Flu / Gamgi (2013)

Άσε ρε καημένε με τις θεωρίες συνωμοσίας

Ωραια ταινια, σε κραταει απο την αρχη ως το τελος χωρις να κουραζει και φυσικα πιανει ενα θεμα το οποιο εχει συμβει στην πραγματικοτητα αλλα οχι στην εκταση που δειχνει στην ταινια, αυτο δεν σημαινει οτι δεν μπορει να συμβει κατι αναλογο και τοτε ειμαι περιεργος να δω τι αποφασεις θα παρουν οι φωστηρες του πλανητη, που ειναι κοινο μυστικο οτι θελουν να ξεκανουν οσο περισσοτετο πλυθησμο μπορουν αλλα διακριτικα παντα....μην ξυπνησουν τα προβατα....

καλουτσικη

πολυ δυνατο συναισθημα......

κολαει βηεβεα αλλα οκ καλη ειναι  ....

o re 8ee mou den bare8ike na grafei haoahohao ^^

Η ταινία είναι εξαιρετική, φοβερή πλοκή και πολύ ωραίοι πρωταγωνιστές! Η μικρή πρωταγωνίστρια είναι υπέέέροχη, τι να λέμε...!

καλα μεγαλε αστο....

Συμπέρασμα πρώτο. Στην Κορέα(Νότια Κορέα εν προκειμένω) είναι ασφαλέστερο, ένα παιδάκι 4 ετών να παίζει μόνο του σε ένα πάρκο από το να υποδέχεται η χώρα Κινέζους λαθρομετανάστες, στοιβαγμένους σε κοντέινερ. Συμπέρασμα δεύτερο. Σε καθεστώς εκτάκτου ανάγκης(όπως είναι η πανδημία του κινέζικου θανατηφόρου ιού), το γενικό πρόσταγμα το έχουν οι Αμερικάνοι και ο ασφαλής-εκτός καραντίνας-τομέας, είναι φυσικά ο... δυτικός. Συμπέρασμα τρίτο. Οι έχοντες το γενικό πρόσταγμα Αμερικάνοι είναι αξύριστοι(όχι ότι παίζει κανέναν ιδιαίτερο ρόλο). Και μέσα σε όλα αυτά, ένα σενάριο, το οποίο έχουμε πολλάκις δει σε αντίστοιχες χολιγουντιανές παραγωγές. Αν όμως στην γνωστή, τυποποιημένη και πάνω από όλα πλαστική αμερικανική εκδοχή, οι Κορεάτες αντιπαρατάσσουν μια μάλλον αργή ανάπτυξη της πλοκής, είναι το τελευταίο ημίωρο αυτό που εκτοξεύει το μομέντουμ σε δυσθεώρητα ύψη. Και είναι και αυτή η ικανότητα του κορεατικού κινηματογράφου να ταιριάζει το συναίσθημα με την ένταση της στιγμής. Πολύ απλά κι ανθρώπινα. Ενίοτε και ωμά. Και ο Jang Hyuk είναι για ακόμη μια φορά ο τέλειος πρέσβης αυτής της φόρμουλας. Σίγουρα, η εξέλιξη της ιστορίας, που τον θέλει να περνά το μισό της ταινίας εγκλωβισμένος σε μια περίεργη μάσκα(μοιάζει με κράμα ελέφαντα με alien) δεν τον βοηθά στο να ξεδιπλώσει το πηγαίο ταλέντο του. Όμως, η έκρηξη αδρεναλίνης του τελευταίου μέρους, καθοδηγείται και μορφοποιείται από τον δικό του ψυχισμό. Το δικό του στίγμα. Όλα μοιάζουν απλά, όσο απλές και αμείλικτες είναι οι διαχρονικές αλήθειες. Οι γενικοί κουμανταδόροι Αμερικάνοι ενεργούν με γνώμονα το γενικό καλό(αν δεχτούμε πως όντως είναι οι υπερασπιστές του "ελεύθερου κόσμου). Και μέσα σε αυτό το πλαίσιο, είναι διατεθειμένοι να "θυσιάσουν" κάποιες χιλιάδες ζωών σε κάποια πόλη της Άπω Ανατολής. "Είμαστε υπεύθυνοι για την ασφάλεια του πλανήτη", βροντοφωνάζουν. "Ενεργοποιείστε το πρωτόκολλο", διατάσσουν κυνικά. Κι όπου πρωτόκολλο, η αναγκαστική εκκαθάριση της περιφραγμένης περιοχής, στην οποία στοιβάζονται υγιείς και μολυσμένοι. Μαζί με τα ξερά, καίγονται και τα χλωρά. Ε και; Δεν έχουμε να κάνουμε παρά με απρόσωπους αριθμούς, μέσα στην γενικότερη εξίσωση... αριθμών. Κι απέναντι τους, 3 άνθρωποι. Ο ήρωας μας(διασώστης στο επάγγελμα), η γυναίκα-γιατρός που ερωτεύεται και ο καλός Πρόεδρος της Κορέας. Εκείνος δεν είναι διατεθειμένος να θυσιάσει ούτε μια ψυχή από τους δικούς του ανθρώπους. Στο τετ α τετ με τον μουστακαλή Αμερικάνο, προειδοποιεί. "Έχουμε κι εμείς πρωτόκολλο, εγώ το θέτω σε εφαρμογή και διατάσσω την αντιαεροπορική μας άμυνα να καταρρίψει τα αεροσκάφη σας". Κάπου εκεί, έκανα μια παύση, έξυσα με αμηχανία το κεφάλι και αναρωτήθηκα. "Έχουμε όντως να κάνουμε με ταινία Νοτιοκορεατικής παραγωγής ή μας έρχεται από βορρά"; Ίσως να μου διέφυγε από την επικαιρότητα κάποια επιδείνωση των σχέσεων ανάμεσα στον θείο Σαμ και την Σεούλ. Ας είναι. Τα ερωτήματα όντως είναι αμείλικτα. Αξίζει η γενικότερη ασφάλεια για χάρη κάποιων λίγων; Την απάντηση μας την δίνει το πιο γλυκό παιδάκι στην ιστορία του κινηματογράφου, η κορούλα της συμπρωταγωνίστριας. "Μην πυροβολείτε την μαμά μου!" Τόσο απλά και αφοπλιστικά. Εγώ προσωπικά, δεν θα είχα απαντήσεις και αντισώματα. Αλλά εγώ έχω περάσει προ πολλού την εποχή της αγνότητας. Ας κοιτάξουμε κατά κει. Εκεί βρίσκονται τα αντισώματα για τον ιό της εποχής. Της κάθε εποχής.