The Assessment (2025)

Μια αλλόκοτη και πληκτική ταινία που παρά τις φιλόδοξες προθέσεις και το εντυπωσιακό καστ, υποπίπτει σε σοβαρές αφηγηματικές και θεματικές αδυναμίες, οι οποίες περιορίζουν σημαντικά την επίδραση του τελικού αποτελέσματος. Το βασικό πρόβλημα της ταινίας εντοπίζεται στην υπερβολική «κατασκευή» της ιστορίας. Η ιδέα ενός συστήματος που αξιολογεί ποιος αξίζει να γίνει γονέας έχει κινηματογραφικό ενδιαφέρον, όμως παρουσιάζεται με τόσο σχηματικό και άκαμπτο τρόπο, που χάνει την κοινωνική και συναισθηματική της δυναμική. Οι χαρακτήρες λειτουργούν περισσότερο ως φορείς ιδεών παρά ως αυθεντικά ανθρώπινα όντα. Μάλιστα αποτυγχάνει να εμβαθύνει ουσιαστικά στο πολιτικό και ηθικό υπόβαθρο της υπόθεσής της. Αντί να προσφέρει έναν στοχασμό πάνω στην ελευθερία, τη γονεϊκότητα ή την ηθική της τεχνολογίας, περιορίζεται σε διαλόγους που αγγίζουν το κλισέ και δεν προσφέρουν τίποτα καινούργιο στο δυστοπικό είδος. Ο ρυθμός της ταινίας είναι άνισος. Μεγάλες σεκάνς διαλόγων κυριαρχούν χωρίς την απαραίτητη δραματουργική ένταση, ενώ η κορύφωση έρχεται πολύ αργά και χωρίς το συναισθηματικό ή αφηγηματικό αντίκρισμα που απαιτείται. Αυτό καθιστά την παρακολούθηση κουραστική, ιδιαίτερα στο δεύτερο μισό της ταινίας.

Παρά την παρουσία αξιόλογων ηθοποιών, όπως η Alicia Vikander και η Elizabeth Olsen, οι χαρακτήρες τους στερούνται πολυπλοκότητας. Η Vikander, αν και υποδύεται την "αξιολογήτρια", δεν έχει την ευκαιρία να ξεδιπλώσει ένα πραγματικά απειλητικό ή πολυδιάστατο πρόσωπο. Αντίστοιχα, ο ρόλος της Olsen δεν διαθέτει δραματικές κορυφώσεις που θα αναδείκνυαν την ικανότητά της. Η σκηνοθέτρια Fleur Fortuné, εστιάζει υπέρμετρα στην αισθητική – με πλάνα που θυμίζουν φουτουριστικά διαφημιστικά σποτ. Το αποτέλεσμα είναι μια «γυαλιστερή» εικόνα που απομακρύνει τον θεατή από την ανθρώπινη διάσταση της ιστορίας. Το The Assessment παρουσιάζει μια ενδιαφέρουσα ιδέα, όμως σκοντάφτει στην εκτέλεση. Η έλλειψη αφηγηματικού βάθους, η μη ικανοποιητική ανάπτυξη των χαρακτήρων και η αισθητική υπεροψία περιορίζουν την ταινία σε μια άσκηση στυλ, με ελάχιστη συναισθηματική ή κοινωνική απήχηση. 2/10!!!

Το απειροελάχιστο των ηθικών ζητημάτων που θα προκύψουν στο μέλλον. Ήταν πολύ καλή η ταινία.