Men of Honor (2000)

Η αληθινή και συγκλονιστική ιστορία του Καρλ Μπρασίαρ, του πρώτου μαύρου που νίκησε τις ρατσιστικές προκαταλήψεις και αποφοίτησε από στρατιωτική σχολή δυτών στη δεκαετία του '50, παρά την άγρια κόντρα με το σκληρό και ρατσιστή εκπαιδευτή του, ο οποίος, ωστόσο, θα του συμπαρασταθεί αργότερα, όταν ένα ατύχημα θα καθηλώσει τον ήρωα σε αναπηρική καρέκλα. Μία απ' τις καλύτερες ταινίες που έχω δει στην ζωή μου. Ταινία που σε συνεπαίρνει από το πρώτο λεπτό μέχρι το συνταρακτικό φινάλε της, καίτοι εκ των προτέρων όλοι ξέρουμε περί τίνος πρόκειται. Ωδή και κραυγή κατά του ρατσισμού κι όνειδος που ζει και φωλιάζει στις ψυχές των ανθρώπων υπό πολλές μορφές και στάδια. Και φυσικά είναι μία ταινία που σε προβληματίζει από την αρχή ως το τέλος - από τη στιγμή μάλιστα που αναφέρεται και σε πραγματικά γεγονότα - για το θέμα του ρατσισμού εναντίων των έγχρωμων ανθρώπων που στιγματίζονταν με τον πιο άθλιο τρόπο εκείνη την περίοδο και υποβιβαζόντουσαν από την κοινωνία ευρύτερα. Όταν έχεις θέληση, πυγμή, στόχους και δύναμη ψυχής όλα τα καταφέρνεις και ξεπερνάς τα εμπόδια που σου βάζει η μοίρα σου και η τύχη σου, αποδεικνύει ότι όταν ένας άνθρωπος προσπαθεί μπορεί να πετύχει το αδύνατο και το ακατόρθωτο.

Ταινία με βαθιά νοήματα και πολλαπλά μηνύματα, τόσο για τη δύναμη της πίστης, των ιδανικών, του ανθρώπινου πνεύματος, όσο και της αναγνώρισης και της φιλίας. Σου δημιουργεί ανάμεικτα συναισθήματα όπως συμπόνια, λύπη, αλλά και οργή και μίσος και φυσικά υπάρχουν άνθρωποι που ταυτίζονται με τον ήρωα που τράβηξε τα πάνδεινα. Σε κρατάει σε εγρήγορση καθ' όλη τη διάρκειά της. Η ταινία δεν κάνει "κοιλιά" πουθενά. Δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο σήμερα κάθε ταινία που μιλάει για το θρίαμβο της ανθρώπινης θέλησης ή γενικά για τα προτερήματα της ανθρώπινης φύσης κατακρίνεται και υποτιμάται ως "κλισέ" ή "προπαγανδιστική", ενώ αντίθετα κάθε ταινία αντιηρωική που μιλάει για τις ανθρώπινες αδυναμίες και τα "απάνθρωπα" ένστικτα αναδεικνύεται σε "σινεφίλ αριστούργημα" ή σε "ταινία γροθιά στο στομάχι". Ο Τζούνιορ ίσως στον καλύτερο (και πιο αδικημένο) ρόλο της καριέρας του και ο ΝτεΝίρο στα ερμηνευτικά κέφια που τον διέκριναν τις καλές παλιές εποχές που ο κινηματογράφος έβγαζε διαμάντια-έργα, δίνει ρεσιτάλ και μαθήματα ερμηνείας, επιβεβαιώνει ότι είναι ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς που έχουν περάσει ποτέ. Πολύ καλή επίσης και η παρουσία (αν και μικρή) της Σαρλίζ θερόν στο ρόλο της γυναίκας του Μπίλι Σάντεϊ. Αδικαιολόγητα παραγκωνισμένη ταινία από τα Όσκαρ εκείνης της χρονιάς. Την προτείνω ανεπιφύλακτα!!

Εξαιρετικη ταινια ,ρεσιταλ ερμηνειας απο Robert De Niro και  Cuba Gooding Jr. Η ιστορια του Carl Maxie Brashear πρωτου Αφροαμερικανου δυτη στην ιστορια του Πολεμικου Ναυτικου των ΗΠΑ..