δίνει άλλη διάσταση σε έναν απ’ τους ευφυείς, αρρωστημένους και ενδιαφέροντες χαρακτήρες του σινεμά. Ο Douglas στέκει δίπλα της ως το απόλυτο, σκληροτράχηλο αρσενικό, έχοντας μια αρκετά στιβαρή και καλοδουλεμένη παρουσία. Τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή, που πέφτει ολοκληρωτικά θύμα της γοητείας της. Ο Paul Verhoeven συνέβαλε κυρίως στο να φωτίσει και να μοντάρει σωστά, έχοντας υποκύψει στο παρα-χιτσκοκικό κυνήγι του δολοφόνου, όπου η ξανθιά απειλεί να κάψει τους πάγους, ενώ ο αστυνομικός παλινδρομεί ανάμεσα στο σεξουαλικό πάθος και τις ηθικές αμφιβολίες. Χωρίς να ξεφεύγει ούτε ίντσα από τους κανόνες του entertainment, το έργο ξεκινάει από ορισμένα ταπεινά ένστικτα για να διασχίσει μία απορία ανατροπών και whodunnit. Ιδιαίτερα ατμοσφαιρική αστυνομική ταινία δια χειρός ενός σκηνοθέτη που αν θέλει, μπορεί να μας χαρίσει αξιομνημόνευτες στιγμές. Αδιαμφισβήτητα μια ταινία, που αν όχι για την ποιότητά της, κατάφερε να μείνει στην ιστορία λόγω της απροκάλυπτης και σεξουαλικής προκλητικότητάς της. Ένα παιχνίδι ενστίκτου, που όσο κι αν παλέψεις για να κερδίσεις, τελικά θα είσαι χαμένος. Μια ταινία που έκανε τη Stone σύμβολο του sex μια και καλή, στο πλευρό ενός Douglas, που ναι πείθει για βαρύ αρσενικό. 10/10!!

Τι να πεί κανείς για την Sharon!! Θεά! Πολύ καλή ταινία. Κρίμα που έμεινε στην ιστορία για την στιγμή της ανάκρισης! Αξίζει να την δεις! Κορυφαία ερμηνία και ο Ντάγκλας.

καλή ταινία, αλλά όχι και το κάτι άλλο, ένα ωραίο, μέτριο θρίλερ. για άλλο λόγο έκανε το ντόρο της η ταινία, όχι για το έργο αυτό καθεαυτό!