Companion (2025)

Ένα απροσδόκητα διασκεδαστικό φιλμ έχει στον πυρήνα του το μοδάτο θέμα της τεχνητής νοημοσύνης, το οποίο πάντως διαχειρίζεται με έξυπνο τρόπο, προσπαθώντας –και σε μεγάλο βαθμό πετυχαίνοντας– να μείνει μακριά από τα πάμπολα κλισέ του είδους. Συνδυάζει με μαεστρία το θρίλερ, την επιστημονική φαντασία και το χιούμορ, δημιουργώντας μια διασκεδαστική κινηματογραφική εμπειρία, υπογραμμίζοντας την τοξικότητα που μπορεί να συνοδεύει τις ανθρώπινες σχέσεις. Παρά τη φανερή έλλειψη γυναικείας οπτικής στη θεματική του πατριαρχικού ελέγχου, η ταινία ξεχωρίζει χάρη στο εξαιρετικό καστ, στην γεμάτη και γρήγορη πλοκή, τις καλοστημένες ανατροπές και την οπτική της προσέγγιση, αν κανείς παραβλέψει περιστασιακές σκηνοθετικές επιπολαιότητες, απολαμβάνει ένα από τα πιο καλοστημένα θρίλερ και όχι τρόμου της χρονιάς. Μια πολυεπίπεδη ταινία για τη σχέση ανθρώπων και μηχανών, όπου όμως κάτω από την επιφάνεια είναι μια ιστορία για την εξουσία, την καταπίεση και την αυτοδιάθεση. Η Sophie Thatcher ενσαρκώνει εξαιρετικά τη ρομποτική ηρωίδα, κερδίζοντας το κοινό με την επιβλητική της παρουσία και την εξέλιξη του χαρακτήρα της.

Η αφήγηση ξεκινάει διστακτικά, με ορισμένες προβλέψιμες εξελίξεις στην αρχή να μειώνουν την ένταση. Ωστόσο, η ταινία βρίσκει το ρυθμό της σύντομα, με εξαιρετικό χειρισμό του σασπένς και πολλές ανατροπές που κρατούν το ενδιαφέρον αμείωτο. Παρά τα εύστοχα σχόλια για την πατριαρχία και την έλλειψη ανθρωπιάς στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης, η απουσία γυναικείας δημιουργικής παρουσίας γίνεται αισθητή. Μια πιο «θαρραλέα» και διεισδυτική γυναικεία ματιά θα μπορούσε να προσδώσει μεγαλύτερη αυθεντικότητα και βάθος. Παρ’ όλα αυτά, το φιλμ παραμένει γοητευτικό, με τις σκοτεινές και αστείες στιγμές του να λειτουργούν εξίσου καλά, διατηρώντας μια ισορροπία που δύσκολα επιτυγχάνεται σε πολυθεματικές ιστορίες. Το Companion του Drew Hancock είναι ένας καθρέφτης που αντανακλά τις ανησυχίες μας για την τεχνητή νοημοσύνη, τις δυναμικές εξουσίας και το τι σημαίνει πραγματικά να έχεις συνείδηση, αλλά και μια εξαιρετικά έξυπνη ταινία, που συνδυάζει δράση, συναίσθημα και σκέψη, εξισορροπώντας προσεκτικά στις σκοτεινές στιγμές βίας και τις ανησυχητικές αποκαλύψεις με μια αφοπλιστική αίσθηση χιούμορ. Με την εντυπωσιακή ερμηνεία της Sophie Thatcher και την αυτοπεποίθηση του Drew Hancock στη σκηνοθεσία που χτίζει υποχθόνια την ένταση, ξεχωρίζει ως μια μοναδική κινηματογραφική πρόταση, αφήνοντάς σου ένα ερώτημα που δεν μπορεί να απαντηθεί εύκολα: μήπως η μεγαλύτερη απειλή δεν είναι η μηχανή (ή ο άνθρωπος) που ξυπνά, αλλά εκείνος που πραγματικά αρνείται να την αφήσει να ζήσει; 8/10!!

Αυτη η συγκεκριμενη κατηγορια θριλερ προσωπικα σπανια να με ενθουσιασει.
Γνωμη μου.. θα μπορουσε να τα παει καλυτερα,βλεπεται αν δεν υπαρχει κατι καλυτερο.

πολύ καλή σαν ταινία, αλλά η ποιότητα ήταν cam

Το "Companion" του Drew Hancock είναι ένα αστείο και έξυπνο θρίλερ, που εξισορροπεί προσεκτικά σκοτεινές στιγμές βίας και ανησυχητικές αποκαλύψεις με μια αφοπλιστική αίσθηση χιούμορ. Η Sophie Thatcher είναι τρομερή ως μια γυναίκα που έχει επενδύσει όλα όσα μπορούσε σε μια σχέση, μόνο για να ανακαλύψει ότι ο άντρας που αγαπά και η ζωή τους μαζί είναι πολύ διαφορετικά από ό,τι νόμιζε. Υποδυόμενος τον εν λόγω άντρα, ο Jack Quaid συνεχίζει να εκμεταλλεύεται τη φυσική του συμπάθεια με εντυπωσιακά ανατρεπτικούς τρόπους.

Το ξεκινάς για επιφανειακό, αλλα πηγαίνει και στα βαθειά!!!!Χωρις βεβαια να τα πολυξεψαχνίζει , αλλα τον δινει τον προβληματισμό στο κοινό του ποπ-κορν σινεμά, που αρχικά φαινεται να απευθύνεται.  Απο εκει και περα ειναι θεμα του κόσμου να το αναλύσει, γιατι προβλέπει το μέλλον το ταινιάκι. Αξιοπρεπέστατη σκηνοθεσία,καλό σενάριο, θεματα για προβληματισμό και μια καλούτσικη παρεα συντελεστών συμπληρωνει το φιλμάκι.Ενα 6/10 με το σπαθί του.