The Hunters / Οι κυνηγοί (1977)

Kαταρχάς θέλω να ευχαριστήσω την Jho που βρήκε το σπάνιο αρχείο αυτό και το ανέβασε σε τόσο καλή ποιότητα. Ήθελα πολύ να δω την ταινία αυτή με την γιαγιά μου, που την είχε δει τότε  και να της την κάνω "δώρο" για τα 85α γενέθλιά της. Μεγάλη χαρά πήρε, παρόλο που η ταινία δεν είναι χαρούμενη. Έχει να κάνει με διαφορετικές οπτικές, διαφορετικές ιδεολογίες και διαφορετικές απόψεις, μια άνοιχτη σύγκρουση για τα πάθη του παρελθόντος και πώς ο καθένας ανάλογα με τα πιστεύω του, αναπολεί το παρελθόν διαφορετικά.  Μια διχασμένη Ελλάδα, που αν έβλεπε την Ελλάδα του σήμερα που σκοτώνει και πληγώνει τα ίδια της παιδιά, θα ντρεπόταν.  Δεν έχουμε μάθει απολύτως τίποτα και το αποδεικνύουν ταινίες όπως αυτή, που πέρασαν και δεν διαμόρφωσαν την κοινή συνείδηση. Ο Αγγελόπουλος πήρε μέρος στις Κάννες με την ταινία αυτή, οι ξένοι την είδαν, εμείς όμως προτιμήσαμε να βλέπουμε άλλους να κατεβαίνουν από τα Παρίσια και απλά ξεχάσαμε την προδοσία και την ονομάσαμε τώρα γκαντεμιά... Για την Ελλάδα η καλύτερη εποχή πέρασε... ή θα έρθει ... πάντως δεν είναι το τώρα... 

Λίγα λόγια για τον σκηνοθέτη: (απόσπασμα από το cinephilia.gr)
[Ο με διαφορά πιο σημαντικός και πιο αναγνωρισμένος καλλιτεχνικά, διεθνώς, Έλληνας σκηνοθέτης, ο πρόσφατα εκλιπών, αδικοχαμένος, εν πλήρη ακμή, Θόδωρος Αγγελόπουλος, διακρίνεται για την εμπνευσμένη ποίησή του, για την αισθητική ολοκλήρωση των ταινιών του, την εικαστικότητα των πλάνων του, την αρμονία φόρμας και περιεχομένου/νοημάτων, το υπαρξιακό βάθος των ταινιών του (ειδικότερα της δεύτερης ενότητας των ταινιών του), τον συνδυασμό του κινηματογράφου του με το θέατρο (αρχαίο και μπρεχτικό θέατρο) και τις άλλες μορφές τέχνης (ποίηση, ζωγραφική, μουσική), τη σύνδεση της σκηνοθετικής ματιάς του με μια προβληματική ιστορική, ιδεολογικοπολιτική, ή αργότερα, υπαρξιακή. Ο Αγγελόπουλος ξεχώριζε από τους άλλους Έλληνες σκηνοθέτες γιατί ήταν κινηματογραφικός ποιητής, ήταν πολύ μορφωμένος, είχε υψηλή διανοητική συγκρότηση και φοβερό εικαστικό μάτι που έστηνε υπέροχες εικόνες. (...)]

  Από την μια πλευρά, η ταινία αναφέρεται στην στοχοποιημένη, δαιμονοποιημένη και αγρίως κυνηγημένη οργανωμένη Αντίσταση, τον εναγκαλισμό της με το Κ.Κ. αλλά μη σχολιάζοντας την εργαλειοποίηση του κόσμου (λαού) από το Κ.Κ. (σημειωτέο: χωρίς διάθεση αναθεωρητισμού του δόγματος της κομμουνιστικής θέσης στην Ελλάδα. Ίσως γιατί είναι άδικο να κατηγορήσεις αρχικά το θύμα πως «προκάλεσε» τη δολοφονία του.)

  Από την άλλη πλευρά, η ταινία αναφέρεται (κυρίως) στην επικρατούσα αστική τάξη, η οποία είναι αποτελούμενη από διάφορες δυνάμεις που έχοντας κοινή αφετηρία τα ιδιαίτερα όσο και ιδιωτικά συμφέροντα, εργαλειοποιώντας ακόμα και χουντικούς και άλλους παρακρατικούς που προφασίζονται την «ανησυχία τους για την πατρίδα», (δηλ. το δήθεν εθνικό συμφέρον) για να επιτελέσουν το (γνωστό) «έργο» τους με αυταρχισμό, εξαναγκάζοντας, συκοφαντώντας, κακοποιώντας και δολοφονώντας αλλά και προσπαθώντας την συγκάλυψη και το κουκούλωμα όλου αυτού του σκηνικού «βίας και νοθείας», υπό τον τρόμο νέας εξέγερσης που απειλεί την κατάχρηση ιδιωτικών συμφερόντων της άρχουσας τάξης.
*βλέπε:«εκλογές βίας και νοθείας της 29ης Οκτωβρίου 1961»

  Παρέλειψα την καλλιτεχνικά ιδιαίτερη μορφή τέχνης/ων που δημιουργείται και χρησιμοποιείται για την σχηματοποίηση και απόδοση του νοήματος στην ταινία (...) 

This is a masterpiece of greek cinema about the greek civil war. 10/10 stars !!