Arthur the King / Άρθουρ Ο Βασιλιάς (2024)

Πρόκειται για μια υπέροχη και τρυφερή αληθινή ιστορία που μιλά για την ανιδιοτελή αγάπη που δείχνουν τα ζώα προς εμάς και για τη δύναμη του ανθρώπου που αν θέλει κάτι τελικά το καταφέρνει, με ακάματο ζήλο, φοβερή επιμονή, τεράστια πυγμή και ακαταμάχητη θέληση. Μια ειλικρινής απεικόνιση του άρρηκτου δεσμού μεταξύ ανθρώπου και σκύλου. Οι σκηνές είναι άριστα γυρισμένες, προσφέροντας ψυχαγωγία που είναι τόσο συναρπαστική όσο και οπτικά ελκυστική και καταφέρνει να αποτυπώσει στιγμές γνήσιου συναισθήματος μέσα στην γεμάτη δράση πλοκή. Αρχικά, ο ρυθμός της ταινίας δυσκολεύεται να σε δεσμεύσει με τους χαρακτήρες και την ιστορία της, αλλά καθώς η αφήγηση εξελίσσεται κερδίζει έδαφος, ειδικά στις συγκινητικές στιγμές, αλλά και στις προκλήσεις της φύσης που είναι καταγεγραμμένες με σχετικό σασπένς. Η παρουσία του Arthur λειτουργεί σαν καταλύτης για την ουσιαστική σύμπραξη των τεσσάρων αυτών ανθρώπων σε μια αληθινή ομάδα (ουσιαστικά όταν ο τετράποδος πρωταγωνιστής συναντιέται με τους τέσσερις βασικούς ήρωες του φιλμ, ο θεατής έχει επιπλέον λόγους να νοιαστεί), εστιάζοντας φυσικά στην επίδραση που έχει πάνω στον Michael, ο οποίος τότε και μόνο βάζει τις προτεραιότητές του σε μια τάξη και βρίσκει την ηρεμία σε αντίθεση με το χάος στον οποίο τον βρίσκουμε στην αρχή. Το κακό είναι ότι ο σκύλος δεν έχει ενεργό ρόλο στην περιπέτεια μέχρι και το τελευταίο μισάωρο και χρειάζεται αρκετός χρόνος και χτίσιμο μέχρι να εισαχθεί στην ιστορία και να δικαιολογήσει τη θέση του στον τίτλο.

Ο χρόνος κυλά ανέμελα και αναίμακτα, χωρίς στιγμές ανίας και κοιλιές, με τον Cellan Jone να μας μεταφέρει αβίαστα την ένταση και την αδρεναλίνη της περιπέτειας χωρίς να αμελεί την πιο ανθρώπινη πλευρά των γεγονότων, η οποία στη συγκεκριμένη περίπτωση αποδεικνύεται άκρως απαραίτητη για την επιτυχία της συνταγής του. Τα κλισέ και οι τυποποιήσεις όσον αφορά τους διαλόγους και τη γενικότερη αφηγηματική προσέγγιση είναι άφθονα παρόλα αυτά, δεδομένων των συνθηκών, η έλλειψη καινοτομίας δεν είναι κάτι που απωθεί και δυσαρεστεί – αντιθέτως η κοινοτυπία προσδίδει ενίοτε έναν αέρα οικειότητας στο έργο που ταιριάζει γάντι με το ύφος της ιστορίας. Έτσι, το μεγαλύτερο υπέρ τελικά στην ταινία είναι η αισιοδοξία της και η καλή διάθεση που ποτίζει κάθε της πλάνο, παρουσιάζοντας μια αγωνιώδη αναμέτρηση με τη φύση και τον χρόνο που εμπνέει, συγκινεί και εξιτάρει. Το έργο έχει μέσα και θαλπωρή και συγκίνηση και ζεστασιά και ευαισθησία με τους δυο μοναχικούς και καταφρονημένους ήρωες, να ζητούν λίγη περισσότερη κατανόηση και φροντίδα. Παρόλο που η ταινία έχει τα ελαττώματά της, όπως η προσπάθεια συναισθηματικής χειραγώγησης και η προβλέψιμη αφήγηση, καταφέρνει να προκαλέσει γνήσια συναισθήματα, ιδιαίτερα με το δυνατό και έντονο της τέλος. Αν και παραπλανητική όσον αφορά το μέγεθος του ρόλου που έχει ο επώνυμος σκύλος στην εξέλιξη της πλοκής και της περιπέτειας, η ταινία είναι ένα ακαταμάχητο θέαμα, ισορροπημένο σεναριακά και άρτιο σκηνοθετικά που θα συγκινήσει, θα εμπνεύσει και θα συναρπάσει μικρούς και μεγάλους για την αγωνιώδη δράση και τα πανανθρώπινα μηνύματα που εκπέμπει. 7.5/10!!

Υπέροχη ταινία και ενδιαφέρον έχει και το σπορ που εξιστορεί. Ακόμα καλύτερη την κάνει το γεγονός ότι ειναι βασισμένη σε αληθινή ιστορία! Δείτε φωτγραφίες αναφορές στο τέλος.

Μια χαρά ταινιούλα. Συγκινητικό. Δείτε το.

πολυ καλο, συγκινιτικο, σπουδαιο πραγμα οι τετραποδοι φιλοι. Δειτε το

Ο υπέροχος αυτός τετράποδος φιλος ειναι δωρο του Θεου για τον αχαριστο (εν γενει) άνθρωπο. Κακός σκυλάκος δεν υπαρχει , υπαρχει ανθρωπος που του διαστρεφει την συμπεριφορα. Η Ιστορία της ταινίας ειναι ομορφη, αλλα δεν θα την θυμαμαι σε μια εβδομάδα, παρόλη την προσπάθεια που εγινε να "δεσει" με διαφορα που συγκινηνούν το κοινό. Θα  την προσεθετα και στις οικογενειακές αν και σιγουρα δεν ειναι "καθαροαίμη"ως ειδος.