Μυστήριο στη Βενετία / A Haunting in Venice (2023)

το εριξε στα ευκολα ο Κενεθ Μπρανα....

Πουαρω...τι ποιο πιασαρικο????....

ενταξει βλεπεται ευχαριστα αλλα μεχρις εκει....

ειναι ατμοσφαιρικο, εχεις την περιεργεια πως θα καταληξει,αλλα

προς το τελος βιαζοτανε να τελειωσει την ταινια,  οπως σωστα σχολιαζει ο φιλος Νομικος....

6,5/10

Φροντισμένη ταινία με γοτθικά, σκοτεινά, ατμοσφαιρικά πλάνα απόκοσμου σασπένς και υπαινιγμών τρόμου, έξυπνες παιχνιδιάρικες ανατροπές, αποτελεσματικό μοντάζ και γρήγορους υπνωτικούς ρυθμούς, που θα ικανοποιήσει τους θαυμαστές των μυστηρίων της Agatha Christie, μέσα σε μια ανατριχιαστική νύχτα με το κουβάρι του μυστηρίου να ξετυλίγεται σιγά σιγά. Ο συνδυασμός αστυνομικής έρευνας και υπερφυσικών στοιχείων φαντάζει ιδανικός για το ξεδίπλωμα της πλοκής. Μια οπτική πανδαισία με συνεχόμενα παιχνίδια σκιών, πλάνα με ευρυγώνιους και fisheye φακούς, γρήγορες εναλλαγές και αντισυμβατικές γωνίες, με περιστασιακά jumpscares και ανήσυχα πνεύματα να περιπλανιόνται στα δωμάτια της έπαυλης, με ένταση και αδρεναλίνη. Προσεγμένα σκηνικά και κοστούμια εποχής μας πηγαίνουν για άλλη μια φορά πίσω στον χρόνο, με την επιβλητική πλωτή πόλη της Ιταλίας να γίνεται ένα μοναδικό φόντο που μας σαγηνεύει. Καταφέρνει και συνδυάζει τα ψυχαγωγικά στοιχεία, χτίζοντας τα θεμέλια για μια ακαταμάχητη παραδοσιακή whodunit ιστορία με το κλασικό είδος των ghost stories και αξιοποιεί όσο μπορεί τον διάκοσμο της Βενετίας. Ρέουσα αφήγηση, εντυπωσιακά οπτικά και ηχητικά εφέ, βαγκνερική ρητορεία, σκληρός φωτισμός με έντονες φωτοσκιάσεις, συμπληρώνουν το τεχνικό κομμάτι της ταινίας. Παραμένει συναρπαστική μέχρι τη θεαματική της κατάληξη, αφήνοντάς μας να μαντεύσουμε την ταυτότητα του δολοφόνου, ενώ παράλληλα εξερευνά θέματα όπως ο ναρκισσισμός, οι τοξικές σχέσεις, η δεισιδαιμονία, οι ενοχές, η πίστη, η θλίψη, η εκδίκηση και η δικαιοσύνη.

Η ταινία στέκεται στον παραλληλισμό των ατομικών φαντασμάτων με τις συνέπειες του πολέμου και επιτυγχάνει σαν αξιόλογη νέα ερμηνεία ενός παραδοσιακού μυστηρίου της Christie. Κάποια από τα δυνατά σημεία της είναι η συνοπτική πλοκή, το απόκοσμο κλίμα και οι καλοδουλεμένοι χαρακτήρες της. Παρά το μεγάλο σύνολο ηθοποιών, κάθε χαρακτήρας έχει τη δική του στιγμή να λάμψει επιτρέποντάς μας να υποψιαστούμε τα κίνητρά τους και, ταυτόχρονα, να αποκτήσουμε εικόνα της προσωπικότητάς τους. Με όλους τους χαρακτήρες να αλληλλεπιδρούν μεταξύ τους, η χημεία που έχει το καστ στην οθόνη είναι εντυπωσιακή. Καμία ερμηνεία δεν υστερεί των υπόλοιπων. Αλλά αυτή του Jude Hill στον ρόλο του Leopold Ferrier ξεχωρίζει. Ο Leopold είναι μακράν ο πιο αγαπητός και καλογραμμένος χαρακτήρας (πλην του Πουαρό) στην ταινία. Και ο νεαρός Jude Hill κάνει άψογη δουλειά στον ρόλο. Ένας ιδιοφυής, κομψά ντυμένος, νεαρός, με ταπεραμέντο. Ο Branagh στον πρωταγωνιστικό ρόλο δείχνει την αφοσίωση και αγάπη που έχει τόσο για τον εμβληματικό ήρωα της Christie όσο και για το ίδιο το είδος του μυστηρίου, φέρνοντας για πρώτη φορά ένα μεγάλο συναισθηματικό βάθος στον χαρακτήρα που μαρτυρά το πονεμένο παρελθόν του. Βέβαια υπάρχει μία ελλιπής ανάπτυξη κάποιων χαρακτήρων, με την σκιαγράφηση μερικών ηρώων να δείχνει απρόσμενα φτωχή. Η κινηματογράφηση είναι ένα άλλο χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει, με έξυπνες τεχνικές καδραρίσματος που αποδίδουν την εμπλοκή των χαρακτήρων σε ένα ψυχολογικό παιχνίδι. Χάρη και στην διεύθυνση φωτογραφίας του ελληνικής καταγωγής μόνιμου συνεργάτη του, Haris Zambarloukos, το φιλμ είναι ιδιαίτερα καλοφτιαγμένο με εξαίρετη νυχτερινή φωτογραφία, ενώ το σενάριο του Michael Green κρατά σωστό τέμπο τόσο χρονικά, όσο και ως προς τα μυστικά που σταδιακά αποκαλύπτονται. Εν τέλει, η ταινία ανταποκρίνεται με επιτυχία στις προσδοκίες ενός κλασικού αστυνομικού μυστηρίου. 7.5/10!!

Ατμοσφαιρικό. Ισως πιο ατμοσφαιρικό από όσο έπρεπε. Στα βιβλία της Agatha Christie κυριαρχουσε το φως παρολα τα σκοταδια της ψυχης. Οι ταινίες που γυρίστικαν με τον Ντειβιντ Σάτσετ ως Ηρακλή Πουαρό ήταν σαν να έβλεπες ζωντανα τα βιβλία. Και ως ήρωας νόμιζες ότι ξεπήδισε από τις σελίδες του βιβλίου. Αυτή την ταινία την είδα. Δεν μου άρεσε. Οπως δεν μου άρεσε και το Orian Express. Ο Kenneth Branagh είναι πολυ καλός σκηνοθέτης και πιστεύω ότι η μεταφορά του βιβλίου θα ήταν καλύτερη θεατρικά και όχι κινηματογραφικά.

Μια ταινια που καταφερε η παραγωγη και η σκηνοθεσια να δημιουργησει ενα κλιμα Πουαρο.υπεροχοι οι ηθοποιοι στους ρολους και ενα μυστηριο επικρατουσε καθολη την διαρκεια.

Είναι πολύ καλή ταινία όπως και οι άλλες δυο προσπαθεί να δώσει το κάτι παραπάνω με σεβασμό προς το βιβλίο .

Αν δεν ειχα δει αυτη την σειρα Agatha Christie's Poirot (1989) θα ελεγα οτι ειναι εξερετικο αλλα ο ηθοποιος σε αυτην ηταν αξεπεραστος

Φοβερή! Απλά φοβερή, από τις εκπλήξεις της χρονιάς! Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την συνέχεια, οι ερμηνείες και ειδικά του μικρού αγοριού είναι τρομερές,  ωραία μεταφορά με κάποιες παραλλαγές του Πουαρό στην Οθόνη.  Ανάλαφρη, περνάει ευχάριστα ο χρόνος και δημιουργεί ωραία το μυστήριο για το τι έγινε... το cast είναι από τα καλύτερα των τελευταίων ετών και φάνηκε ότι ήταν ευχαριστημένοι όλοι τους, φαίνεται γιατί δεν υπάρχει ΟΥΤΕ μια κακή ερμηνεία.

Ένα μυστήριο ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ να δείτε!  8/10

νταξει δεν ειχε τοση ιντριγκα οπως οι προηγουμενες, αλλα τρελαινομαι παντα για τις ανατροπες που συμβαινουν, ωστοσο περναει καλα η ωρα σου βλεποντας την  

Λατρευω agatha christie.Εχω δει τα παντα εχω διαβασει σχεδον οτι εχει γραφτει αλλα αυτη την κακοποιηση του Kenneth Branagh ως Poirot δεν μπορω να την ανεχτω. Ασ εμενε μονο στην σκηνοθεσια.Δεν ξερω τι αλλο να πω , αν τον ειχα μπροστα μου θα του ελεγα να βρει κατι αλλο να παιξει. Ας παιξει μονοπολη η ας παιξει με τα αυτοκινητακια του. Χαλια κατασταση.

      Είναι γνωστός ο καμβάς των μυθιστορημάτων της Α. Κριστυ με τον περιορισμένο αριθμό υποπτων κλπ. Αρα απομένει το κλίμα, το περιβάλλον που θα εκτυλιχθεί η διηγηση του έργου και η ανάπτυξη του μυστηριου μεσα στην χρονική αλληλουχία....Εκει κρίνεται η  σκηνοθεσία για το πώς  θα αποδώσει το κλίμα τα σκηνικά και το σενάριο.....Επιτυγχάνει λοιπόν Ο κενεθ Μπραννα στην επιλογη του σκηνικού και του κλίματος με την επιλογή του επιβλητικού Παλάτσο της Βενετιας. Και η καμερα και ο φωτισμός καθως και τα σκηνικά ειναι επιτυχημένα, αλλα υστερει στην  "ανάκριση" των προσώπων που ειναι η ουσία των διηγημάτων της Κριστυ. Του πως οδηγεί τον αναγνωστη σε αδιέξοδο σχετικά με την δραση του κάθε προσώπου ,ωστε να θεωρειται ο κάθε παριστάμενος ταυτόχρονα ειτε ένοχος ειτε αθωος....Και το εργο που βασίζεται το σενάριο ειναι απο τα καλλιτερα και πιο μυστηριώδη της συγγραφέως, και προσφέρεται για κιν. απόδοση........Προφανώς του εβγαινε μεγαλο στο μοντάζ το φιλμ, και ετσι εξαρκείται στο να μας δωσει τις πληροφορίες στο τέλος χωρις να μας κορυφωσει την αγωνία....Καλες εως αριστες οι ερμηνείες αλλά χάθηκε η Ουσία σε μια πολύ ομορφη προσπάθεια που συνιστω  να δειτε έστω και με αυτές τις αστοχίες.......

Βαρετό όπως και τα προηγούμενα. Το καταφέρνει στην αισθητική και στην εικόνα αλλά είναι ανίκανη να σου μεταδώσει το παραμικρό συναίσθημα. Για να συνέλθω από τη βαρεμάρα έκανα επανάληψη τα φανταστικά Σέρλοκ Χολμς με τον Robert Downey Junior !