Frozen (2010)

Φτιαγμένη, δίχως συναισθηματική ένταση, προσπαθεί να αποφύγει τα κλισέ του τρόμου που ερμηνεύονται σε πετσοκομμένα κορμιά, τραυματισμένα σώματα και ακραίες απάνθρωπες πράξεις. Η ταινία καταφεύγει στην ψυχική διερεύνηση ατόμων που βρίσκονται υπό το κράτος έντονης ψυχοσωματικής πίεσης, κατανοώντας ότι μπορεί να αφήσουν τα εγκόσμια από λεπτό σε λεπτό. Όμως, ο Adam Green παρότι προσπερνάει τα αναρίθμητα αιματοβαμμένα πλάνα, δυστυχώς δε μπορεί να στηρίξει το δράμα πίσω από το θρίλερ. Με επιδερμική κάλυψη στο κομμάτι της ψυχικής διερεύνησης, που μπορεί να εξαντλείται σε συζητήσεις για γκομενοδουλειές του παρελθόντος, χαζόαναπολήσεις του τύπου «ήταν ο κολλητός μου από το δημοτικό» και σε αναφορές σε καθημερινές συνήθειες, όπως ο σκύλος, η γάτα μου ή το φαγητό που τρώω (!), ο Green δε μπορεί να παράγει τρόμο στο πλάνο, αλλά κυρίως στα πρόσωπα των ηρώων του και εγκλωβίζεται σε συμβατικές και κοινότοπες σεναριακές ή σκηνοθετικές λύσεις, φανερώνοντας μία έντονη αμηχανία να πάει την ιστορία ένα βήμα πιο κάτω. Ενώ προσπαθεί να αποφύγει τη σκληρή οπτική γλώσσα που επιλέγουν άλλοι δημιουργοί, ανακυκλώνει ιδέες μέσα στο βασικό θέμα και καταναλώνεται σε έναν αέναο κύκλο συγκεκριμένων σεναριακών συμπερασμάτων (σε δράση και συναίσθημα), που δίνουν την εικόνα μίας αυτιστικής ταινίας, η οποία δε βρίσκει τρόπο να πρωτοτυπήσει ή να επιβάλει το ρυθμό της στο θεατή και τελικά χάνεται στο κινηματογραφικό αδιέξοδο. Δημιουργικά, η φωτογραφία επιβαρύνει το ήδη προβληματικό προϊόν του Green, το οποίο δε σώζει ούτε η κάκιστη ηθοποιία, η οποία γίνεται περισσότερο εμφανής στα close up των τριών νεαρών ηρώων. Δυστυχώς, το μόνο καλό που διαθέτει αυτό το φιλμ είναι η πρωτότυπη βασική ιδέα, η αξιοπρεπής στάση ενός αποδεδειγμένα κακού σκηνοθέτη και σεναριογράφου, αλλά και ένα δικαιολογημένα παραπλανητικό τρέιλερ. Πάντως σε μέσες άκρες βλέπεται, προσπαθεί να βγάλει κάποια αγωνία, δεν έχει καθόλου δράση ή περιπέτεια, γιατί το πλάνο είναι στάσιμο, με κάποια όμορφα άγρια χιονισμένα και παγωμένα τοπία να παραλλάσσουν το πλάνο και να ξεφεύγει από τους κολλημένους στο τελεφερίκ ανθρώπους, τα σκοτεινά πλάνα είναι οκ, δεν έχει κάποια ιδιαίτερη κορύφωση, προσπαθεί να σε ελκύσει ειδικά από την στιγμή που τους παρουσιάζεται ο προφανής κίνδυνος, αλλά δεν το αναπτύσσει περισσότερο και το σχέδιο να ξεμπλέξουν απ' αυτή την κατάσταση μου φάνηκε υποτονικός, σα να θέλαν να το τρενάρουν για να υπάρχει υπόθεση. 5/10!!!

Δυνατή ταινια. Την είχα δει στην τηλεόραση αλλά άνετα την ξανάβλεπα γιατί έχει πολύ ωραίο story και φοβερές ανατροπές. Αρκετό και το στοιχείο του τρόμου για τους λάτρεις του είδους. 7/10

Ένα θρίλερ που αξίζει κάθε αγωνιώδες δευτερόλεπτο που θα διαθέσετε για το δείτε...