Καράτε Κιντ 2 / The Karate Kid Part II (1986)

Μετά το συμπαθητικό πρώτο μέρος, ο Άβιλντσεν απλά τραβάει το στόρι σε ένα νέο, πιο εξωτικό, περιβάλλον, χωρίς κανένα ενδιαφέρον για ανανέωση του μύθου. Λείπει, φυσικά, όλη η διαδικασία ενηλικίωσης του ήρωα, και η αγνότητα έχει δώσει τη θέση της στην καλή πρόθεση. Πλέον, δεν ξεχωρίζει ούτε ο Πατ Μορίτα, ενώ για τον Ραλφ Μάτσιο ούτε λόγος. Δεν έχει διαλυθεί όμως ολότελα η όλη νεανική φιλοσοφία του έργου, ώστε αυτοί που έκαναν κέφι το πρώτο μέρος, θα παρακολουθήσουν με αγωνία ακόμα μία μάχη έως εσχάτων του νεαρού «Ντάνιελ σαν», που έχει και το πρόσχημα του μη-αθλητικού θεάματος. Φυσικά, όλη η προετοιμασία γίνεται για το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της ταινίας, που δεν είναι άλλο από την τελική πεντάλεπτη μάχη, αναμέτρηση ή μονομαχία. Η δεύτερη αυτή προσέγγιση της ταινίας ξεκινάει με το τι έγινε μετά το τουρνουά. Ένα καλό τέχνασμα για να τραβήξει το ενδιαφέρον καθώς όλοι είμαστε πάντα περίεργοι να δούμε τι γίνεται μετά την νίκη πάντα του ήρωα. Στην πραγματικότητα η σεκάνς αυτή ήταν το τέλος της πρώτης ταινίας. Κόπηκε όμως και προστέθηκε στην δεύτερη, η αρχή της οποίας ουσιαστικά είναι στα γράμματα «έξι μήνες αργότερα». Οι πρωταγωνιστές, δεν παρουσιάζουν τίποτα ιδιαίτερο ως προς την προσέγγιση των ρόλων τους. Τίποτα καινούριο δεν φαίνεται να έχουν να προσδώσουν παρά το γεγονός ότι στην ταινία αυτή υπάρχουν σκηνές που μπορούν να συγκινήσουν, όπως αυτή που και οι δύο αγναντεύουν την θάλασσα και μιλούν για την αγάπη του πατέρα. Το μοτίβο της ιστορίας ίδιο και αυτό. Το μήνυμα του καράτε κιντ , ότι δηλαδή το καράτε είναι άμυνα και τίποτα άλλο, επαναλαμβάνεται και στο δεύτερο. Αυτή την φορά όμως εμπλουτίζεται με ευαισθησία και υπομονή.

Το στοιχείο που κάνει τη ταινία ξεχωριστή, είναι τα τοπία της Οκινάουα, η διαφορετική κουλτούρα που παρουσιάζεται έστω και επιδερμικά, το διαφορετικό κοινωνικό, πολιτικό, και οικονομικό πλαίσιο. Η τελετή του τσαγιού, ο παραδοσιακός χορός Όμπον, έθιμα που πραγματοποιούνται για να δείξουν την αγάπη ενός προσώπου προς ένα άλλο, ο τρόπος που προσφέρουν στους θεούς τα υλικά αγαθά για να τους εξευμενίσουν, το παραδοσιακό κιμονό, η αρχιτεκτονική των σπιτιών προσαρμοσμένη και αυτή στις κλιματολογικές συνθήκες(τυφώνες, υγρασία), καθώς και τα ήθη και η ιστορία κάθε οικογένειας παρουσιάζονται μέσα από τις σχέσεις των ηρώων της ταινίας, τονίζοντας ταυτόχρονα τον αγώνα των κατοίκων του χωριού, δημιουργώντας την ένταση των συναισθημάτων του κοινού. Το μήνυμα της ταινίας ένα "για το άτομο που δεν ξέρει να συγχωρεί το να ζει είναι χειρότερο από τον θάνατο". Η πειθαρχία και η αυτοσυγκέντρωση επίσης είναι στοιχεία που μας οπλίζουν για να ζούμε μια ισορροπημένη ζωή και να διεκδικούμε με υπομονή και πείσμα τα δικαιώματα μας. Όλα αυτά μπορείτε να τα εντοπίσετε στο βάθος της ταινίας μιας ταινίας γεμάτη από εικόνες ενός άλλου πολιτισμού μιας ταινίας με λίγα δείγματα καράτε, μια ταινία για όλη την οικογένεια!! 5.5/10!!!

Φαντασου οτι αυρη η κακά αντίπαλον τωτε εμας σαν παιδια μας φενωταν ουαααοοοοοο  κακιαααααα

δεν εχει μαχες, εχει ομως σημαντικα μηνυματα και γνωριζουμε την Ιαπωνια και τους χαρακτηρες. σχεδον εξισου καλη με την πρωτη απλα χωρις μαχες. Ωραια

H ταινία δεν υπάρχει. Μπορείτε να την ανεβάσετε; Ευχαριστούμε.