The Butler (2013)

Απόλυτα στρατευμένο, στο χολιγουντιανό φυσικά πνεύμα, το φιλμ του Λι Ντάνιελς είναι στημένο με έναν απλοϊκό, σχηματικό τρόπο ώστε να εξυπηρετεί τα αντιρατσιστικά του μηνύματα, στηριγμένα σε μια παρατακτική αφήγηση ιστορικών γεγονότων και μια κλισέ σύγκρουση χαρακτήρων. Οι συγκινητικές στιγμές δεν λείπουν, όπως και μερικές έξυπνες σκηνοθετικές λύσεις (το παράλληλο μοντάζ του σερβιρίσματος), όμως το μεγαλύτερο μέρος της πλοκής αναπτύσσεται σαν διδακτική τηλεταινία μελοδραματικών κορυφώσεων. Με απλή γραμμική αφήγηση, παρακολουθεί, με ίσες δόσεις μελοδράματος και ρεαλισμού, την αμερικανική ιστορία από τη σκοπιά της πάλης των έγχρωμων για τα ανθρώπινα δικαιώματα, και της νεολαίας γενικότερα κατά του πολέμου του Βιετνάμ, καθώς αυτά αντανακλώνται μέσα από την οικογένεια του, με τον ένα γιο επαναστάτη που έρχεται σε κόντρα με τον αιώνια υποταγμένο μπάτλερ πατέρα του. Η σκηνοθεσία άλλοτε ακολουθεί συμβατικούς δρόμους, άλλοτε εφευρίσκει πρωτότυπες εκφράσεις, αλλά σε κάθε περίπτωση κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή, πόσο μάλλον που ο Φόρεστ Γουίτακερ ζωντανεύει εύστοχα τον κεντρικό χαρακτήρα. Εκτελώντας χρέη σεναριογράφου, ο Danny Strong κάνει μια αξιόλογη προσπάθεια στο να απεικονίσει πολλά ιστορικά γεγονότα, αλλά και πολλούς χαρακτήρες κάτω από τα στενά πλαίσια μιας δίωρης διάρκειας, αποφεύγοντας επιτυχημένα το λάθος τού να κάνει κάθε ένα άτομο το φερέφωνο για οποιαδήποτε πτυχή του κινήματος των πολιτικών δικαιωμάτων. Ένα σπουδαίο καστ, με επικεφαλής τους Φόρεστ Γουίτακερ και Όπρα Γουίνφρεϊ, υποστηρίζει το εγχείρημα. Ένα άκρως απολαυστικό αλλά και συγκινητικό έργο με σωστό ρυθμό κι αποφυγή κηρυγμάτων, αφήνει τις εικόνες αλλά και τους ηθοποιούς να πουν την ιστορία τους. Και μιας κι ανέφερα τους ηθοποιούς, όπως πάντα ο Ντάνιελς τα καταφέρνει περίφημα στην καθοδήγηση τους. Παρόλο που κουμαντάρει πολλούς και διάσημους ηθοποιούς, φτιάχνει μια ταινία γεμάτη υπέροχες ερμηνείες από όλους μαζί, αλλά κι από τον καθένα χωριστά. Είναι ελάχιστες οι ταινίες για τις οποίες, αφού τελειώσουν, συνειδητοποιείς ότι οι προσδοκίες που είχες για αυτές έχουν ικανοποιηθεί. Δεν τις ξεπέρασε, ούτε απογοήτευσε, απλά είναι ακριβώς αυτό που περίμενες να δεις. 10/10!!!

Η ταινία του Lee Daniels είναι εμπνευσμένη από ένα άρθρο του Will Haygood, που δημοσιεύθηκε το 2008 στην Washington Post, το οποίο αφηγείται την ιστορία του Eugen Allen, ενός αφροαμερικανού και πρώην μπάτλερ του Λευκού Οίκου.
Μια δραματική επική ταινία αφού καταγράφει κοινωνικοπολιτικά γεγονότα 60 τόσων χρόνων, με μια πλειάδα γνωστών ηθοποιών με όντως εξαιρετικές ερμηνείες.
Σίγουρα μια ελκυστική ταινία, πολύ ευχάριστη στη θέαση, αλλά πιστεύω ότι της λείπει η δύναμη. Από τη μια πλευρά η ιστορία ξετυλίγεται με έναν συναρπαστικό τρόπο, από την άλλη τα μηνύματα της αποδυναμώνονται αφού ο σκηνοθέτης δεν τολμά να υπερβεί ένα ορισμένο όριο.

REALLY GREAT!!!!

ΚΑΤΑΡΧΗΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΥΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΣΥΜΒΑΝΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΕΥΚΟ ΟΙΚΟ.

ΕΠΙΣΗΣ

ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟ ΦΥΛΟ ΤΟ ΧΡΩΜΑ Η ΦΥΛΗ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.  ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΑΡΕΤΗ Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ Η ΘΕΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΕΠΟΝ

ΑΥΤΗ Η ΤΑΙΝΙΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΩΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ ΤΟΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΗΡΩΙΣΜΟ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΕΠΗΡΕΑΣΕΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΦΕΡΕΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΕΚΕΙΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΟΥ.

ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΥΡΟΣ Η ΛΕΥΚΟΣ 

ΣΗΜΑ ΣΙΑ  ΕΧΕΙ ΟΤΙ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣ ΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΑΡΕΤΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΗ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ!