The Watchers / Oι Παρατηρητές (2024)

Βασισμένη στο βιβλίο του Α.Μ Σάιν, η ταινία ''Οι Παρατηρητές'' αποτελούν ένα ταξίδι στον κόσμο της μεταφυσικής και του λαογραφικού τρόμου.  

Τα δίπολα μύθου και ιστορίας, πραγματικότητας και φαντασίας, πολιτισμού και πρωτογονισμού, θορύβου και ηρεμίας, ανθρώπου και μυθικού πλάσματος, επιστήμης και φύσης, κοινωνίας και απομονωτισμού, παρόντος και παρελθόντος, ζωής και θανάτου είναι τα κεντρικά θέματα γύρω από τα οποία περιστρέφεται ολόκληρη η υπόθεση της ταινίας.

Σε αυτό το ψυχολογικό θρίλερ, που σε ορισμένες περιπτώσεις αγγίζει τα όρια του τρόμου, ενώ σε άλλα του κοινωνικού δράματος, οι εφιάλτες της πρωταγωνίστριας αναφύονται από ένα αυτοκινητικό ατύχημα που στοίχισε τη ζωή της μητέρας της, και του οποίου υπεύθυνη ήταν η ίδια εξαιτίας ενός ολέθριου λάθους που διέπραξε στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου. Αυτό το παιδικό τραύμα, που κυριαρχεί μέσα στις σκέψεις της και καθορίζει κάθε πτυχή της ζωής της, φαίνεται να επισκιάζει κάθε εκδήλωση της ύπαρξής της. Η απομόνωση που έχει επισκιάσει τη ζωή της φαίνεται να την έχει παρασύρει στο σκοτεινότερο κελί του παρελθόντος της από το οποίο είναι αδύνατο να ξεφύγει. Τα αισθήματα ενοχής είναι έκδηλα και όσο και να προσπαθεί είναι αδύνατον να τα αποκρύψει τόσο από τους υπόλοιπους όσο και από τον ίδιο της τον εαυτό. Η κατάθλιψη που νιώθει είναι η εκδήλωση του ψυχολογικού πολέμου που έχει ξεσπάσει μέσα της και δεν την αφήνει να βιώσει τη λύτρωση που θα της επιτρέψει να ανακτήσει πίσω τα χαμένα κομμάτια του εαυτού της. Η συνοδοιπόρος στο τραυματικό παρελθόν της, η αδερφή της, που επέζησε από το θανατηφόρο τροχαίο δυστύχημα, αποτελεί συνεχή υπενθύμιση για το λάθος που διέπραξε και την υπαιτιότητά της για το θάνατο της μητέρας τους, συντελώντας έτσι στη γιγάντωση της ενοχής της.

Η πρωταγωνίστρια αναζητεί μία αφορμή για να ξεφύγει από τον εφιάλτη που την έχει στοιχειώσει και δεν την αφήνει να απολαύσει τις χαρές της ζωής. Η μεσολάβηση του χρόνου είναι απαραίτητη ώστε να βιώσει από άλλη οπτική γωνία το τραύμα της, να γιατρέψει τις πληγές της ψυχής της, να επανακτήσει και πάλι τη νιότη της χαμένης της αθωότητας και της μητρικής αγάπης που στερήθηκε με τόσο απρόσμενο και βίαιο τρόπο. Ο κινηματογραφικός φακός θα την αποτυπώσει για πρώτη φορά στο χώρο εργασίας της, ένα κατάστημα με είδη για κατοικίδια ζώα. Απομονωμένη στο μικρό δωμάτιο που εργάζεται και βυθισμένη στις σκέψεις της, έχει για μοναδική συντροφιά της τα κατοικίδια ζώα του καταστήματος. Η μοναξιά της κατά διαστήματα χάνει την κυριαρχία της από μία αντρική φωνή που ακούγεται από το βάθος του καταστήματος. Η αναγγελία μιας επαγγελματικής υποχρέωσης που πρέπει να φέρει εις πέρας αποτελεί μία αναγκαία διέξοδο από την κατάθλιψη που την έχει παρασύρει στα δίχτυα της το τελευταίο διάστημα.  Η παράδοση ενός παπαγάλου σε ένα ζωολογικό κήπο είναι το ιδανικό ταξίδι που περίμενε, μία ευκαιρία για να αφήσει πίσω το οδυνηρό παρελθόν της και να ξαναρχίσει τη ζωή της από την αρχή. Η χρησιμοποίηση του παπαγάλου δεν είναι καθόλου τυχαία, καθώς αποτελεί το σύμβολο της συμπόνιας, της ενσυνειδητότητας, της ανάπτυξης, της συγχώρεσης, της νοημοσύνης, της επικοινωνίας της συμπόνιας και της ελπίδας ότι υπάρχει ακόμα μία ευκαιρία για να πετύχουμε τους στόχους μας. Στην Άπω Ανατολή ο παπαγάλος αντιπροσώπευε το θε'ι'κό πουλί που αγαπούσαν οι αυτοκράτορες. Επίσης, αντιπροσώπευε την ελευθερία, την αφοσίωση, την αγάπη και τη μακροζω'ί'α. Οι αυτοκράτορες συνήθιζαν να έχουν στη στέγη τους έναν παπαγάλο, καθώς συμβόλιζε τους καλούς οιωνούς και την προστατευτικότητα, κάτι που ενθάρρυνε το θετικό Τσι. Το έντονο χρώμα του δίνει καινούριο νόημα στη ζωή και ταξιδεύει τη ψυχή σε χαρούμενους προορισμούς που δεν μπορεί να πλάσει ο νους μας. Η πνευματική του δύναμη παρέχει στους γύρω του ξεκάθαρες ιδέες και προοπτικές, ενώ η σοφία του είναι απαραίτητη για τη λήψη σοβαρών αποφάσεων. Σε καταστάσεις απομόνωσης ο παπαγάλος είναι το κατάλληλο ζώο που μπορεί να δημιουργήσει ένα θετικό κλίμα και να φέρει ξανά την χαμένη ισορροπία στη ζωή. Το γεγονός ότι ο παπαγάλος είναι φυλακισμένος μέσα στο κλουβί αντικατοπτρίζει την ψυχή της πρωταγωνίστριας που είναι κλεισμένη στον εαυτό της, χωρίς καμία διέξοδο προς τον έξω κόσμο. Αυτό το αίσθημα της απομόνωσης θα γίνει περισσότερο ορατό όταν αποφασίσει να μπει μέσα στον κλειστοφοβικό χώρο του αυτοκινήτου της για να μεταφέρει τον παπαγάλο στο σημείο παράδοσης που της έχουν αναθέσει. Χαρακτηριστική εικόνα που αποτυπώνει για άλλη μία φορά την έντονη μοναχικότητα που βιώνει η πρωταγωνίστρια είναι η ερημιά που επικρατεί έξω από το κατάστημα. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι η πρωταγωνίστρια μοιάζει με ένα άψυχο ον που σέρνει νωχελικά τα αργόσυρτα βήματά του στους δρόμους μιας πόλης που μοιάζει με φάντασμα και απειλεί να την παρασύρει στα σκοτεινά έγκατα του κενού της.  

Αυτό το ταξίδι της αυτογνωσίας, της αυτεπίγνωσης είναι ένας τρόπος για να διεισδύσει στα βαθύτερα αισθήματα του ψυχισμού της, ώστε να βγει νικήτρια μέσα από τα φαντάσματα του παρελθόντος της που απειλούν να καταρακώσουν την ύπαρξή της. Σε αυτή τη μακρινή διαδρομή στο όνειρο θα έρθει αντιμέτωπη με τις βαθύτερες φοβίες της, οι οποίες λαμβάνουν την όψη τρομακτικών πλασμάτων που κρύβονται πίσω από το σκοτάδι και πηγάζουν από τους χειρότερους παιδικούς εφιάλτες της.

Στα βάθη ενός αχανούς αχαρτογράφητου δάσους στη δυτική Ιρλανδία υπάρχει ένας μυστικός κόσμος που βρίσκεται μακριά από τον κόσμο των ανθρώπων και κατοικείται από αθέατα μυστηριώδη πλάσματα. Εδώ ο ανθρώπινος πολιτισμός και η τεχνολογία θυσιάζονται στο βωμό της φύσης, καθώς όλα τα ανθρώπινα επιτεύγματα και οι τεχνολογικές ανακαλύψεις παύουν να έχουν την ισχύ που είχαν στον κόσμο των ανθρώπων. Ο χρόνος δεν λειτουργεί σύμφωνα με τα δεδομένα και τους κανόνες της ανθρώπινης λογικής, αλλά σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής επιστήμης. Η ανθρώπινη κοινωνία που αντιδιαστέλεται με το φυσικό στοιχείο είναι μία από τις σημαντικότερες και συνάμα τρομακτικότερες αντιθέσεις που υπετονίζουν το βαθύ χάσμα που διαχωρίζει τα όρια της αντίληψης για την ύπαρξη αυτού του κόσμου. Οι μοναδικοί άνθρωποι που κατάφεραν να παραμείνουν ζωντανοί και κατοικούν εδώ είναι όσοι έχασαν το δρόμο τους και παγιδεύτηκαν μέσα στο δάσος, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να επιστρέψουν πίσω για να διηγηθούν στους υπόλοιπους ανθρώπους αυτά που βίωσαν. Ένα από αυτά τα εγκλωβισμένα θύματα είναι και η πρωταγωνίστρια, η οποία εξαιτίας της δύναμης που άσκησε πάνω της το μαγεμένο δάσος βρέθηκε στη μέση του πουθενά με βλάβη στη μηχανή του αυτοκινήτου της και την μπαταρία του κινητού της. Η δυνατότητα της επικοινωνίας με τον έξω κόσμο και της επιστροφής στον πολιτισμό θα γίνει αδύνατη όταν μετά από λίγο το αυτοκίνητό της θα εξαφανιστεί υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες. Σύντομα θα διαπιστώσει ότι ο κλειστοφοβικός χώρος του αυτοκινήτου έχει δώσει τη θέση του σε ένα απέραντο κλειστοφοβικό δάσος που αδυνατεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους. Δεν υπάρχει πλέον τίποτα που να τη συνδέει με τον έξω κόσμο. Όλα τα προσωπικά αντικείμενά της χάθηκαν σε μία στιγμή μαζί με το αυτοκίνητό της. Η συνειδητοποίηση ότι η ζωή της είναι σε κίνδυνο είναι το πρώτο αίσθημα που θα νιώσει να την κυριεύει. Η νεκρική σιγή που βασιλεύει συντελεί στην επιμήκυνση αυτού του αισθήματος. Μόνη, με μοναδική συντροφιά τον παπαγάλο της, ο οποίος μέσα από τα κάγκελα του κλουβιού του συμπάσχει μαζί της και προσπαθεί να εμφυσήσει μέσα της τη δύναμη που χρειάζεται για να καταφέρει να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες που αρχίζουν να κάνουν ορατή την παρουσία τους. Η φωνή του παπαγάλου, που κατά διαστήματα παπαγαλίζει συνεχώς τη φράση ''Προσπάθησε να μην πεθάνεις'', αντικατοπτρίζει τους μελλοντικούς κινδύνους που θα θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή της. Το αίσθημα του θανάτου που πλανιέται στην ατμόσφαιρα θα γίνει ορατό όταν ένα σμήνος μαύρων πουλιών που έχει παγιδευτεί μέσα στα όρια του δάσους ξεπροβάλλει πίσω από τις σκιές των δέντρων. Αυτή η κινούμενη μαύρη σκιά θα κατευθυνθεί εναντίον της σαν να τη θεωρούσε υπεύθυνη για την αιχμαλωσία της και τελικά θα περάσει λίγα εκατοστά πάνω από το κεφάλι για να χαθεί ξανά μέσα στις σκιές των δέντρων. Παράλληλα θα αρχίσουν να ακούγονται ψίθυροι και παιδικά γέλια, ενώ εικόνες από το οδυνηρό παρελθόν της θα θέσουν τα όρια της πίστης της σε δοκιμασία. Καθώς αναρωτιέται αν αυτά που βιώνει είναι αληθινά ή ψευδαισθήσεις που πηγάζουν από το υποσυνείδητό της, θα αντικρίσει την ίδια την ύπαρξή της να φτάνει στο ακρότατο σημείο του ψυχολογικού αδιεξόδου της. Χωρίς να είναι σίγουρη για τίποτα, πόσο μάλλον για τον ίδιο της τον εαυτό που κεραυνοβολείται συνεχώς από τις εικόνες που πλάθει η μοίρα και οι ψευδαισθήσεις της, θα παραμείνει στη μέση του δάσους ψάχνοντας κάτι που θα τη βοηθήσει να συνειδητοποιήσει τον εφιάλτη που ζει. Την ίδια στιγμή μία μυστηριώδης ηλικιωμένη γυναίκα, η εμφάνιση της οποίας μοιάζει με μάγισσα των παραμυθιών, θα ξεπροβάλλει μέσα από τα δέντρα και θα την πλησιάσει. Η ηλικία της υποδηλώνει γνώση και σοφία, κάτι που επαληθεύεται από τα λεγόμενά της. Επιβεβαιώνοντας τις αρχικές φοβίες της, θα την προτρέψει να την ακολουθήσει σε ένα τσιμεντένιο καταφύγιο που είναι περιτριγυρισμένο από τζάμια και χάνεται μέσα στην καρδιά του δάσους. Το κλείσιμο της πόρτας που κρατά μακριά τον κλειστοφοβικό χώρο του δάσους από τον κλειστοφοβικό χώρο του καταφυγίου θα επισφραγιστεί με ανατριχιαστικές κραυγές και αβυσσαλέα χειροκροτήματα που ηχούν σαν να ειρωνεύονται τα παιχνίδια που τους επιφυλάσσει η μοίρα. Μέσα στο καταφύγιο υπάρχουν δύο άτομα ακόμα, μία νεαρή κοπέλα και ένα νεαρό αγόρι, οι οποίοι κοιτάζουν το ίδιο καχύποπτα την πρωταγωνίστρια όπως τους κοιτάζει και εκείνη. Το χειρότερο όμως είναι ότι υπάρχει ένας αγνοούμενος, φίλος της νεαρής κοπέλας, ο οποίος έχοντας ως στόχο να φέρει βοήθεια από τον έξω κόσμο, περιπλανιέται μόνος του ανάμεσα στα δέντρα και μάχεται με όλες του τις δυνάμεις να ξεπεράσει τα στοιχεία της φύσης που απειλούν να παρεμποδίσουν το δρόμο του προς το οριακό σημείο που οδηγεί έξω από το δάσος. H επιστροφή του είναι άγνωστη, καθώς ακροβατεί ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο. Αν δεν επιστρέψει ποτέ τότε είναι σίγουρο ότι ο θάνατός του προστέθηκε ανάμεσα στους θανάτους των υπόλοιπων αγνοούμενων που χάθηκαν στο δάσος. Αν, όμως, επιστρέψει τότε κανείς από αυτούς που τον περιμένουν δεν μπορεί να γνωρίζει με βεβαιότητα ότι είναι ο ίδιος ή αντίθετα είναι κάποιο είδωλο του εαυτού του, κάποια από τις πολλές ψευδαίσθησεις που δημιουργεί η μαγεία του δάσους προκειμένου να ξεγελάσει τους παγιδευμένους και να τους ρίξει στις παγίδες του. Η απομόνωση σε έναν κλειστοφοβικό χώρο που χάνεται στην καρδιά ενός αχαρτογράφητου δάσους αποτελεί ένα προσωρινό καταφύγιο που αντικατοπτρίζει στους καθρέπτες του τα είδωλα των ανθρώπων που μοιάζουν σαν σκιές που βαδίζουν στο σκοτάδι της ανυπαρξίας τους. Καθώς ο χρόνος μετράει αντίστροφα, η εμπιστοσύνη που πρέπει να δείξει ο ένας στον άλλο τίθεται στο περιθώριο και τα όρια της αντοχής καθορίζουν τους όρους της επιβίωσης. Αν θέλουν να σωθούν από τα πλάσματα που τους παρατηρούν τη νύχτα από το παράθυρο του καταφυγίου, βολιδοσκοπώντας κάθε κίνησή τους, πρέπει να υπομείνουν διάφορες ψυχοσωματικές δοκιμασίες. Κανείς δεν γνωρίζει πώς ακριβώς διαμορφώθηκε αυτό το δάσος, ποια είναι αυτά τα απειλητικά πλάσματα που κρύβονται την ημέρα μέσα σε υπόγειες κρύπτες και το βράδυ πίσω από το σκοτάδι, τι απέγιναν οι εκατοντάδες αγνούμενοι που χάθηκαν μέσα στο δάσος, τι ακριβώς προσδοκούν από τους ανθρώπους που είχαν την ατυχία να εγκλωβιστούν μέσα στο καταφύγιο, γιατί τους παρακολουθούν λίγο μετά τη δύση του ήλιου μέχρι την ανατολή και τέλος ποιος και γιατί κατασκεύασε αυτό το παράξενο τσιμεντένιο καταφύγιο στην καρδιά αυτού του μαγεμένου δάσους. Εδώ θα μπορούσε να παραλληλίσει κανείς το καταφύγιο με ένα ριάλτι σόου της τηλεόρασης στο οποίο οι πρωταγωνιστές του θέτουν τα στοιχεία της ιδιωτικής τους ζωής στα αδιάκριτα βλέμματα των θεατών που καιροφυλακτούν πίσω από τις φρικιαστικές μορφές του δικού τους κόσμου και ανά πάσα στιγμή μπορούν να επέμβουν για να επιβάλουν την κυριαρχία τους. Η αντοχή τους στο χρόνο και η πίστη τους στη ζωή θα αποτελέσουν τα κριτήρια για την αιχμαλωσία τους ή τη διαφυγή τους από το δάσος. Στο επίκεντρο τίθεται η δυναμική του ομαδικού πνεύματος, η αλληλοσυσχέτιση, η αλληλοεξάρτηση και η αλληλενέργεια των μελών της ομάδας που προσπαθούν να συνεργαστούν μεταξύ τους για να διασώσουν το σημαντικότερο πράγμα που τους έχει δοθεί και απειλείται να επιστρέψει πάλι πίσω στη φύση. Άραγε ποιος κρίκος θα αποκοπεί για τη διαφύλαξη της ενότητας της ομάδας και πόσοι θα θυσιαστούν για να μπορέσουν οι υπόλοιποι να μείνουν ζωντανοί και να ολοκληρώσουν τη δοκιμασία τους;

Σε αυτό τον μυστηριώδη κόσμο που επιζεί μέσα στο αχαρτογράφητο δάσος της Ιρλανδίας υπάρχουν όρια που δεν πρέπει να ξεπεραστούν και κανόνες που δεν πρέπει να παραβιαστούν προκειμένου να διατηρηθούν ασφαλή τα μυστικά του νερα'ι'δόκοσμου. Ο σεβασμός των ορίων που καθορίζουν το δάσος και η τήρηση των κανόνων αποτελεί τη μοναδική διέξοδο σωτηρίας προς την επιβίωση. Οι αισθήσεις δεν είναι πάντοτε ένα αξιόπιστο όργανο για να διατηρηθεί η ακεραιότητα των ανθρώπων, καθώς πολλές φορές τα πλάσματα που τους παρατηρούν πίσω από το σκοτάδι μπορούν να αλλάξουν μορφή και να γίνουν κάτι που ξεπερνά τα όρια της ανθρώπινης φαντασίας. Σε αυτά προστίθενται και οι ψευδαισθήσεις που βιώνουν οι παγιδευμένοι άνθρωποι εξαιτίας της μαγείας του δάσους και οι οποίες πηγάζουν από το βαθύ συναισθηματικό τους κόσμο, γεφυρώνοντας έτσι το παρελθόν το παρόν και το μέλλον. Το χάσμα ανάμεσα στον κόσμο των νεράιδων και τον κόσμο των ανθρώπων γεφυρώνεται από τους ημίαιμους (μισοί νεράιδες και μισοί άνθρωποι) που προήλθαν από μία ξεχασμένη μυθική εποχή, όπου οι άνθρωποι αρχικά συνυπήρχαν αρμονικά με τα πλάσματα και στη συνέχεια κήρυξαν τον πόλεμο εναντίον τους, κλείνοντάς τους αιώνια στα έγκατα της γης. Η μαγεία των νεράιδων συνέχισε όμως να επιζεί, καθώς απελευθερώθηκε μέσα από την υπόγεια κρύπτη στην οποία ήταν φυλακισμένες, διαποτίζοντας με τη μαγική της δύναμη το δάσος. Οι σχέσεις μεταξύ των μελών της ομάδας σύντομα θα κλονιστούν, καθώς τα τρόφιμα ολοένα εξαντλούνται και οι αντοχές τους φτάνουν στα όριά τους. Τα αντιφατικά γνωρίσματα των χαρακτήρων τους, τα συμφέροντα που ανακύπτουν κάθε στιγμή που περνάει καθώς επίσης και ο ασφυκτικά μικρός χώρος που είναι για μέρες κλεισμένοι θα πυροδοτήσουν ένα κλίμα διχόνοιας, έχθρας και αντιζηλίας. Οι συμμαχίες και οι αντιπαλότητες θα ενταθούν καθώς στο θανάσιμο παιχνίδι της επιβίωσης μόνο οι ισχυρότεροι μπορούν να τα καταφέρουν. Οι κανόνες του δάσους θα παραβιαστούν όταν η ανθρώπινη περιέργεια θα ωθήσει τους δύο από τους τέσσερις παγιδευμένους επιζώντες να ανακαλύψουν τα μυστικά που κρύβονται μέσα στο δάσος, πίσω από τις σκιώδεις μορφές των πλασμάτων που καιροφυλακτούν τη νύχτα παρατηρώντας τους και την ημέρα κρύβονται μέσα στα σκοτεινά λαγούμια τους που βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια της γης προκειμένου να αποφύγουν το φως που απειλεί να τα σκοτώσει. Η προσπάθεια υπέρβασης των ορίων του δάσους καθώς και των κανόνων που έχουν επιβληθεί από τα πλάσματα πραγματοποιείται μέσα από την κατάβαση σε μία υπόγεια κρύπτη του δάσους που περιλαμβάνει ανθρώπινα αντικείμενα ποικίλης χρήσιμότητας που αντικατοπτρίζουν τις χαμένες ψυχές των αγνοούμενων ανθρώπων. Ακολούθως η εύρεση μιας υπόγειας καταπακτής κάτω από το σπίτι στο οποίο είναι παγιδευμένοι οι τέσσερις άνθρωποι, θα φέρει στο φως τα απαραίτητα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η επιστήμη και η φύση, ο μύθος και η πραγματικότητα, η ζωή και ο θάνατος, πολλές φορές ταυτίζονται μεταξύ τους, αλληλοσυμπληρώνοντας η ύπαρξη του ενός την ανυπαρξία του άλλου. Τόσο οι κρύπτες κάτω από το έδαφος όσο και η καταπακτή κάτω από το σπίτι αποτελούν αξιομνημόνευτα μοτίβα που συναντούμε σε αρκετές ταινίες. Συμβολίζουν τον κάτω κόσμο, τον κόσμο των νεκρών, τον κόσμο του σκοταδιού και των σκιών. Επίσης διαφυλάτουν επτασφράγιστα μυστικά που πρέπει να μείνουν μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα των περισσότερων ανθρώπων, συνεπώς τα καθιστά πολύτιμες και χρήσιμες γνώσεις για ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων. Οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι, όπως θα αποδειχθεί, δεν είναι μόνο τα σκοτεινά πλάσματα που τους παρατηρούν τη νύχτα, αλλά και οι ημίαιμοι που έχουν πάρει την ανθρώπινη μορφή οικείων τους προσώπων με σκοπό να τους παραπλανήσουν και να επιτύχουν τους δικούς τους ιδιοτελείς σκοπούς που δεν είναι άλλοι παρά η έξοδος από το δάσος που τους εμποδίζει να ζήσουν ελεύθεροι στον κόσμο των ανθρώπων. Το χειρότερο όμως είναι ότι κάποιος από τους ημίαιμους κρύβεται ανάμεσα στους τέσσερις ανυποψίαστους παγιδευμένους, καθιστώντας τους έτσι χειραγωγήσιμα πιόνια στην επίτευξη των ιδιοτελών σχεδίων του. Μέχρι να αποκαλυφθεί ποιος είναι, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τον διπλανό του, πόσο μάλλον για τον ίδιο του τον εαυτό. Η αιώνια αθανασία των πλασμάτων αντιπαρατίθεται με την εφήμερη θνητότητα των ανθρώπων, αποτελώντας έτσι τη μεγαλύτερη αντίθεση και συνάμα το μεγαλύτερο κίνδυνο. Στη σκέψη ότι αυτά τα πλάσματα θα καταφέρουν να ξεπεράσουν τα όρια του κόσμου τους και θα ζήσουν κρυμμένα πίσω από ποικίλες μεταμορφώσεις ανάμεσα στους ανθρώπους φαντάζει σαν το εφιαλτικότερο σενάριο καταστροφής του κόσμου.

Μου την πρότειναν ως πολύ τρομακτική και ότι θα ακούω θορύβους και δεν θα μπορώ να κοιμηθώ. Ναι, όχι δεν συνέβη αυτό. Σίγουρα είχε μια ατμόσφαιρα που σε προιδεάζει ότι θα δεις κάτι καλό από το 1ο κιόλας λεπτό. Ωραίο σενάριο και με πλοτ τουίστ στο τέλος. Αυτά, δεν έχω να πω κάτι περισσότερο.

Αρχαία ξωτικά, μυθολογικά αρπακτικά, προϊστορικά πνεύματα και αιμοβόρες νεράιδες (που είναι καλοφτιαγμένα) μπλέκονται άκομψα σε ένα κοκτέιλ «σιαμαλανικών» αναφορών με περιτύλιγμα λαογραφικού τρόμου. Μία ιστορία που συνδυάζει φαντασία, λαογραφικές ιστορίες, τρόμο, ψυχολογικά κατάλοιπα και ολίγον κοινωνικό δράμα, περιπλέκονται αδέξια. Καλογυρισμένο ναι και με όμορφη μυστηριώδη και υποβλητική ατμόσφαιρα με σκοτεινή φωτογραφία (δοσμένο άψογα το κλίμα στο δάσος), αλλά δε κρατιέται έτσι μια ταινία: Το σασπένς ξεφουσκώνει γρήγορα, η αφήγηση είναι προβληματική και το twist της πλοκής εντέλει, ούτε ειδικό βάρος διαθέτει, ούτε μας λέει κάτι παραπάνω για το φιλμ και τους ήρωες του (πως βρέθηκαν έμβια όντα και κτίσματα εκεί, είναι ένα από τα μυστήρια που μένει να απαντηθούν). Είναι ένας αχταρμάς χωρίς ίχνος πρωτοτυπίας, με έλλειψη έμπνευσης και εντυπωσιασμού, με προβλέψιμο και χιλιοειπωμένο το θέμα που αναλύει (η διαχείριση της απώλειας, του τραύματος και των ενοχών). Τα ανεξήγητα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο, τα κλισέ κυριαρχούν, καθώς και η χαοτική σκηνοθετική προσέγγιση. Μπορεί να είναι μυστηρίου (έστω και αλλόκοτο), υποβόσκοντος δράματος ίσως, αλλά τρόμου και ψυχολογικό θρίλερ με τίποτα. Παρά την ικανοποιητική μουσική υπόκρουση, την ατμόσφαιρα φόβου της πρώτης ώρας και τις στομφώδεις ατάκες, το έργο δεν καταφέρνει να κομίσει κάτι. Η Shyamalan δεν εφευρίσκει τον τρόπο να διαχειριστεί συμπυκνώμενα ή περίτεχνα τις θεματικές της, αφού όταν δεν φλυαρεί σε παράλληλες πλοκές ή σε περιττά επιπλέον σχόλια, αναλώνεται σε δευτερεύουσες άσχετες ανησυχίες, μένοντας ανεκμετάλλευτα μια σειρά από πασιφανή στοιχεία όπως η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και το υπαρξιακό άγχος που προσπαθεί να χτίσει.

Το μεταφυσικό μυστήριο αναπτύσσεται άγαρμπα και χωρίς καμία χάρη, με αποτέλεσμα καμιά σκηνή να μην βρίσκει τον στόχο της, ενώ το αποτέλεσμα επιβαρύνει ο υπερβολικά βαρύγδουπος διάλογος. Η ιδέα υπάρχει (και είναι βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του A.M. Σάιν), όμως η αδυναμία εκτέλεσης και υλοποίησης είναι αυτό που τελικά προδίδει την ταινία, καθιστώντας το ντεμπούτο της Ishana Shyamalan ένα άνισο αποτέλεσμα με βασικό πρόβλημα την αδέξια προσαρμογή του σεναρίου. Τα μέτωπα που ανοίγονται είναι πολλαπλά και η Shyamalan δεν έχει την πείρα του πατέρα της (στις καλές του στιγμές) προκειμένου να διαχειριστεί καταστάσεις με το λιγότερο δυνατό exposition και όσο πλησιάζει προς το φινάλε τόσο το πράγμα ξεφουσκώνει, με μία βιαστική λύση, βγαίνοντας σε αδιέξοδο με υπερβολικές προεκτάσεις. Πολλά κενά στο σενάριο δεν καλύπτονται, κάποιες ανατροπές δεν είναι αρκετά πειστικές ενώ η αποκάλυψη του μυστικού και της ταυτότητας των Παρατηρητών δεν εκπληρώνει απόλυτα τις αρχικές υψηλές προσδοκίες. Ένα επιπλέον ελάττωμα, η άχρωμη και αδιάφορη ερμηνεία της Fanning. Η κατά τα άλλα εξαιρετικά ταλαντούχα ηθοποιός, εδώ παίζει εντελώς άνευρα, με την ίδια, βέβαια, να μην τη βοηθά το γεγονός πως οι προτεραιότητες και οι επιθυμίες του ρόλου της αλλάζουν σχεδόν σε κάθε πράξη της ταινίας, απόρροια ενός αδύναμου σεναρίου. Γενικά ο σχεδιασμός των χαρακτήρων είναι ισχνός, οπότε το έργο παρουσιάζει μια απεγνωσμένη ανάγκη για δράση που έρχεται διακεκομμένα και περιορισμένα. Η Shyamalan ποντάρει λοιπόν στο μυστήριο που αιωρείται στην ατμόσφαιρα, αλλά δεν οδηγεί σε αντίστοιχα συναρπαστικές εξηγήσεις και αποκαλύψεις ώστε να εξιτάρει, με συνέπεια να μην φτάνει στην ουσία της ιστορίας. 5/10!!!

Ένα ευχάριστο στη θέαση παραμύθι "τρόμου" που δεν ανταποκρίνεται σε τυχόν υψηλές προσδοκίες για διάφορους λόγους. Εμένα ας πούμε με χάλασε η άνιση κατανομή σκηνοθετικού χρόνου με το 2ο μισό να ναι ρηγμένο ως συνήθως. Βλέπεται ωστόσο για να περάσει η ώρα

Ενα καλο παραμυθι που εχει μεσα και αληθειες οσο αφορα τις νεραιδες!!!!

Δεν θα πω πολλά, έχει αναλυθεί ήδη αρκετά.

Μου θύμισε ένα καλό meme και ελπίζω έστω και 2 άτομα να σώσω από το να δουν την ταινία είναι κέρδος

-Μαμά μπορούμε να δούμε From(2022)?

- Έχουμε From(2022) στο σπίτι!

To From(2022) στο σπίτι : The Watchers (2024) 

Κρίμα για την Fanning, ακόμα περιμένω ΜΙΑ ταινίας της να πάρει πάνω από .... 7.  Περίμενα πολλά περισσότερα. Και δυστυχώς έβαλα τους φίλους μου να την δούμε όλοι μαζί, οπότε τώρα θα μου την λένε και από πάνω.... 

3/10 

Για τα καλα του λογια ,θα ξεκινησω απο το σχολιο του φιλου Μαρινου76 που υπογραμμιζει την σκηνοθεσία. Η σκηνοθεσία της Ισάνας Σιαμαλάν πραγματι φερνει κατι το νέο και το πιο εμπνευσμένο απο τον πατερα της. Και ναι, ειναι ακομπλεξάριστη και ταλαντούχα μπροστα στην "βαρεια"κληρονομια του ονοματος της, αλλα πεφτει στην παγιδα του Πρωτόπειρου: Θελει να πει πολλά, πλημμυριζει  απο άγρια χαρά και δεν τα λεει οπως θα έπρεπε ,γιατι υπάρχει και ο περιορισμός του χρονου.Παντως υπόσχεται για το μέλλον ενω ο πατερας της "στερεψε" καλλιτεχνικά. Αναμφισβητητα υπαρχουν κελτικοι μυθοι και προφανεις αλληγορίες που αναλύονται διεξοδικά απο τον φιλο Pantelis Lord, ο οποιος χαρτογραφει και τον μυθο και το μεταφυσικό κομματι της ταινίας και την ουσία ,οπως την προσλαμβάνει. Εγω την παρακολούθησα χαλαρά και χωρις αξιωσεις να δω ενα αριστούργημα , με διαθεση μιας καλοκαιρινης νυχτερινης διασκεδασης. Και αυτό μου το εκπληρωσε η ταινία η οποία ειναι η καλλιτερη απο τις αντιστοιχες της κατηγορίες της φετος.Απο μενα ειναι προτεινόμενη και αξιοθέατη. 6/10

Βατή ηθοποιία ,βατή σκηνοθεσία μέτρια και προβλέψιμη ιστορία ,αδιάφοροι χαρακτήρες χωρίς καμία ελπίδα εξέλιξης. Η ταινία είναι αχαρακτήριστη γιατί δεν έχει κάν χαρακτήρα. Η μικρή μπορεί να έμαθε τις τεχνικές μιας ωραίας εικόνας από τον μπαμπά της αλλά πολύ πιθανόν να μην κληρονόμησε το χάρισμα ή το ταλέντο του. Στις δημόσιες σχεσεις και στη διαφήμιση τα πήγε τέλεια η ταινία . 

Όσο για την πρωτοτυπία αυτή έπιασε πάτο . Όποιος έχει δει τη σειρά From 2022 θα καταλάβει αμέσως ότι δεν υπάρχει τίποτα καινούριο στη ταινία αυτή. 

Γράφω στα πρώτα σχόλια την κριτική μου για την ταινία...

Ξεκινάει καλά, στη μέση κάπου τα μπλέκει και στο τέλος χύνει την καρδάρα με το γάλα. Λόγω αποθεωτικών σχολίων που είχα ακούσει, περίμενα κάτι καλύτερο. Το αποτέλεσμα δεν είναι κακό, αλλά έχει θέματα. 

Δεν μπορω να πω ξετρελαθηκα αλλα δεν με χαλασε που το ειδα,περασε η ωρα.

ΥΓ. A! ..επειδη διαβασα στο σχολιο του Marinos76 πως προκειται για την πρωτη της ταινια... καλη κ τιμια προσπαθεια θα συμφωνησω με τον Papasonic.

Mια τιμια προσπαθεια να προσεγγισει τον θρυλο των φέις αγγλια σκωτια ιρλανδια και δεν ξερω τί αλλο μεριά.Δεν ειχα υπομονη να κατσω να την δω ολη και μιας και επιασα το νοημα απο την αρχη πηδηξα στο ζουμι των τελευταιων απο την αποδραση και μετα στιγμων.

Δεν τρελαθηκα ισως γιατι δεν ειμαι της υπομονης αν κατι δεν με πιασει απο την αρχη,αλλα πιστευω οτι βλεπεται ευχαριστα.