Ο Χορός της Πραγματικότητας / The Dance of Reality / La Danza de la Realidad (2013)

Είναι πραγματικά ότι χειρότερο έχω δει σε ταινία, μπορεί να βασίζεται σε πραγματικά περιστατικά, κινηματογραφικά πάντως πρόκειται για μια κακόγουστη μπαρούφα. Σουρεαλιστικό, ποιητικό, λυρικό σε υπερβολικό βαθμό που σε πιάνει θανάσιμη πλήξη. Ο γνωστός σκηνοθέτης Alejandro Jodorowsky προβληματίζει το κοινό του με μια αυτοβιογραφική ταινία, στην οποία παρουσιάζεται τον κόσμο μέσα από τα δικά του μάτια, είτε τα τωρινά, είτε αυτά με τα οποία έβλεπε τον κόσμο ως παιδί. Η ταινία στο σύνολο της δεν είναι τόσο μια αυτοβιογραφία, όσο μια γενικότερη ενδοσκοπική ματιά στην ανθρώπινη φύση, μια κοσμοθεωρία και φιλοσοφία πάνω στην ζωή, δοσμένη με ελεύθερο τρόπο, επιτάσσοντας τέχνη, ποίηση, μουσική, προπάντων φαντασία. Όλα αυτά φτιάχνουν ένα συνονθύλευμα ανοησίας, ανούσιας ροής που καταλήγει να σε μπερδεύει από το να σου εξηγεί. Εμφανίζεται ως ένας εκκεντρικός και ιδιόρρυθμος κινηματογράφος που παντρεύει το μυαλό ενός παιδιού, μελλοντικού μεγάλου σκηνοθέτη, με σοβαρά κοινωνικοπολιτικά δρώμενα όπως ο ναζισμός, ο κομμουνισμός και οι επιπτώσεις αυτών στη ζωή των ανθρώπων. Ωστόσο, η αντιμετώπιση αυτή διακατέχεται από μια αφέλεια και προσπαθεί να ερμηνεύσει γεγονότα σκληρού περιεχομένου με μια σουρεαλιστική φιέστα. Δεν κάνει μία καίρια εξιστόρηση της ενηλικίωσης της Χιλής ή έστω του βίαιου τρόπου με τον οποίο ένα παιδί αποφασίζει να στραφεί στο όνειρο προκειμένου να αντέξει την πραγματικότητα, αφήνει μετέωρη όλη την ιστορία, με μία εκκεντρική εξέλιξη που δεν αποδίδεται κομψά, μη μπορώντας να την παρακολουθήσουν και να την ενστερνιστούν όλοι, καθώς είναι πολύ βαριά κι ασήκωτη στη νοηματική σύνδεση, αφού τέτοιες αυτοβιογραφίες δεν κάνουν για κινηματογράφο, όταν δεν είναι κινηματογραφικά φτιαγμένες. 0/10!!!