Nothing But the Truth / Και μόνο την αλήθεια (2008)

Στην ταινία δεν έχουμε Νιγηριανούς που πουλάνε ουράνιο στον Σαντάμ, αλλά την απόρρητη έρευνα για την εμπλοκή της Βενεζουέλας σε απόπειρα δολοφονίας του φανταστικού Προέδρου των ΗΠΑ. Επίσης, η ηρωίδα, που μετονομάζεται σε Τζέιν Άρμστρονγκ, μένει στη φυλακή για έναν και πλέον χρόνο, έρχεται σε διάσταση με τον άνδρα της και χάνει την κηδεμονία του γιου της. Και όλα αυτά για ένα σοβαρό θέμα αρχής, που η ίδια δεν φανταζόταν ότι θα έπαιρνε τραγικές διαστάσεις στη ζωή της, αν και υποψιαζόταν πως θα λογιζόταν ως βραβεύσιμο κελεπούρι. Δικαστικό και δημοσιογραφικό θρίλερ που σε καθηλώνει από την πρώτη ως την τελευταία σκηνή. Αν και επιχειρεί να αγιοποιήσει τον λεγόμενο μαχόμενο Τύπο εν τούτοις η κριτική του στο αυταρχικό Κράτος των σύγχρονων Δημοκρατιών είναι πραγματικά επίκαιρη. Μου άρεσε ιδιαίτερα ότι κρατά αποστάσεις από όλες τις "εμπλεκόμενες πλευρές". Καλός ρυθμός που κρατάει την πλοκή και την διάρκεια των επιμέρους σκηνών. Αξιόλογη ταινία με ενδιαφέρον και με σασπένς διαλόγους που θέτει το μεγάλο πρόβλημα της αντίστασης στην κρατική εξουσία ή της εκμηδένισης της προσωπικής αξιοπρέπειας. Δεν είναι πολλές οι ταινίες που ασχολούνται σοβαρά με τις δυσκολίες που συχνά αντιμετωπίζουν στην εκτέλεση της δουλειάς τους οι δημοσιογράφοι κι ο Λούρι είναι άξιος συγχαρητηρίων τόσο για το αρκετά καλογραμμένο του σενάριο όσο και για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει το θέμα του, αποφεύγοντας τους μελοδραματισμούς και τις εύκολες λύσεις. Πειστικές και ρεαλιστικές οι ερμηνείες στο σύνολο του καστ, με την πρωταγωνίστρια να ξεχωρίζει. Η Μπέκινσεϊλ είναι η αρματωμένη ρεπόρτερ που επιμένει, η Βέρα Φαρμίγκα είναι η πράκτορας που χάνει τη γη κάτω από τα πόδια της, ψάχνοντας να βρει ποιος την κάρφωσε. Η εφημερίδα στηρίζει την πρεστιζάτη είδηση, ενώ οι μυστικές υπηρεσίες αδειάζουν τη γυμνή υπάλληλό τους. Ο Ματ Ντίλον εκπροσωπεί το νόμο στα χρόνια της χολέρας και ο Άλαν Άλντα, αστείος και συγκινητικός, είναι ο υπερασπιστής της θεμελιώδους ελευθερίας του Τύπου, που δεν είναι πλέον αυτονόητη.

Το τέλος της ταινίας δένει πολύ όμορφα ..αναπάντεχο πραγματικά....και συγχρόνως απαντά αυτόματα στο ερώτημα που σε διακατέχει σε όλη την ταινία : "Γιατί επιτέλους δεν αποκαλύπτει η πρωταγωνίστρια το όνομα του πληροφοριοδότη και περνάει όλο αυτό το μαρτύριο; ". Τα ψυχολογικά παρελκόμενα είναι μεν απαραίτητα στην πλοκή, αλλά μοιάζουν περιττά και φτιαχτά - αν και η αποκάλυψη του μυστηριώδους πληροφοριοδότη, για τον οποίο χύθηκε αίμα και η κυβέρνηση και το δικαστικό σύστημα έγιναν άνω κάτω, είναι αιφνιδιαστική και ομολογουμένως καθόλου αναμενόμενη. Έχει μοιράσει τόσο καλά το χρόνο και την ιστορία που δεν περιέχει κανένα από τα κλισέ των ειδών που θα την έκανε βαρετή. Αυτό το καταφέρνει καλλιεργώντας αγωνία για την ταυτότητα του πληροφοριοδότη. Ενώ στο εδώλιο ανεβαίνει η Ρέιτσελ, η οποία περνάει τα πάνδεινα, το πρόσωπο που μας ενδιαφέρει είναι στην ουσία ο πληροφοριοδότης, την ταυτότητα του οποίου μαθαίνουμε στην τελευταία σκηνή. Η ''νόμιμη'' κρατική κατάχρηση εξουσίας και η αντίσταση των -λίγων πια - ανθρώπων που έχουν ακόμα τη δύναμη να υπερασπίζονται την εντιμότητά τους, τις αρχές τους, την εχεμύθεια τους, και την αξιοπρέπειά τους. 8/10!!!

Καταπληκτική ταινία και τρείς ρόλοι παιγμένοι για Oscar !

Ντίλλομ , Μπενγκινσαιλ και ο Άλντα έδωσαν ρέστα !