Unbroken / Αλύγιστος (2014)

Κορυφαία, ανεπανάληπτη, καθηλωτική και αριστουργηματική βιογραφική ταινία εποχής. Η Jolie καταφέρνει να αποδώσει σωστά μια συγκινητική ιστορία στην εποχή του Β’ παγκοσμίου πολέμου, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Laura Hillenbrand που είναι βασισμένο με τη σειρά του σε αληθινή ιστορία. Με το Unbroken η Angelina Jolie αποφασίζει να εξυμνήσει τον γείτονα της (κι όμως έμεναν στην ίδια γειτονιά στο Los Angeles!) Louis Zamperini o οποίος επέζησε από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο χάρη στη δύναμη της θέλησής του και μόνο. Θα δημιουργήσει μια ταινία πολύ κοντά στο μεγαλείο της ζωής του πρωταγωνιστή. Ο ιταλοαμερικανός Loui Zamperini – υπαρκτό πρόσωπο που πέθανε τον Ιούνιο του 2014 πλήρης ημερών σε ηλικία 97 ετών – βίωσε τα πάνδεινα σε ένα ιαπωνικό στρατόπεδο αιχμαλώτων επί δύο χρόνια αφού προηγουμένως, είχε περάσει 47 εφιαλτικές ημέρες επάνω σε μία σωσίβιο λέμβο, μετά την κατάρριψη του βομβαρδιστικού του καταμεσής του Ειρηνικού Ωκεανού μαζί με τους δυο του συναδέλφους Phil και Μac (με ελάχιστα μέσα, επιθέσεις από καρχαρίες και μηδενική προοπτική). Όταν αιχμαλωτίζεται, ένας Ιάπωνας δεσμοφύλακας επονομαζόμενος The Bird προσπαθεί να τσακίσει την ψυχική αλλά και σωματική του αντοχή. Εμφανής λόγος της μανίας του σαδιστή αξιωματικού ο φθόνος για τον κρατούμενό του που διακρίθηκε ως δρομέας στους Ολυμπιακούς του Βερολίνου το 1936 και ο οποίος αμφισβητεί ανοικτά την εξουσία του. Όπως βλέπουμε μέχρι εδώ δεν έχουμε κανέναν βασικό γυναικείο ρόλο, κανένα πικάντικο love story, πράγματα πρωτόγνωρα για μια αμερικάνικη ταινία.

Αυτό που πραγματικά δημιουργεί το μεγαλύτερο πλήγμα, είναι το γεγονός ότι δεν εμβαθύνει στον πρωταγωνιστή, ούτε επικεντρώνεται πραγματικά στο συγκεκριμένο πρόσωπο. Ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος; Η ταινία μας λέει πως είναι ευρέως γνωστός αλλά αν δεν γνωρίζαμε και την πραγματικότητα εκτός ταινίας αυτό δε φαίνεται πουθενά! Ποια ήταν η πορεία του ως αθλητής; Τι τον ώθησε να καταταχθεί στην αεροπορία; Τι απέγινε μετά τον πόλεμο και πώς αντιμετώπισε το ισχυρό μετατραυματικό σοκ που υπέστη; Φαίνεται πως η ταινία επικεντρώθηκε σε ένα κομμάτι της ζωής του αφαιρώντας τα άλλα εξίσου σημαντικά. Αλλά και πάλι τα βαθιά συναισθήματα που πηγάζουν ενδότερα στο έργο της φρίκης ενός πολέμου, είναι αρκετά για να σε κρατήσουν στα ύψη το ενδιαφέρον και την αγωνία ώστε να την παρακολουθήσεις. Θα μπορούσε να κόψει 10 λεπτά λιγότερα στη θάλασσα και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και να τα αφιερώσει στην άφιξη του πρωταγωνιστή στην Αμερική.( Η επιγραμματική αναφορά στο τέλος δεν αρκεί). Η ιστορία κυλάει αλλού ομαλά και ευχάριστα κι αλλού βασανιστικά αργά, ενώ δεν εμβαθύνετε περισσότερο η σχέση με τον αδερφό του, αλλά ούτε και με τους συμπρωταγωνιστές του. Έτσι χάνει σημαντική ευκαιρία να κάνει μια πολύπλευρη ανάλυση της σπουδαίας προσωπικότητας του Louis Zamperini και κάποιων άλλων σημαντικών γεγονότων της ζωής του. Αυτά τα αρνητικά στοιχεία είναι έμμεσα και δεν με χάλασαν καθόλου, ώστε να την βαρεθώ, απλά επιθυμούσα να τα δω κάπως ενταγμένα γιατί έλειπαν από την ροή, αλλά θα έπρεπε να είναι 3 ώρες έργο για να χωρέσουν όλα αυτά.

Η απεικόνιση της εποχής αλλά και γενικότερα η προσπάθεια αναβίωσης εκείνης της εποχής λειτουργεί εξαιρετικά και με απόλυτα πειστικό τρόπο με την φωτογραφία σε πολλά σημεία να κλέβει την παράσταση ειδικά στο διάστημα που οι πρωταγωνιστές προσπαθούν να επιβιώσουν στην θάλασσα, αλλά και σε μερικές περαιτέρω σκηνές. Η ρεαλιστική αποτύπωση των δραματικών γεγονότων της φρικιαστικής ζωής αυτού του ανθρώπου είναι συγκλονιστική, με αρκετές αξιομνημόνευτες σκηνές και με μοναδική σκηνοθεσία. Οι αρχικές σκηνές της ενηλικίωσης είναι απαραίτητες για να καταδείξουν έναν ανυπότακτο χαρακτήρα χωρίς στόχους και έρμα. Η περιπέτεια στη θάλασσα διαθέτει εικόνες με ποιητική ομορφιά, αν και τραβάει πολύ, ενώ η σκληρή διαβίωση με τον σαδιστή και εμμονικό απέναντί του αξιωματικό το έργο αποκτά μια αγριάδα, καθώς είναι γεμάτο στιγμές με σκοτεινές σιωπές και παρατεταμένη κακοποίηση, προσδίδοντας ύφος σε ένα κατά τα άλλα ευπρόσωπο, αλλά απρόσωπο δράμα αντοχής και θέλησης που επιχειρεί να προκαλέσει δέος, έμπνευση και ανάταση.

Αυτό που πραγματικά κάνει την ταινία αξιόλογη είναι η σπουδαία ερμηνεία του Jack O’Connell, που καταφέρνει να κερδίσει τις εντυπώσεις. Ενσαρκώνει τον γενναίο και με δύναμη ψυχής άνθρωπο με τέτοιο τρόπο που από την αρχή μέχρι και το τέλος της ταινίας πραγματικά θα πιστέψετε πως είναι… αλύγιστος! Εν κατακλείδι σίγουρα είναι μια αξιοπρεπής προσπάθεια αποτύπωσης της ζωής αυτού του Θρύλου που αξίζει να παρακολουθήσετε! (Και ένα πακέτο χαρτομάντηλα ίσως να ήταν χρήσιμο για το τέλος, γιατί τα δάκρυα θα ρέουν άφθονα!). Τα απαιτητικά γυρίσματα έλαβαν χώρα στην Αυστραλία (αρχής γενομένης με τις σκηνές όπου οι τρεις ηθοποιοί είναι αποστεωμένοι ναυαγοί και τους βρίσκουν οι Ιάπωνες, κι ακολουθώντας «αντίστροφη» πορεία οπότε και οι τρεις τους επανήλθαν σε κανονικά κιλά, γυρίστηκαν οι υπόλοιπες σκηνές) και κράτησαν συνολικά μόνο 14 εβδομάδες. 10/10!!!

Γλυκόπικρη γεύση μου άφησε...ωραία ιστορία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα που όμως, όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν μεταφέρθηκε με τον καλύτερο τρόπο στον κινηματογράφο..είχε 2-3 συγκινητικές στιγμές (π.χ ραδιοφωνική περιγραφή αγώνα και στο "κάτσε κάτω απο τη μπάρα"),ο πρωταγωνιστής έπαιξε καλά όπου η Τζολί του το επέτρεπε..πέραν τούτου δεν βρήκα κάτι άλλο αξιοσημείωτο...οι υπόλοιποι χαρακτήρες υπήρξαν αδιάφοροι,δεν αναπτύχθηκαν ποτέ ώς έπρεπε απο την σκηνοθέτη,η πλοκή έκανε κοιλιές σε ουκ ολίγα σημεία,δεν εξηγήθηκε πειστικά κ με ακρίβεια η παιδική ηλικία του πρωταγωνιστή...ο λόγος δηλαδή που έγινε "αλητάκι" και ο λόγος που επέλεξε να αλλάξει στάση ζωής..οι δεύτεροι ρόλοι ήταν υπερβολικά cool στις αντιδράσεις τους..πολύ "ατσαλάκωτοι",λες και έκαναν κόντρα ποιος θα μπορούσε να υποδηθεί τον Τζειμς Μπόντ καλύτερα...γενικά η σκηνοθεσία είχε θέματα και επίσης δεν επιλέχθησαν οι κατάλληλοι ηθοποιοί για να πλαισιώσουν τον πρωταγωνιστή.

Δεν θα την έβλεπα ξανά για δεύτερη φορά!

ΦΟΒΕΡΗ ταινια!ποση δυναμη ψυχης ειχε αυτος ο ανθρωπος!πολλα μπραβο!κ ποση θεληση για ζωη!συγκινητικη!το παν ειναι η συγχωρεση!!ΔΕΙΤΕ ΤΗ!!