Mississippi Burning (1988)

Αμερική, 1964. Δύο πράκτορες του FBI καταφτάνουν στον Μισισιπή, όπου η ρατσιστική βία είναι σε καθημερινή διάταξη, προκειμένου να εντοπίσουν τρεις νεαρούς ακτιβιστές της NAACP (Αμερικανική Οργάνωση για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εγχρώμων), έναν Αφροαμερικανό και δύο λευκούς, εξαφανισμένους κάτω από ανεξιχνίαστες συνθήκες. Πρόκειται για περιοχή όπου δρα ανεμπόδιστα η Κου-Κλουξ-Κλαν, με ισχυρή κατά τα φαινόμενα επιρροή στον ντόπιο λευκό πληθυσμό, η οποία διώκει, βασανίζει και λυντσάρει συλλήβδην ανυπεράσπιστους μαύρους, βυθίζοντας την κοινότητά τους στον τρόμο. Μια προσεκτικά εξυφασμένη συνωμοσία αποσιώπησης των γεγονότων που σφράγισαν τη μοίρα των τριών αγνοούμενων, υποκινούμενη, κατά μείζονα λόγο, από τις τοπικές αρχές, δυναμιτίζει σταθερά το έργο των ομοσπονδιακών πρακτόρων. Κι ενώ η έρευνα βαλτώνει για μέρες, λόγω αδυναμίας εύρεσης ικανοποιητικών στοιχείων, η σύζυγος του βοηθού του σερίφη σπάει απροσδόκητα τη σιωπή, η οποία όμως θα υποστεί βαρύτατες συνέπειες για την επιλογή της να συνεργαστεί με τον Αντερσον

Τον Ιούνιο του 1964, κατά τη διάρκεια του «καλοκαιριού της ελευθερίας», οι δολοφονίες του Άντριου Γκούντμαν, 20 ετών, του Μάικλ Σουέρνερ, 24 ετών, και του Τζέιμς Τσέινι, 21 ετών, είχαν συγκλονίσει την Αμερική. Οκτώ άτομα καταδικάστηκαν το 1967 σε ποινές φυλάκισης και κάθειρξης, που δεν ξεπερνούσαν τα έξι χρόνια, για τις «παραβιάσεις των πολιτικών δικαιωμάτων» των τριών νεαρών που είχαν εξαφανιστεί, δύο νεοϋορκέζων Εβραίων κι ενός μαύρου, οι οποίοι είχαν πάει στον αμερικανικό νότο, όπου ο φυλετικός διαχωρισμός ακόμη παρέμενε κυρίαρχος, για να βοηθήσουν τους Αφροαμερικανούς να εγγραφούν στους εκλογικούς καταλόγους. Η πρώτη και μοναδική καταδίκη για φόνο δεν επρόκειτο να επιβληθεί παρά το 2005. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό το γεγονός, ότι ο Έντγκαρ Ρέι Κίλεν ζούσε για δεκαετίες χωρίς να ανησυχεί για τίποτα. Του ασκήθηκε δίωξη στις αρχές της δεκαετίας του 2000, στη βάση νέων αποδεικτικών στοιχείων που έφθασαν στη δικαιοσύνη. Μετά τη σύλληψή τους την 21η Ιουνίου του 1964, για ασήμαντη αφορμή από την τοπική αστυνομία, στην οποία είχε παρεισφρήσει η Κου Κλουξ Κλαν, οι Γκούντμαν, Σουέρνερ και Τσέινι αφέθηκαν ελεύθεροι μέσα στη νύχτα για να πέσουν στην ενέδρα που τους είχαν στήσει τα μέλη της φασιστικής οργάνωσης. Αφού λιντσαρίστηκαν βάρβαρα, εκτελέστηκαν εντέλει με σφαίρες. Τα πτώματά τους βρέθηκαν 44 ημέρες αργότερα, μέσα σε ένα αγρόκτημα, μετά την έρευνα του FBI. Ο φάκελος της υπόθεσης έκλεισε ξανά τον Ιούνιο του 2016, μετά τον επίσημο τερματισμό της έρευνας για τις συγκεκριμένες δολοφονίες. Για την ιστορία, να σημειώσουμε ότι ο ρατσιστής δολοφόνος και ηγετικό στέλεχος της Κου Κλουξ Κλαν, Έντγκαρ Ρέι Κίλεν Κλαν, πέθανε σε ηλικία 92 ετών στην φυλακή, ενώ εξέτιε ποινή κάθειρξης 60 ετών, για τις τρεις ρατσιστικές δολοφονίες, οι οποίες ενέπνευσαν την ταινία.

Συγκλονιστική αντιρατσιστική ταινία από αυτές που μένουν στην μνήμη. Ταινία της ένοχης αμερικάνικης συνείδησης, αξιοποιεί όσο γίνεται καλύτερα την παράδοση του πολιτικού θρίλερ µε τη μορφή καταγγελίας, χωρίς να ξεπέφτει σε εύκολους διδακτισμούς ή μελοδραματικές καταστάσεις και υπερβολές. Ο Άλαν Πάρκερ υπηρετεί λίγο πιο ακαδημαϊκά το σενάριό του, προσέχοντας να δώσει στη σκηνοθεσία τις απαραίτητες αναπνοές, ανεβάζοντας την ένταση κάθε λίγο και λιγάκι, έτσι ώστε ο θεατής να παρακολουθήσει µε κομμένη αναπνοή την ίντριγκα. Και φυσικά τα καταφέρνει τέλεια, γνωρίζοντας ενδεχομένως τα πολιτικά όρια αυτού του σινεμά - καταγγελίας, που δεν είναι σε θέση να αναλύσει µε πολιτικούς όρους το φαινόμενο του ρατσισμού αλλά µόνο να κάνει το θεατή συνένοχο για όσα συνέβαιναν ή συνεχίζουν να συμβαίνουν. Ο Τζιν Χάκμαν, ο Γουίλιαμ Νταφόε και η Φράνσις Μακ Ντόρμαντ, είναι εξαιρετικοί στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, σε ένα σπουδαίο πολιτικό θρίλερ που καταδεικνύει ένα σημαντικό κεφάλαιο της νεότερης αμερικανικής ιστορίας. Η ταινία είχε 7 υποψηφιότητες για Όσκαρ το 1989, αποσπώντας τελικά επάξια το Όσκαρ για τη φωτογραφία του Πίτερ Μπιζιού, αλλά και 3 βραβεία BAFTA. 10/10!!