Full Metal Jacket (1987)

Φανταστική ταινία με πολύ ρεαλιστική υπόσταση και δυνατές στιγμές. Η ιστορία ακολουθεί μια διμοιρία νεοσύλλεκτων πεζοναυτών των ΗΠΑ μέσα από την εκπαίδευσή τους και τις εμπειρίες των δύο πεζοναυτών της διμοιρίας στην επιθετική επιχείρηση Τετ κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ. Ο τίτλος της ταινίας αναφέρεται στη σφαίρα αυτού του τύπου που χρησιμοποιήθηκε ευρέως από τους στρατιώτες που πήραν μέρος στις επιχειρήσεις του Βιετνάμ, μας δείχνει τις εμπειρίες τους αν και σύντομες και την μεταμόρφωσή τους σε μηχανές πολέμου. Στην ουσία εμβαθύνει στην εκπαίδευση των στρατιωτών και την κατάλληλη προετοιμασία τους για τον πόλεμο του Βιετνάμ. Ο Kubrick δίνει μεγάλη έμφαση στους χαρακτήρες μεμονωμένα και ύστερα μετά την εκπαίδευση επικεντρώνεται σε έναν κεντρικό στρατιώτη όπου έζησε και σκληραγωγήθηκε στα κέντρα εκπαίδευσης νεοσυλλέκτων, ήταν μπροστά σ' ένα θλιβερό περιστατικό και ύστερα ως πολεμικός ανταποκριτής συμμετείχε στη μάχη. Στην αρχή πάντως και στην εκπαίδευση έχει απίστευτη πλάκα με τα βρισίδια και τα χοντρά καψώνια από τον στρατηγό, (σίγουρα αληθινά και επίπονα για όσους τα πέρασαν και τα περνάνε εν καιρό ειρήνης και ειδικά όσοι υπηρετούν στις ειδικές δυνάμεις, καταλαβαίνουν τι σημαίνει στρατός). Εκεί επέμεινε πολύ κι έδωσε βάση στα εφόδια και την προετοιμασία τους πριν την απόβαση στο Βιετνάμ και ύστερα μας βάζει στο κλίμα και την φρίκη του πολέμου αν και σε περιορισμένο βαθμό δείχνει ένα μέρος του. Η πιο γαμάτη, πιστή και ρεαλιστική μετάφραση που έχω δει ποτέ σε έργο, τα γράφει όλα χύμα και τσουβαλάτα, όπως ακριβώς πρέπει. 10/10!!!

Γράφοντας για την ταινία Heartbreak Ridge του Clint Eastwood, θυμήθηκα αυτή του Stanley Kubrick, η οποία είναι σαφώς ανώτερη, αφού γίνεται και είναι πιο ρεαλιστική και γίνεται μια πιο αναλυτική σκιαγράφηση των χαρακτήρων.
Η ταινία χαρακτηρίζεται ως αντιπολεμική και εμπεριέχει πολλά μηνύματα, οι ερμηνείες από όλο το cast είναι εξαιρετικές.
Κάθε σινεφίλ θα πρέπει να τη δει τουλάχιστον μια φορά.

Η ταινία χωρίζεται σε δύο μέρη.Στο πρώτο μέρος παρακολουθούμε την εκπαίδευση των μελλοντικών πεζοναυτών κ στο δεύτερο μέρος μεταφερόμαστε στο Βιετνάμ με ότι αυτό συνεπάγεται..Τα δύο μέρη έχουν πάνω κάτω την ίδια χρονική διάρκεια.

Αν κάποιος μου το περιέγραφε έτσι πριν δω την ταινία θεωρώ πως η πρώτη μου σκέψη θα ήταν "άντε να τελειώνουμε με τις εισαγωγές να μεταφερθούμε στον πόλεμο να ευχαριστηθούμε τον κακό χαμό".Στην πράξη τα πράγματα ήταν αλλιώς,ξεκάθαρα για μένα το δυνατό κομμάτι είναι αυτό στον χώρο της εκπαίδευσης και το μέρος της πλοκής που υστερεί είναι αυτό του πολέμου στο Βιετνάμ.

Είχα καιρό να παρακολουθήσω τόσο ευχάριστα ταινία ή μέρος ταινίας όπως συνέβη στην περίπτωση αυτή.Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές,η σκηνοθεσία θεσπέσια και χωρίς να γίνεται κάτι το ιδιάιτερο (=σενάριο) σε κερδίζει ολοκληρωτικά!!Προβληματίζεσαι και γελάς ταυτόχρονα,μέχρι το μεγάλο φινάλε με την φανταστική ερμηνεία του ηθοποιού που παίζει τον ρόλο του στρουμπουλού ατσούμπαλου εκπαιδευόμενου..

Ύστερα η ταινία κάνει κοιλιά,σταδιακά ναι μεν, όμως η πτώση στην ένταση και στο ενδιαφέρον μου υπήρξε έκδηλη.

Δεν έχει τα πολλά μπαμ μπουμ για όσους τα περιμένουν,περισσότερο εστιάζει σε ζητήματα απ-ανθρωπιάς,επιβίωσης,χαρακτήρων και επιπτώσεων της φρίκης του πολέμου στην συμπεριφορά των ανθρώπων και πολύ σε δεύτερο πλάνο παρακολουθούμε ωραίες πολεμικές σκηνές!!

Αυτό απο μόνο του δεν θα ήταν απαραίτητα κακό,αρκεί ο τρόπος παρουσίασης των αντιπολεμικών μηνυμάτων που ήθελε να περάσει ο σκηνοθέτης να αποδιδόταν εξίσου προσεγμένα, όπως συνέβη στο πρώτο κομμάτι της ταινίας.

Εν κατακλείδι,πρόκειται για μια ωραία αντιπολεμική ταινία με έντονα τα στοιχεία δράματος,που στο πρώτο της μισό απογειώνει το ενδιαφέρον του θεατή,στη συνέχεια όμως δεν καταφέρενει να σταθεί στο ίδιο επίπεδο.Αξίζει σίγουρα μίας προβολής,δεν βρίσκω ότι έχει κάτι το τόσο εξαιρετικό (στο σύνολο της) που να δικαιολογεί όλα όσα ακούγονται και γράφονται γι'αυτήν.