Before the Winter Chill / Avant l'hiver (2013)

H ζωη ειναι μια ανασα...το περασμα απο την νιοτη στην ληθη ενας λυγμος....αλλοι την περνούν μεσα στην μιζερια και στα ανικανοποιητα, αλλοι οι τυχεροτεροι μπαινουν σε ενα "χρυσο κλουβι" που φτιαχνει η πεποιθηση της ευτυχιας....αυτοι που εμβαθυνουν με τον οποιοδηποτε τροπο την ζουν πιο ισορροπημενα και με μια πνευματικοτητα....ολοι μα ολοι συνειδητοποιουν τα μη αναστρεψιμα λαθη!!!!!! Βαρια ταινια αιχμηρα ατμοσφαιρικη, αποκοσμα ψυχρα βουταει στο αναιτιωδες : γιατι σαυτον που δεν εκτιμα χαμογελα, και στον αλλο δινει πονο? Θελει καλη διαθεση να την παρακολουθησεις και φιλοσοφικη ματια....

Καλησπέρα,
υπάρχει link για την ταινία...? Γιατί δεν μπαίνει με το putlocker... Αυτό δεν έκλεισε...?

Περιέχει spoilers
Ο πολιτισμός νοσεί. Κι ανακυκλώνει την αρρώστια του, προτού χνουδίσει η πρώτη ρυτίδα στο μέτωπο. Εσύ είσαι ο φορέας της αρρώστιας του πολιτισμού σου, τυχερέ άνθρωπε. Πασχίζεις λυσσαλέα να ξορκίσεις τις παρενέργειες, κουρνιάζοντας στην ασφάλεια που σου προσφέρει η φούσκα μιας ψευδαίσθησης. Της νιότης. Κι όταν η φθίση απλωθεί σε μετάσταση, έχεις πάλι έτοιμη την λύση. Αφαιρείς τον όγκο και τον απορρίπτεις στις εσχατιές της κοινωνίας. Κάτω από το φθηνό άρωμα με το οποίο έχεις παρφουμάρει τις ενοχές σου. Δεν υπάρχει χρόνος άλλωστε για ενοχές. Κι εκεί ακόμα που αυτές ευδοκιμούν, τις ξεριζώνεις με το alter ego σου. Μαζί φυτρώσατε σε ένα κοινό πεπρωμένο, χρόνια πριν, στην πρώτη νιότη. Δεν το άφηνες πουθενά να νικήσει, ήσουν εσύ πάντα εκείνος που επέπλεε στον αφρό. Σαν μια μικρή παπαρούνα ψυχή μου, στο έμπα του καλοκαιριού. Μα όταν τα στάχυα γίνουν μπλε, θα μείνεις ημίγυμνος στο ημίφως της ζήσης σου που φθίνει. Και τότε, το δημιούργημα σου άνθρωπε, θα σκύψει και θα σου ψιθυρίσει: Γιατί δεν θέλεις να με πάρεις; Μα φυσικά, επειδή πλέον δεν μπορείς. Ένα απολεπισμένο από ζωή κι έρωτα σαρκίο έχεις απομείνει, μια ελεεινή κόπια ενός πολιτισμού που σκοτώνει ότι αγνό κουβαλούν οι ψυχές εκείνων που δεν πρόκαναν να ζήσουν. Άκου την αγωνία τους, συγκράτησε την μνήμη τους. Θα σου χρειαστεί τυχερέ άνθρωπε. Την μέρα που θα αποφασίσεις επιτέλους να ζήσεις. Σαν μικρή παπαρούνα πάνω από τα μπλε στάχυα ψυχή μου.
Ο Daniel Auteuil, αυτός ο υπέροχος ταλισμάνος του γαλλικού θεάτρου και κινηματογράφου και η Kristin Scott Thomas, η θαυμάσια Βρετανίδα ηθοποιός-που όσο γερνά ο χρόνος, τόσο πιο όμορφη δείχνει-, σε δυο καταπληκτικές ερμηνείες. Όμως είναι η Leila Bekhti εκείνη η οποία συγκλονίζει, ως η απόκληρη πεταλούδα μιας κοινωνίας σε ηθική σήψη. Σαν μια παπαρούνα που έσβησε πολύ προτού ο χρόνος βάψει τα στάχυα στο μελάνι του καλοκαιριού.