Osiris (2025)

Εργαρα για αυτούς που εκτιμούν τα καλτ εργα!!!!!. Ειναι για το "καπάκι" μετα την Μαυρη Χιόνατη: Ο καταμαυρος κακουλης Εξωγηινος χαχαχαχαχαχα!!!!!Σουπερ καλτεριά b-movie παρόλο που δεν πρωτοτυπει. Πολλα κλεμμενα στοιχεια απο αλλες ταινιες πχ η κοπέλλα που δεν μιλα αγγλικα απο predator 1987 με τον Θεό Αρνυ Σβαρτσενεγκερ και στοιχεια  απο ταινία Battle Los  Angeles  2011  εδω στο σαιτ όπου οι πεζοναυτες παλι μεγαλουργούν εναντιον των κακόμοιρων Alien.Θα το ξαναπω Ταινιαρα: η σουπερ ατακα του εργου στο 32.30 εκλαιγα απο τα γελια. Τοσες σφαιρες δεν επεσαν σε ολο τον  2ΠΠ!!!!!!!.Ειναι must.

Εμενα μου φερνει λιγο σε gears of war,με πολυυυυυυ βεβαια τραβηγμενη φαντασια ετσι?!?,σαν να λεμε οτι αν ειχαν μερικα εκαντοταδες ευρω για πεταμα,λιγες τσιχλοφουσκες μερικα μετρα κοτετσοσυρμα και τη βανα μπαρμα στο σεναριο τί θα μπορουσαν να κανουν σαν 1η ετσι επαφη με το παιχνιδι :P :P :P

Τίποτα το σπουδαίο και το φαντασμαγορικό βλέπετε σαν μία απλή περιπέτεια, προσφέροντας μια ωμή, πρακτική εμπειρία γεμάτη σφαίρες, αίμα και παλιομοδίτικη δράση, χωρίς περιττούς εντυπωσιασμούς. Με σκηνικά που αποφεύγουν την ψηφιακή φλυαρία και εξωγήινους που θυμίζουν τις καλές εποχές των κουστουμιών latex, το φιλμ δίνει βάρος στη χειροπιαστή υφή του διαστήματος. Οι σκηνές μάχης είναι χορογραφημένες με ρυθμό και ακρίβεια, χωρίς να καταφεύγουν σε καταιγισμό εφέ. Υπάρχει κάτι ειλικρινές στον τρόπο που αποδίδεται η βία: ωμή, ματωμένη και καθαρή. Η παρουσία του Max Martini και της Brianna Hildebrand προσφέρει στιβαρές ερμηνείες, με μία έντονη αίσθηση στρατιωτικής ψυχραιμίας. Η επιστροφή της Linda Hamilton – λιτή αλλά συμβολική – προσθέτει μια vintage βαρύτητα που «κουμπώνει» αρμονικά με την αισθητική της ταινίας. Αν και οι χαρακτήρες δεν αναπτύσσονται σε βάθος και οι εσωτερικές συγκρούσεις περιορίζονται σε μερικές ατάκες, η δράση παραμένει προτεραιότητα. Οι εξωγήινοι αντίπαλοι, χωρίς ιδιαίτερο μυστήριο ή καινοτομία, ίσως να απογοητεύσουν όσους περιμένουν κάτι πιο ανατριχιαστικό ή θεματικά πλούσιο. Είναι μια ταινία που δεν προσφέρει θεαματικά twists, ούτε προτείνει φιλοσοφικά ερωτήματα για τη ζωή στο διάστημα. Αν όμως κάποιος αναζητά μια αδρεναλινική sci-fi εμπειρία, με ρετρό χαρακτήρα, αυθεντική χειροτεχνία και δράση που τιμά τη φόρμα της, τότε δύσκολα θα βρει κάτι πιο συνεπές. Είναι ακριβώς αυτό που υπόσχεται – τίμιο, ωμό και κινηματογραφικά «έντιμο». 7/10!!!

Απιστευτο πιστολιδι.  

Το σενάριο της ταινίας είναι για γέλια! Ολη η ταινία θυμίζει videogame, έχει μεν δράση αλλά χωρίς καθόλου πλοκή και εντελώς προβλέψιμο τέλος... Χάσιμο χρόνου! 1/10