Κυριαρχία / Transcendence (2014)

Η ταινία βασίζεται πάνω στο μεγάλο ερώτημα: ποια είναι τα όρια της επιστήμης; Τον τελευταίο καιρό, οι επιστήμονές μας, καταλαμβάνουν ένα ένα τα κάστρα του μυστηρίου της ζωής. Ακολουθούν αυτές οι κατακτήσεις την απαραίτητη πνευματική και συναισθηματική εξέλιξη; Πρέπει να μπει κάποιο όριο; Παρακολουθώντας την, βλέπεις την σφαιρική γωνία με την οποία προσέγγισε ο σεναριογράφος το θέμα κι αυτά τα ερωτήματα επενδύει σε διφορούμενης ηθικής και ψυχολογίας ήρωες, που ιντριγκάρουν. Στην ουσία αντλεί έμπνευση από τις ραγδαίες εξελίξεις στην τεχνολογία, αλλά και από την cyberpunk λογοτεχνία, με την αγωνιώδη πλοκή του να εκτυλίσσεται γύρω από την κεντρική ιδέα πως "οι άνθρωποι φοβούνται αυτό που δεν μπορούν να καταλάβουν". Η πλοκή παίρνει το ρίσκο να μιλήσει ακόμη και για τον έρωτα και το κερδίζει. Μια ευφάνταστη, μα βαθιά φιλοσοφημένη ταινία σύγχρονων αντιλήψεων, η οποία καταπιάνεται μεταξύ άλλων με την απειλή των λεγόμενων τεχνοτρομοκρατών, την ανυπολόγιστη δύναμη του internet, αλλά και με την αέναη προσπάθεια του ανθρώπου να "αγγίξει" τον Θεό μέσα από τα έργα του, θέτοντας το ερώτημα κατά πόσο έχουμε το (ηθικό) δικαίωμα να επεμβαίνουμε στην φύση, ακόμη κι αν είναι για καλό σκοπό.

Η σεναριακή ιδέα είναι ενδιαφέρουσα και το πρώτο μέρος το προσπαθεί να το υλοποιήσει όσο πιο άρτια γίνεται. Θίγονται πολύπλοκα θέματα όπως η σχέση του ανθρώπου με τη μηχανή και η προοπτική της συνένωσής τους, η αυγή ενός μέλλοντος όπου η μηχανή κυριαρχεί κι αντικαθιστά βαθμιαία την ανθρώπινη επαφή, καθώς και η δύναμη των ανθρώπινων συναισθημάτων και το ερώτημα αν η νοημοσύνη μιας μηχανής μπορεί εξίσου να αισθανθεί ανθρώπινα. Υπερβολές υπάρχουν, ο ρυθμός σε λίγα σημεία είναι καλός, ενώ το ενδιαφέρον κρατιέται αμείωτο μόνο στην αρχή. Αναρωτιέται ο θεατής που να το πηγαίνει άραγε με βάση την εξέλιξη της πρώτης ώρας. Ενώ το πάει εξαιρετικά στην αρχή της, από την μέση και μετά τα χαλάει και μπαλαντζάρει κάπως, αφού στο δεύτερο κομμάτι του φιλμ, διακρίνεται έντονα μια νευρικότητα στη κλιμάκωση της δράσης. Κλισέ αναπαράγονται σε υψηλές ταχύτητες, η ιστορία γεμίζει -λόγω των κενών της- με ερωτηματικά και πλέον μιλάμε για πλήρη κυριαρχία του ασυνάρτητου. Το μεγαλύτερο πρόβλημα, όμως, είναι ότι η ταινία δεν έχει ψυχή. Το τελευταίο εικοσάλεπτο έχει κάνα-δυο "ξενέρωτες" ανατροπές, με την έννοια ότι είτε τις έχεις μυριστεί, είτε είναι από αυτές που δεν σε αφήνουν και με το στόμα ανοιχτό. Συν τοις άλλοις, περιμένεις κάτι λιγότερο συμβατικό και προβλέψιμο από μια ταινία που για μεγάλο διάστημα σε έχει "κρατήσει" για την καινοτομία της.

Οι πειστικές ερμηνείες του κύριου καστ (ακόμη και ο Ντέπ, συνδεδεμένος με μικροτσίπ, ο Μόργκαν Φρίμαν έχει μικρή συμμετοχή ωστόσο) φροντίζουν να κρατούν τον θεατή στη θέση του, ενώ οι βοηθητικοί θα έπρεπε να έχουν επεξεργαστεί λίγο καλύτερα, χωρίς βέβαια να σημαίνει ότι είναι και αρνητικοί. Είναι καλογυρισμένη, με προσεγμένα εφέ ως μεγάλη παραγωγή και όμορφη, το τεχνικό κομμάτι (μοντάζ, σκηνικά, μουσική) βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο και εντυπωσιακή φωτογραφία που υπάρχει για μόστρα, χωρίς να προσθέτει αφηγηματικά στο έργο. Η τεχνολογική πλευρά της ταινίας (με αλληγορικές αναφορές στην παγκοσμιοποίηση) διαθέτει το περισσότερο ζουμί, η ανθρώπινη όμως προσεγγίζεται εγκεφαλικά, προβλέψιμα και αδέξια, μένοντας φανερά αναξιοποίητη, με την πλοκή να κολλάει σε πραγματολογικές αφέλειες κι ένα φτωχό σε ιδέες και θέαμα "γκραν" φινάλε. Έτσι, σεναριακά ενώ είναι εξαιρετική η ιδέα, η υλοποίηση της ήθελε το κάτι παραπάνω, έτσι ώστε να μπορέσει να δώσει κάτι παραπάνω σε σχέση με τις υπόλοιπες ταινίες του είδους. 6.5/10!!!

Οποιος εχει διαβάσει Ισάακ Ασίμωφ και τους νομους κάθε νοήμονος μηχανής (αρα και της τεχνικής νοημοσύνης) μαλλον δεν θα νοιωθει φοβο για το αύριο που ξημερωνει με την  νέα τεχνολογία....Ως ταινία βεβαια ειναι ενδιαφέρουσα αρκετά προσεγμένη με πλουσια παραγωγή και ενα αληθοφανές σενάριο.Πανω απο τον μέσο ορο χωρις ομως να με συνεπάρει, να με γοητέψει.......

Την εχω δει μερικες φορες και θα την ξανα δω τωρα και παλι.Ειναι πιστευω προφητικη σαν ταινια.Αν και ειμαι fan των sci fi,μερικες εχουν ξεχωριστη θεση στην καρδια μου.Στην συγκεκριμενη,ειναι τοσο πυκνο υφασμενη με τοσα θεματα που θιγει απο τα πολυ απλα μεχρι πολυ συνθετα,δεν ειναι αναγκαστικα καλοπροεραιτο αυτο μιας και δειχνει ενα πιθανο μελλον και ας μην ξεχναμε οτι η τεχνη μιμειται τη ζωη και η ζωη την τεχνη.(Εχει πολυ προπαγανδα μεσα,με το καλημερα κιολας).

Ειναι καταπληκτικος ο τζοννυ ντεπ,δεν με ενδιαφερουν οι λοιποι του καστ τοσο οσο η ερμηνεια του ντεπ και ο τροπος που καλλειται ν απερασει ενα μεγαλος μερος των οσων η ταινια θελει να δειξει να προετοιμασει,πιστευω οτι τον διαλεξαν πολυ σωστα.

Ευχαριστω για την προσθηκη,θεωρω οτι ειναι μια ταινια που δεν προωθηθηκε τοσο οσο θα επρεπε,ισως δεν ειναι η τέλεια,αλλα ειναι χιονοστοιβαδα ως προς αυτα που πραγματευεται.

υγ: η μεταφραση ειναι λανθασμενη,για να βγαλει καποιος νοημα αν δεν ξερει αρκετα καλα αγγλικα ας προσπαθησει να την κατεβασει με σωστους υποτιτλους και να την δει,παραπανω απο μια φορες.

Για να το ευθυμησω και λιγακι,ρε πστμου,εσεις οι γυναικες δεν ξέτε τί θέτε,χαχαχαχα,τον αγαπουσε,ηθελε να τον σωσει,τον εσωσε και μετα ηθελε να τον ξανα σκοτωσει,χαχαχαχαχαχα,μεταξυ σοβαρου και αστειου,ο ανθρωπινος παραγοντας.....ειναι ο απο μηχανης Θεος,και συνεισφερει ειτε καταστροφικα ειτε σε ενα αισιο τελος.

Η εξέλιξη, σίγουρα δεν είναι πάντα για καλό. Και δεν αναφέρομαι σε αυτό που είδα. Η ταινία οφείλει την ύπαρξή της, στα ονόματα των πρωταγωνιστών. Οκ δείτε τη.