Dallas Buyers Club (2013)

Το "Dallas Buyers Club" είναι ένα σπουδαίο βιογραφικό δράμα για όλους τους λόγους που δεν θα περίμενες να είναι. Είναι ένα συγκλονιστικό και κορυφαίο αριστούργημα που είναι γροθιά στο στομάχι. Είναι μια ιστορία ανθρωποκεντρική για το πως αντιμετωπίζει ο άνθρωπος τις δύσκολες καταστάσεις τις ζωής του, αποδεικνύοντας πως με μεγάλο αγώνα μπορεί να κάνει τη διαφορά και να φέρει την αλλαγή, είναι μια ιστορία για την σκοτεινή Αμερική της δεκαετίας του '80 που η διαφορετικότητα ήταν κάτι κατακριτέο, είναι μια ιστορία σεξ και ναρκωτικών, είναι μια ιστορία για μια ασθένεια που στιγμάτισε τον σύγχρονο κόσμο και τέλος, είναι μια ιστορία για τον πόλεμο ενάντια στο ιατρικό και φαρμακευτικό κατεστημένο που ελέγχει τα πάντα στον κόσμο του πόνου και της απελπισίας, χωρίς να λογαριάζει τίποτα παρά μονάχα την πρόοδο, θεωρητικά, και το κέρδος πραγματικά, ακόμα κι αν κάποιοι θα πληρώσουν το τίμημα. Σίγουρα υπάρχουν κάποιες ασυμμετρίες στο σενάριο, ωστόσο ο Vallee χειρίζεται εξαιρετικά το υλικό που έχει στη διάθεσή του και το κοφτό μοντάζ, βοηθάει την ταινία να είναι ουσιαστική και να στοχεύει στον εκάστοτε στόχο της, χωρίς να φλυαρεί ή να πλατειάζει ανούσια.

Αυτή είναι μια τολμηρή και δυνατή ταινία, που παρουσιάζεται με βάναυσα ειλικρινή τρόπο. Ακολουθεί τη δια­δρομή ενός εν συγχύσει αθώου­ χαρακτήρα από τον ανέξοδο εγωισμό στον επώδυνο αλτρουισμό. Ο Woodroof είναι ένας τέτοιος κλασικός ήρωας. Μόνος εναντίον όλων, λέει όχι στη μοίρα του και παλεύει να την αλλάξει. Προσθέτοντας δε μηνύματα βγαλμένα από την αληθινή ζωή, έχεις τη συνταγή καθαρογραμμένη και στην περίπτωσή μας υποδειγματικά εκτελεσμένη. Το έργο είναι μια σοκαριστική σπουδή πάνω στην πορεία ενός από τη φύση του κινηματογραφικού χαρακτήρα, μια αποκαλυπτική απεικόνιση της πιο μάτσο πλευρά της Αμερικής και περισσότερο και απ’ όλα αυτά μια από τις πιο αβίαστα συγκινητικές ταινίες πάνω στην αιώνια μάχη του ανθρώπου με το θάνατο. Η δουλειά της κάμερας είναι νευρική, εντυπωσιακά γυρισμένη δημιουργώντας μια καθηλωτική αίσθηση έντασης. Αλλά το όλο θέμα έχει ένα όμορφο μείγμα χιούμορ με τη δύναμη του ανθρώπινου πνεύματος να λάμπει.

Αυτή η ταινία, πάνω και πέρα απ' όλα, είναι μια ταινία ερμηνειών. Ο Matthew McConaughey πραγματικά ήταν αποκάλυψη, παίρνει το χρόνο του, χτίζει σιγά σιγά την αλλαγή και δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας. Χωρίς καμία υπερβολή, φέρνει στα μέτρα του έναν τόσο αβανταδόρικο ρόλο, με ρίσκα και ενώ αντικειμενικά είναι αντιπαθής, σε κάνει να υποστηρίζεις κάθε κίνησή του. Υποδύεται τον Woodroof με τη μεγαλοπρέπεια και τη βαθιά συνείδηση ενός ανθρώπου που μοιάζει έτοιμος να πληρώσει για τις "αμαρτίες" του, αλλά που είναι αποφασισμένος το κάνει με τους δικούς του όρους. Το ίδιο και ο Jared Leto που είναι πραγματικά συνταρακτικός χωρίς καν να καταφεύγει σε υστερίες και υπερβολές στο ρόλο που τόσο πιστά και αφοπλιστικά υποδύεται την τρανσέξουαλ Rayon, με διακριτό χιούμορ και μια απελευθερωτική δύναμη που μοιάζει να εκτοξεύει στο φιλμ ωκεανούς συγκίνησης (ειδικά σε μία σκηνή ανατριχιάζεις και νιώθεις αυτόματα το μεγαλείο του). Τόσο ο McConaughey όσο και ο Leto έκαναν ριζική εσωτερική μεταμόρφωση και φαίνεται ξεκάθαρα πως δεν μελέτησαν απλά το ρόλο τους, αλλά έγιναν οι ίδιοι οι χαρακτήρες, βιώνοντας στο πετσί τους κάθε ψυχολογική και συναισθηματική αλλαγή κι εξέλιξη στη διάρκεια της ζωής τους.

Η μεγαλύτερη επιτυχία του Καναδού σκηνοθέτη είναι πως ενδιαφέρεται για την ιστορία του, όχι με το βλέμμα ενός δημιουργού που ξέρει ότι έχει στα χέρια του κάτι δυνατό και θα κάνει τα πάντα για να προκαλέσει ή να σοκάρει, αλλά με το ειλικρινές ενδιαφέρον ενός ανθρώπου που γνωρίζει πως η άγνωστη σε πολλούς ζωή του Ron Woodroof είναι μια ευκαιρία που δεν μπορεί να χαθεί όταν κάνεις μια ταινία για το AIDS τοποθετημένη την εποχή που και μόνο η λέξη σήμαινε απλά... θάνατο. Ο σκηνοθέτης έχοντας μια ιστορία εξ ορισμού καταθλιπτική και σκοτεινή, δεν κάνει καν δράμα, τουλάχιστον με τους συνήθεις όρους του. Δεν διαλέγει στρατόπεδο, συγκρατεί το καστ από εύκολους μελοδραματισμούς, δεν αναλώνεται πολύ ώρα σε πολιτικές και ιατρικές λεπτομέρειες της εποχής αλλά όσα λέει φτάνουν να δώσουν κλίμα. Μετέφερε έξοχα την ατμόσφαιρα της δεκαετίας του ’80, τη δαιμονοποίηση των ομοφυλόφιλων και το κυνήγι μαγισσών για ξεκάρφωμα, ενώ κάποιοι γιατροί και φαρμακέμποροι παίζουν με τις ζωές των άρρωστων και των απελπισμένων, στηλιτεύει την πολυφαρμακία και την καταναλωτική ιατρική στην υπηρεσία της κονόμας, αγγίζει τα σημάδια απ’ τα καρφιά μιας μάστιγας που φτάνει δυστυχώς ως τις μέρες μας. Η σκηνοθεσία και το μοντάζ είναι εξαιρετικά, στοχεύουν στον πυρήνα της ιστορίας, στην καρδιά την πρωταγωνιστών και θυμίζουν πραγματικό ανεξάρτητο κινηματογράφο. Το "Dallas Buyers club" συγκινεί με γνήσιο τρόπο, όχι απλά γιατί βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα ή γιατί αυτός ήταν ο σκοπός του. Συγκινεί γιατί πιστεύει στην καλοσύνη και, όπως ο ήρωάς του, αν είναι να πεθάνεις κάντο με τους δικούς σου όρους. Μια ταινία που αξίζει όλοι να παρακολουθήσουμε, γιατί παραδίδει μαθήματα ζωής! 10/10!!

Ακόμη μια φορά καταπληκτικός ο  Matthew McConaughey. Απ΄ότι φαίνεται αληθινή ιστορία. Αξίζει πραγματικά να τη δείτε!!!