Black Bag / Σκιές στο Σκοτάδι (2025)

Mία διαφορετική ιστορία κατασκοπίας που επικεντρώνεται πολύ περισσότερο στους χαρακτήρες και τη διαπροσωπική τους δυναμική παρά για τη μεγαλύτερη γεωπολιτική που διακυβεύεται.

Ένα κομψό, στυλιζαρισμένο κατασκοπευτικό φιλμ, που δίνει έμφαση στην ατμόσφαιρα, την ένταση και τις σχέσεις των χαρακτήρων και το οποίο ποντάρει περισσότερο στους έξυπνους διαλόγους, στο σασπένς και στις ανατροπές παρά στην καθαρή δράση, αποτελώντας μια ανάλυση της δύναμης, της εμπιστοσύνης και της προδοσίας, μέσα σε ένα άρτια αισθητικό περιβάλλον. Βρετανικό ύφος, αλλά αμήχανο σενάριο, μπερδεμένο ανάμεσα στην κατασκοπεία και την κομεντί. Μπόλικη ίντριγκα χωρίς την αίσθηση του επείγοντος, χωρίς ένα ισχυρό κεντρικό διακύβευμα πέρα από την λύση του μυστηρίου. Η Blanchett λάμπει ως η αινιγματική και ευφυής Kathryn St. Jean δίνοντας την απαραίτητη χιουμοριστική και καυστική νότα, σε έναν περιορισμένο ωστόσο ρόλο τον οποίο αναβαθμίζει πολύ παραπάνω λόγω του υποκριτικού της εκτοπίσματος, ενώ ο Fassbender αποδίδει μεθοδικά την ψυχρή του γοητεία, καθιστώντας την εξέλιξή του ακόμη πιο συναρπαστική. Οι ερμηνείες τους είναι γεμάτες ένταση, ενώ το πυκνό σενάριο επιτρέπει στους χαρακτήρες να αναπτυχθούν μέσα από κοφτερές και πικάντικες ατάκες. Οι ανάλαφρες στιγμές χιούμορ προσθέτουν μια δόση ζωντάνιας, εξισορροπώντας τον σοβαρό τόνο της ταινίας.

Παίζει έξυπνα βέβαια με τους ρόλους και τα φύλα, με τα κατασκοπευτικά μοτίβα και κλισέ, όπως επίσης και με τις ανθρώπινες και οικογενειακές σχέσεις, επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον σε ένα ζευγάρι που είναι πρόθυμο να κάνει τα πάντα και να κρύψει ακόμα περισσότερα. Παρά τις δυνατές ερμηνείες και την ενδιαφέρουσα σύλληψη, το έργο παρουσιάζει κάποιες αδυναμίες. Το σενάριο δεν καταφέρνει πάντα να διατηρήσει το στοιχείο της έκπληξης, με ορισμένες ανατροπές να είναι προβλέψιμες, η ροή είναι υποτονική, υπάρχει μια κρίση ταυτότητας, ενώ οι ρυθμοί είναι αργοί, χωρίς εξωτερικά γυρίσματα, πολύ φλυαρία και ευτυχώς που είχε μικρή διάρκεια αλλιώς θα καταντούσε βαρετό. Επιπλέον, δευτερεύοντες χαρακτήρες, όπως αυτός του Regé-Jean Page, δεν αφήνουν ιδιαίτερη εντύπωση. Παρ’ όλα αυτά, η σκηνοθετική μαεστρία του Soderbergh και η ισχυρή παρουσία του βασικού καστ κρατούν το ενδιαφέρον αμείωτο. 6/10!!!

Πολύ ωραία ταινία, σε ήρεμο τόνο και χωρίς πολλές παληκαριές.

Συμφωνώ με το προηγούμενο σχόλιο.Αρκετά βαρετή ταινία χωρίς απρόοπτα.3/10

Η πιό βαρετή ταινία που έχω δεί ποτέ - Μου αρέσουν οι ταινίες με κατασκόπους και ανέχομαι και πολλές σούπες αλλά αυτή έχει ξεπεράσει τα πιο χαμηλα όρια - Χωρίς Δράση , χωρίς εξωτερικά γυρίσματα - χωρίς διαλόγους - χωρίς κάτι ενδιαφέρον στην υπόθεση - Το απόλυτα τίποτα --Κατά σειρά συναισθημάτων που δημιουργούνται όσο περνάει η ώρα : ενδιαφέρεσαι, μπερδεύεσαι, μπερδεύεσαι περισσότερο, κουράζεσαι, προσπαθείς, κουράζεσαι περισσοτερο, το παρατάς, περιμένεις να τελειώσει, απογοητεύεσαι .............