Ο Τυχοδιώκτης του Παρισιού / L'Empereur de Paris / The Emperor of Paris (2018)

Ο Ρισέ επιλέγει, αντί να οικοδομήσει μια στιβαρή ιστορία εγκλήματος και τιμωρίας, να περιφέρει τον αφηγηματικά αποπροσανατολισμένο Κασέλ στους βρόμικους δρόμους της Πόλης του Φωτός, όπου σφαγιάζει εγκληματίες, σώζει ανυπεράσπιστες γυναίκες και ανεβαίνει στην αστυνομική ιεραρχία. Όλα τα παραπάνω σε ένα ατάκτως ερριμμένο σενάριο μιας παραγωγής τηλεοπτικών προδιαγραφών, στην οποία όλα κυμαίνονται κάτω από το μέσο όρο: από την απαξιωτική απεικόνιση των γυναικείων χαρακτήρων και τις αναπάντεχα φτωχές –πλην του Κασέλ– ερμηνείες διακεκριμένων ηθοποιών έως τον συγκεχυμένο ιδεολογικό προσανατολισμό που διέπει την αφήγηση. Ο σκηνοθέτης Ζαν Φρανσουά Ρισέ αντιμετωπίζει τον Βιντόκ περισσότερο σαν έναν άνθρωπο του λαού και λιγότερο σαν έναν κοινό εγκληματία κάνοντάς τον συμπαθή στο θεατή, που μένει ικανοποιημένος από την έξοχη ερμηνεία του Βενσάν Κασέλ, ο οποίος με τη σειρά του, υποδύεται χωρίς καμία δυσκολία έναν αμφιλεγόμενο χαρακτήρα. Έναν απατεώνα, επαναστάτη και ταυτόχρονα ρομαντικό ήρωα, που κατορθώνει να τιθασεύει τις εσωτερικές του συγκρούσεις και να μη παρασύρεται εύκολα. Ταινία εποχής που βλέπεται μεν με αρκετό ενδιαφέρον με πλούσια σκηνικά -ενδυμασίες και συναρπαστική απεικόνιση της λούμπεν κοινωνίας του Παρισιού αρχών 19ου αιώνα,όμως δεν καταφέρνει να σε καθηλώσει λόγω έλλειψης στιβαρού ,πειστικού σεναρίου και με πολλές υπερβολές σκοτωμών των περιθωριακών ομάδων. Εξαιρετικός ως συνήθως ο Κασέλ στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Δεν έχει σαφή αρχή, μέση και τέλος. Τα ντεκόρ και τα κοστούμια είναι αυθεντικά και η σκηνοθεσία δεν σε αφήνει να πλήξεις σ’ αυτή την χορταστική, αλλά όχι και συγκλονιστική περιπέτεια, που την χαζεύεις αν δεν έχεις ιδιαίτερες απορίες για το αλαλούμ σενάριο.

Ο Ρισέ μοιάζει να βρίσκεται στο στοιχείο του, σε αυτή τη βίαιη βιογραφική περιπέτεια εποχής πάνω στην ιστορική περσόνα του Ευγένειου Φρανσουά Βιντόκ. Εγκληματίας που συνεργάστηκε με τη γαλλική αστυνομία, καθόρισε τη διαμόρφωση της σύγχρονης εγκληματολογίας και αποτέλεσε, καθώς θεωρείται, τον πρώτο ιδιωτικό ντετέκτιβ της ιστορίας, ο Βιντόκ ενέπνευσε πλειάδα κλασικών συγγραφέων αλλά και αρκετών κινηματογραφιστών. Η επιρροή από Χόλιγουντ -οριακά κι από τον υπερηρωικό κινηματογράφο- είναι αναμφίβολα εμφανής. Το πρόβλημα με αυτό δεν είναι απαραίτητα ότι το φιλμ χάνει σε κάποια «ευρωπαϊκή» ταυτότητα. αλλά του στοιχίζει περισσότερο στην ουσία. Όση μεγαλεπήβολη τεχνική επίδειξη κι αν επιστρατεύεται, άλλο τόσο το φιλμ θυσιάζει άφοβα αληθοφάνεια και ανάπτυξη χαρακτήρων στο βωμό μιας εύπεπτης λαϊκής αφήγησης. Οι χαρακτήρες-καρικατούρες, όμως, αδυνατούν να δημιουργήσουν τους ποθητούς συναισθηματικούς δεσμούς με τον θεατή, ενώ το κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι της εποχής αμβλύνεται καθοριστικά, στα πλαίσια ενός φανταχτερού φαίνεσθαι που διστάζει να σκάψει κάτω από τη θεαματική επιφάνεια για να παραδώσει μια βιογραφία με στοιχειώδες ιστορικό ενδιαφέρον. Βεβαίως, όλα αυτά θα μπορούσαν να παραμένουν λειτουργικά, αν περισσότερη δημιουργική αυτογνωσία προσέδιδε στο φιλμ χιούμορ και ελαφρότητα, ώστε να το καταστήσει πράγματι διασκεδαστικό. Κι ως έχει όμως, για ένα κοινό που έλκεται από ατμοσφαιρικές περιπέτειες εποχής, φαντάζει αξιοπρεπέστατη επιλογή. 6/10!!!

Υπεροχη δυναμικη ταινια εποχης 7,3/10

ΩΡΑΙΑ   ΤΑΙΝΙΑ  ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ

Ο βιντοκ ειναι ενας μυθος για την Γαλλια και για την ταινια....Δηλαδη το ζητουμενο γινεται δεδομενο απο την αρχη και χανει ετσι την κλιμακωση η ταινια.....Κατα τα αλλα βλεπουμε την αυτοκρατορικη εποχη της Γαλλιας και ειναι αρκετα ενδιαφερουσα και διασκεδαστικη.......Η δευτερη ταινια που βλεπω στο σαιτ για τον βιντοκ η αλλη ειναι με   τον ζεραρ ντεπαρντιε και τιτλοφορειται η μασκα του τρομου 2002.......

δεν παιζει η ταινια