The Adversary / L'adversaire (2002)

Ο εξαιρετικός Ντάνιελ Οτέιγ, στον ρόλο ενός πραγματικού δολοφόνου που αποφυλακίστηκε πρόσφατα, σε μια ταινία που ενώ με λεπτομέρεια μας δείχνει την ζωή του πριν την δολοφονία, δεν μας ξεκαθαρίζει τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτήν. Ο Ντάνιελ Οτέιγ είναι και το μεγάλο ατού της ταινίας εξάλλου, αφού χωρίς την συμμετοχή του, δεν θα είχε και καμία ιδιαίτερη τύχη. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε κανένα σημείο δεν έχει το παραμικρό ξέσπασμα, μεταδίδοντας από την πρώτη στιγμή μια ένταση που αργά και εσωτερικά κορυφώνεται στο τέλος. Η δεύτερη ταινία, μετά το "Ελεύθερος ωραρίου" που εμπνέεται από την αληθινή ιστορία του Ζαν-Κλοντ Ρομάν, είναι πιο κοντά στα γεγονότα και ως εκ τούτου υιοθετεί έναν τραγικό τόνο. Πολύ καλή ερμηνεία από τον Ντανιέλ Οτέιγ, σκηνοθεσία χωρίς εκπλήξεις από την Γκαρσιά. Χωρίς υπερβολές και ακρότητες η ταινία έχει μια καλή αφήγηση ενός γεγονότος που συγκλόνισε την τότε κοινή γνώμη της Γαλλίας. Αλλά γενικά στα αρνητικά θα έλεγα ότι σκηνοθετικά κινείται σε υπνωτικούς και υποτονικούς ρυθμούς, που δυστυχώς σε κάνει να την βαρεθείς παρά το πιασάρικο στόρι που έχει. 6/10!!!

Τρεις φορές που προσπάθησα να τη δω, τρεις φορές με πήρε ο ύπνος, κυριολεκτικά. Την τρίτη φορά έχασα κάνα μισάωρο από την μέση της ταινίας αλλά την συνέχισα μέχρι το τέλος. Αν και μου αρέσουν οι αργές ταινίες χωρίς φανφάρες και «πυροτεχνήματα», αυτή δεν την άντεξα. Αξιοπρεπές μεν, «ανάλατη» δε.

υγ: Ευχαριστώ την "cinephile22" για τις πληροφορίες.
    Ευχαριστώ και την "Sirena", που αν είχα διαβάσει το σχόλιό της, δεν θα επέμενα (ή και υπέμενα) να τη δω.

Ωραιοι ηθοποιοι,ξεκινησα με μεγαλο ενθουσιασμο να την δω,σιγουρη πως θα μου αρεσει....ομως να πω την αληθεια την περιμενα καλυτερη...δεν εχω θεμα με τις αργες ταινιες,αλλα τωρα αυτη μου φανηκε κ ατονη,χωρις μια εκπληξη να δωσει κατι παραπανω...2 ωρες δηλ ετσι δεν περνανε,ελεγα αμαν να τελειωσει...βλεπεται αλλα καταθλιψη σε πιανει^^

Πριν να ξεκινήσω την ταινία, διάβασα την πραγματική ιστορία του Jean-Claude Romand πάνω στην οποία είναι και εμπνευσμένο το μυθιστόρημα του Emmanuel Carrère. Μια ιστορία που αγγίζει τα όρια επιστημονικής φαντασίας και όμως έγινε πρωτοσέλιδο όταν αποκαλύφθηκε το 1996.
Ο θεατής που δεν γνωρίζει την ιστορία, ίσως δυσκολευτεί να την κατανοήσει. Η Nicole Garcia ξεκινά από το τέλος χωρίς όμως να δείχνει ξεκάθαρες εικόνες. Οι αναδρομές θα κτίσουν την πλοκή σε ένα αρκετά επιδέξιο σενάριο.
Η σκηνοθέτης δεν προσπαθεί να ωραιοποιήσει ή να δικαιολογήσει πράξεις ή καταστάσεις, θέτει τον θεατή στη θέση του μάρτυρα που βλέπει ξεκάθαρα την εξέλιξη των γεγονότων.
Η σκηνοθεσία της Nicole Garcia επιτρέπει στους ηθοποιούς με κάποιες ιδιαίτερα δυνατές σκηνές να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους. Εκείνος φυσικά που κερδίζει το στοίχημα είναι ο πρωταγωνιστής, γιγαντιαίος θα έλεγα Daniel Auteuil, ο οποίος πείθει για την ψύχωση του χαρακτήρα που όλο και μεγαλώνει.