Τα Δεσμά του Διαβόλου / Devils Knot (2013)

Ο σκηνοθέτης Ατόμ Εγκογιάν, πήρε μια αληθινή ιστορία για το φόνο τριών ανήλικων παιδιών (το 1993) που δεν λύθηκε ποτέ και γύρισε μια αργή ατμοσφαιρική ταινία, με σχετικά καλές ερμηνείες και φυσικά χωρίς τέλος αφήνοντας το θεατή να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Μια υπόθεση δολοφονιών και η δίκη που επακολούθησε, δοσμένη με την υφή ντοκυμαντέρ που κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή αν δεν ξέρει την υπόθεση και θέλει να μάθει το πραγματικό στόρι. Ο Εγκογιάν επέλεξε μια ταινία διαλόγων, παρά να οπτικοποιήσει την θεματολογία του, κάτι που ίσως να προσέδιδε μεγαλύτερη αγωνία στο όλο εγχείρημα του. Διανθισμένη με υποψίες περί τελετών μαύρης μαγείας, αστυνομικοί που φαίνονται να θέλουν κάτι να κρύψουν και γενικά μια συντηρητική ρατσιστική κοινωνία, έτοιμη να καταδικάσει κάποιον μόνο και μόνο από την εμφάνισή του ή από αυτά που ακούει και διαβάζει, αποτελούν το φόντο αυτής της κατά κάποιο τρόπο νουάρ ταινίας.

Η Ριζ, Είναι αρκετά καλή στο ρόλο της μητέρας, αλλά ήθελε περισσότερο δραματοποίηση και δυναμισμό στον χαρακτήρα της για να μου φανεί περισσότερο πειστικός. Δεν πείθει τόσο όσο θέλει ότι είναι η μητέρα από το Μέμφις, που ξαφνικά έχασε το γιο της. Δεν πείθει κυρίως λόγω εξωτερικής παρουσίας καθώς δεν παύει να την προδίδει η πραγματική της καταγωγή. Αρκετά μέτριος και υποτονικός στο ρόλο του ντετέκτιβ ο Φίρθ, που με τη σειρά του δεν ταιριάζει για τον συγκεκριμένο χαρακτήρα. Είχε προοπτικές για κάτι μεγαλύτερο ωστόσο η επιλογή του να πάει την ταινία σε αυτό το αργό τέμπο, δεν δίνει στον θεατή αυτό που επιθυμεί να παρακολουθήσει. Μια από τις πιο συνταρακτικές υποθέσεις δολοφονίας που απασχόλησαν τα αμερικανικά αστυνομικά χρονικά των τελευταίων δεκαετιών, δεν αξιοποιήθηκε όσο έπρεπε στο έπακρο, ώστε να έχει μπόλικες δόσεις μυστήριου και θρίλερ που θα ήταν κατάλληλες για να αποκτήσει κινηματογραφικό ενδιαφέρον το όλο πραγματικό εγχείρημα, αλλά βλέπεται άνετα.

Η ίδια ανατριχιαστική ιστορία είχε παρουσιαστεί και στο παρελθόν στη μεγάλη οθόνη μέσα από τη σειρά ντοκιμαντέρ του HBO με τίτλο «Paradise Lost», των Τζο Μπέρλιτζερ και Μπρους Σινόφσκι. Στη δίκη που ακολούθησε καταδικάστηκαν οι δύο από τους τρεις σε ισόβια και ο τρίτος σε θάνατο, ενώ η παντελής απουσία κινήτρου και τα ελλιπή στοιχεία κατηγορίας δεν πτόησαν τις αρχές. Οι συζητήσεις γύρω από το επίμαχο θέμα είναι ατελείωτες αλλά το κυνήγι μαγισσών της συντηρητικής Αμερικάνικης επαρχίας καλά κρατεί. 7/10!!!

Αναφέρεται στους τιτλους του τελους οτι οι καταδικασθέντες εκαναν χρηση-συμφωνία με την Εισσαγγελεία της κατ΄όνομα αναφερόμενης διαδικασίας  Alford Plea. Εν συντομία δλδ οι καταδικασθέντες διατήρησαν την θέση τους ,οτι ειναι αθώοι, αλλα με τα στοιχεία που υπάρχουν η καταδίκη τους παραμένει. Διατελούν υπο επιτήρηση, εν ελευθερια και δεν μπορουν να ενάγουν την πολιτεία για εσφαλμενη καταδίκη.

Η υποθεση ειναι ενδιαφέρουσα, αλλα οι συντελεστές κατωτέροι του σεναρίου με αποτέλεσμα το εργο να χωλαίνει . Οι εντυπωσεις των συνθεατών με βρισκουν και μενα συμφωνο.  

Η ταινία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και έχουν γυριστεί 4 πολύ αξιόλογα ντοκιμαντέρ!!! Θα μπορούσατε να τα ανεβάσετε;;; είναι τα εξής west of memphis 2012, Paradise Lost: The Child Murders at Robin Hood Hills 1996,Paradise Lost 2: Revelations 2000 και Paradise Lost 3: Purgatory 2011

Ο Atom Egoyan αυτή τη φορά μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη την πραγματική σοκαριστική ιστορία τριών οκτάχρονων αγοριών, που δολοφονήθηκαν βάναυσα στη μικρή κοινότητα του Δυτικού Μέμφις του Αρκάνσας το 1993. Το αρκετά καλά δομημένο σενάριο του είναι βασισμένο στο βιβλίο της δημοσιογράφου των Arkansas Times Mara Leveritt.
Εξ αιτίας αυτής της βαναυσότητας, η αστυνομία έπρεπε να κλείσει άμεσα την υπόθεση....με οποιοδήποτε κόστος;;;
Τρεις έφηβοι συλλαμβάνονται και δικάζονται... δίκαια και αμερόληπτα ή είναι τα εξιλαστήρια θύματα προκαταλήψεων και το αποτέλεσμα τυφλής εκδίκησης.
Ομολογώ ότι για το βεληνεκές των ηθοποιών, οι ερμηνείες τους ήταν μάλλον μέτριες ως και απογοητευτικές.
Πιστεύω ότι ο Egoyan καταφέρνει τον σκοπό του, προβληματίζει τον θεατή και για τα γεγονότα της ιστορίας, αλλά και για την αμεροληψία των δικαστηρίων....

Τα πραγματικα στοιχεια ηταν η αδιαμφισβητητη λατρεια στο Σατανα ικαι το heavy metal και οι τελετες.

καμμια πραγματικη αποδειξη οτι το εκαναν

Αρκετα καλη ταινια