Noah / Νώε (2014)

Ούτε αριστούργημα, ούτε και μάπα το καρπούζι. Μέτρια θα έλεγα, ξεκινάει ωραία με προβληματισμό γύρω από τη σχέση των ανθρώπων με τη γη, τα ζώα, και τους άλλους ανθρώπους αλλά καταλήγει σε φιάσκο προς το τέλος που παρουσιάζει τον Νώε ως έναν αλκοολικό και κυκλοθυμικό φορώντας τζιν ή παντελόνι και τζάκετ  να προσπαθεί να κυνηγήσει και να σκοτώσει τα μωρά. Η ταινία έχει δύο όψεις του νομίσματος. Από τη μία η ταινία εν γένει είναι αποτυχία. Κλωτσομπουνίδια, σπλατεριές και γελοία χωρίς να προκαλούν τρόμο πέτρινα τέρατα-άγγελοι με οπλισμούς/πανοπλίες, που παραπέμπουν σε "Άρχοντας των Δαχτυλιδιών" ή την "Τιτανομαχία", ή ολίγον σε "Ρόμποκοπ" και "Τρανσφόρμερς", θα προτιμούσα η στατικότητα των εικόνων της πρώτης μισής ώρας να συνεχιζόταν σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Εντωμεταξύ, η σκηνή με το test εγκυμοσύνης πρεντίκτορ που δεν θέλει ούρα αλλά απλά σάλιο ήταν too much για να την καταπιείς.   Ανούσια, προβλέψιμη, ανισόρροπη και αργή σε μεγάλο βαθμό στην εξέλιξη της, ωστόσο με αξιοπρεπή εφέ.

Η υπερβολή σε όλο της το μεγαλείο, δεν έχει σαφή προσανατολισμό, υπάρχουν όλα τα κλισέ μιας μεγάλης χολυγουντιανής υπερπαραγωγής, αποτυγχάνοντας και ως εμπορικό υπερθέαμα, αλλά και ως φιλοσοφικός στοχασμός. Έχει μπερδέψει σίγουρα εποχές και τεχνολογίες... κοινώς ένα αχταρμά τουρλού. Πολλά κενά στο σενάριο, προχειρογραμμένο σε μία χαρτοπετσέτα, αναπάντητα ερωτήματα, έχει παραλλάξει τελείως την ιστορία και την έχει κάνει βίαιη. Παρουσιάζει τα γεγονότα όπως θέλει. Ξεφτιλίζουν εν μέρει την πραγματική υπόστασή της, με ανούσιες επιστημονικές φαντασίες για να τονώσει το έργο. Από την άλλη μας δείχνει μία τελείως διαφορετική οπτική της αφηρημένης τέχνης του κινηματογράφου που τη μεταχειρίζεται ο σεναριογράφος στο μυαλό του, όπως θέλει, βάζοντας την δικιά του μαεστρία και τις δικές του προσωπικές πινελιές στον καμβά της περιπέτειας και του κινηματογράφου ευρύτερα. Στην τέχνη, εξάλλου, δεν είναι απαραίτητο ο δημιουργός να μένει πιστός στην ιστορία ,αλλά αυτό που περιμένουμε είναι να δούμε πως αντιλαμβάνεται την ιστορία. Εμπεριέχει υπέροχες σκηνές φυσικού περιβάλλοντος, όμορφες εικόνες και χρώματα, σημαντικά νοήματα δοσμένα με λιτό τρόπο και κάποιες σκηνές που την συνδέουν με συμβολισμούς. Εδώ συναντούμε χαρακτήρες με διαφορετικές στάσεις ζωής να διασταυρώνονται και μαζί τους να ορίζουν και νέους πολιτισμούς. Ευκαιρίες δίνονται και ξαναδίνονται, όλοι έχουν την ευθύνη τους στα συμβάντα και εμείς οι θεατές γινόμαστε μέτοχοι των διαφορετικών δρόμων που χαράσσουν οι επιλογές των ηρώων της ταινίας. Η ταινία μάλλον προσπαθεί να περάσει κάποια οικολογικά μηνύματα και να θέσει ερωτήματα στον θεατή, σχετικά με το που βαδίζει η ανθρωπότητα. Είχε αναλαμπές με κάποιες δυνατές στιγμές, ειδικά στο σημείο με τον βιβλικό κατακλυσμό. Παράλληλα, αναλύει σε βάθος την εσωτερική σύγκρουση του πρωταγωνιστή σχετικά με το ηθικό δίλλημα που νιώθει, δηλαδή, να υπακούσει πιστά τις εντολές του Θεού ή να σκεφτεί και να πράξει με ανθρωπιά (σκεπτόμενος αν ο Πλάστης επιθυμεί τον ολοκληρωτικό αφανισμό του ανθρώπινου γένους, συμπεριλαμβανομένης και της οικογένειας του); Μέτρια ταινία και προς κατήφορο ιδιαίτερα για το διάσημο cast ηθοποιών που συμμετείχαν και για έναν σκηνοθέτη καλής αξίας.

Ουσιαστικά η ταινία εστιάζει στον χαρακτήρα και την ψυχολογία του Νώε και αφήνει σε δεύτερη μοίρα τα γεγονότα και τους λοιπούς χαρακτήρες και στοιχεία της ιστορίας. Πέρα από τον ίδιο τον Ράσελ Κρόου που δίνει μια καλή, συνετή και επαρκή ερμηνεία, όλα τα υπόλοιπα είναι μαύρα χάλια, και το αποτέλεσμα απίστευτα βαρετό. Στην προσπάθεια του να δώσει ένα βαθύτερο υπαρξιακό νόημα, ο Αρονόφσκι (που είναι αξιόλογος δημιουργός και μας έχει δώσει μεγάλες ταινίες στο παρελθόν) έχασε και τον ίδιο, και τη ταινία και σίγουρα το θεατή και την μπάλα μην πω. Άσε αυτό το ανεκδιήγητο τέλος, άσχετο... (ο Νώε μπεκρής από σταφύλια στη παραλία, τι πίνεις και δεν μας δίνεις). Ακόμη και η Έμα Γουάτσον που μου είναι εξαιρετικά συμπαθής, θεωρώ ότι ήταν τουλάχιστον μέτρια. Κρίμα και πάλι κρίμα!!! Ο θεατής γενικά του μένει μία γλυκόπικρη γεύση τελειώνοντας την και με την αίσθηση ότι είδε μια ασύλληπτη ανοησία εκπληκτικά σκηνοθετημένη. Βάζω μία μέση βαθμολογία, γιατί με τρέλανε σε μεγάλο βαθμό, αλλά και με εξέπληξε σε κάποια σημεία του, δεν ξέρω νιώθω αρκετά διχασμένος από το πώς έφτιαξαν την ταινία. 5/10!!!

Δυνατό καστ, ωραία εφέ, βλέπεται εύκολα και ευχάριστα, αλλά δεν έχει καμία σχέση με την αυθεντική ιστορία. Η εκδοχή του Aronofsky είναι κάτι ανάμεσα σε Mad Max, Gladiator, Fear and loathing in Las Vegas, From Dusk till Dawn, με ολίγη από Βίβλο. Ποιά ιστορία όμως έπεσε ποτέ στα χέρια του Χόλυγουντ και κατάφερε να βγεί σώα; Μήπως οι αρχαίες ελληνικές (Τροία κλπ); Ας μην έχουμε απαιτήσεις λοιπόν… Οι ταινίες αυτές είναι για μπύρες και ποπ κορν. Αν κάποιος έχει πραγματικό ενδιαφέρον, επιλέγει να διαβάσει τα αυθεντικά κείμενα. 

Έχω δει πολλές ταινίες χωρίς να κάνω κανένα σχόλιο. Όμως η ταινία αυτή, μόλις στα 20 λεπτά της προβολής της, με έκανε να καταλάβω πως μόνο ανακρίβειες έχει και φυσικά, την παράτησα. Απο που κι ώς που οι έκπτωτοι άγγελοι (βλέπε διάβολοι) λυπήθηκαν τον Αδάμ και την Εύα και τους ακολούθησαν στη γη; Αν ο διάβολος τους αγαπούσε τότε γιατί τους έκανε να χάσουν τον παράδεισο; 
Μάπα η ταινία. Μη την δείτε. 

Πρόκειται για μια αρκετά μέτρια ταινία,που αν έχετε κάτι καλύτερο να κάνετε ή να δείτε,καλύτερα προτιμήστε το! Οι ερμηνείες είναι στην πλειοψηφιά τους αξιοπρεπείς,η θεματολογία είναι γνωστή κ οι αλλαγές στο σενάριο για να την κάνουν πιο θελκτική δεν θα έλεγα πως είναι όλες τους εύστοχες,αυτό που με με ενόχλησε περισσότερο είναι τα εφέ,τα οποία τα βρήκα ιδιαίτερα φτωχά..ειδικά οι "γίγαντες" που φύλασσαν την κιβωτό,ήταν τόσο κωμικοί στην όψη τους. Το καλύτερο μέρος της ταινίας θεωρώ πως είναι το πρώτο,προτού δηλαδή μπουν στην θάλασσα κ ξεκινήσει η περιπλάνηση τους..έπειτα "κάθεται" αρκετά το σενάριο! Όπως έγραψα κ στην αρχή,αν γίνεται να την αποφύγετε,κάντε το..ειδάλλως κ να την επιλέξετε,εντάξει δεν θα δείτε κάτι τραγικό,αλλά γιατί να χάνετε το χρόνο σας βλέποντας μετριότητες ενώ μπορείτε να δείτε καλύτερες ταινίες?