Hands of Stone (2016)

Το έργο σκιαγραφεί τον ατίθασο, απειθάρχητο και εκρηκτικό χαρακτήρα του διάσημου μποξέρ, αναλύει τη σταδιοδρομία και την προσωπική ζωή του, δείχνοντάς μας πώς από την απόλυτη φτώχεια κατάφερε να φτάσει και να κατακτήσει τον παγκόσμιο πυγμαχικό τίτλο και επικεντρώνεται στις σχέσεις του με τον προπονητή, βρίσκοντας στα μάτια του μία πατρική φιγούρα που αναζητούσε και προσπαθώντας να του εξηγήσει ότι το συγκεκριμένο άθλημα είναι εγκεφαλικό κι όχι ένας τρόπος εκτόνωσης του θυμού του ενάντια στους πλούσιους, τους προνομιούχους και τους αποικιοκράτες Αμερικανούς που εκμεταλλεύτηκαν τη διώρυγα του Παναμά και τον πληθυσμό του. Παιδικά χρόνια φτώχειας, εφηβική επανάσταση, νεανικά οράματα, αθλητική καταξίωση, δημιουργία οικογένειας, φυσιολογική πτώση, διεθνής αναγνώριση, τα δραματουργικά στοιχεία στην πορεία του Duran δεν είναι και λίγα για να γεμίσει το εκατοντάλεπτο με άνεση. Ζωντανές ερμηνείες, αφηγηματική ταχύτητα και ιστορικοκοινωνικές αναφορές (κυρίως στο μικρής διάρκειας πολιτικοποιημένο αλλά καλογυρισμένο και με ενέργεια κομμάτι της παιδικής-εφηβικής του ηλικίας) διασώζουν μια προβλέψιμη βιογραφία από την απόλυτη μετριότητα, αλλά βέβαια το φιλμ δεν ξεχνάει να ακολουθεί τη γνώριμη στους εξοικειωμένους με το είδος της δομή της ανόδου, της πτώσης και της επιστροφής στη δόξα.

Με αυστηρή δομή αφήγησης , μιλά για το αθλητικό ιδεώδες, για την εθνική καταπίεση, για τα λαϊκά ινδάλματα, κρατώντας άσβεστο το ενδιαφέρον του θεατή. Στα αβαντάζ της οι σκηνές εξέγερσης στην Πόλη του Παναμά, αλλά και οι αγώνες στο ρινγκ που, φυσικά, εκτυλίσσονται με σκορσεζικές αναφορές, αλλά χωρίς πρόθεση εντυπωσιασμού, εναλλάσσοντας τις λήψεις από γερανό με τα κοντινά και κάνοντας την καθεμία από τις τέσσερις (γεμάτες) ιστορικότερες αναμετρήσεις του στο ρινγκ, να έχουν νεύρο, ένταση, πάθος, συναισθηματική φόρτιση, και φυσικά πολύ δύσκολα δεν θα ικανοποιήσουν την απαίτηση των φανατικών φίλων του δυναμικού σπορ. Με τον δυναμικό Edgar Ramirez να ξεχειλίζει από ενέργεια, υποδύεται έναν οργισμένο νέο που μάχεται για την πατρίδα, την οικογένεια και τους φίλους του, μοιράζεται τα αγαθά που κερδίζει, αλλά συχνά χάνει τον δρόμο και τον προσανατολισμό του, από επιπόλαιες και παρορμητικές διαθέσεις. Η χημεία μαθητή-μέντορα μεταξύ De Niro και Ramirez πείθει. Ο De Niro δίνει μία αξιόλογη και στιβαρή ερμηνεία και βγάζει το απαιτούμενο κέφι που ζητάει ο ρόλος, πιθανότατα και λόγω του σπορ, που αν μη τι άλλο έχει συνδεθεί άρρηκτα με εκείνον στην υποκριτική του πορεία. Η δε απόπειρα του έργου να προσπαθεί να αναπτύξει την εχθρική σχέση που προκύπτει από τον ανταγωνισμό μεταξύ Duran και Leonard είναι ημιτελής, κυρίως εξαιτίας της άχαρης κι αμήχανης ερμηνευτικής προσέγγισης του ρόλου του δεύτερου. Συμπερασματικά, η κάμερα περισσότερο εστιάζει στις γροθιές και τα άπερκατ, παρά στην ανθρώπινη ιστορία πίσω από τον μύθο. 7/10!!!