Ο Πρώτος Οιωνός / The First Omen (2024)

Eίναι μια υποσχόμενη αλλά ατελής προσθήκη στο “The Omen” franchise που από τη μια εξιτάρει για τα εύστοχα jumpscares και τη ζοφερή αισθητική του και από την άλλη απογοητεύει για την αθέμιτα βραδυφλεγή του εξέλιξη και την άνισα κατανεμημένη πλοκή του. Η ταινία παρουσιάζει μια ιστορία που συνδέει το παρελθόν με το παρόν της σειράς και δίνει απαντήσεις στις ερωτήσεις που μπορεί να είχαμε σχετικά με την προέλευση του Damien το σατανικό αγόρι, μέσα από ένα θρησκευτικό θρίλερ εποχής, που στέκει αυτόνομα και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εισέβαλλε στον κόσμο μας, προορισμένος να σπείρει το χάος και τον θάνατο. Η πλοκή εξελίσσεται βραδυφλεγώς και απλώνεται αραιά μέσα σε μια διάρκεια 120 λεπτών, αφήνοντας το πρώτο μισό να περάσει χωρίς να έχει μπει ακόμα στο κεντρικό θέμα. Αρκετός χρόνος μένει νεκρός και αναξιοποίητος ενώ η horror δράση και το gore είναι τόσο σποραδικά και μικρά σε ποσότητα που αποδεικνύονται ανεπαρκή παρά το shock value τους. Ό,τι η ταινία χάνει από τους αργούς ρυθμούς της, το σενάριο που κάπως μπάζει, την πλοκή που σε πολλά σημεία δεν έχει συνοχή και τις κοιλιές που δημιουργούνται περιστασιακά, το αναπληρώνει έως ένα βαθμό με τη ζοφερή αισθητική της, την ανατριχιαστικά σαγηνευτική φωτογραφία της και τις σουρελαστικές πινελιές που χρωματίζουν μοναδικά την ατμόσφαιρα του έργου. Με εξαιρετικά σερβιρίσματα που συνδυάζουν άρτια μουσική επένδυση και αγωνιώδη κλιμάκωση μέχρι τη στιγμή του αιφνιδιασμού, τα jumpscares είναι πιο αποτελεσματικά και καλοδουλεμένα από ποτέ και η Stevenson αποδεικνύεται εξαιρετικά ταλαντούχα σε ένα είδος που για πρώτη φορά καλείται να υπηρετήσει. Το τέλος ήταν αψυχολόγητα απότομο.

Η ταινία φέρνει στο προσκήνιο την απομάκρυνση της νεολαίας από την θρησκεία, την τυραννία και την χειραγώγηση των μαζών από την Εκκλησία, μπλέκοντας μέσα σε όλα αυτά και την γυναικεία χειραφέτηση, με την ταινία ποτέ να μην αποκτά έναν ξεκάθαρο χαρακτήρα. Μάλιστα, η δημιουργός αφήνει ξεκάθαρες αιχμές και για τα σεξουαλικά σκάνδαλα, που έχουν πλήξει κατά καιρούς την Καθολική Εκκλησία, σχολιάζοντας ταυτόχρονα την εκμετάλλευση του γυναικείου σώματος από ένα βαθιά πατριαρχικό σύστημα. Το cast είναι λαμπερό αλλά αναξιοποίητο με ηθοποιούς όπως ο Bill Nighy ή ο Charles Dance να κάνουν οριακά cameο εμφανίσεις που δεν αφήνουν το υποκριτικό τους ταλέντο να ευδοκιμήσει. Όλα τα φώτα είναι στραμμένα στην πρωταγωνίστρια Nell Tiger Free που μονοπωλεί το ενδιαφέρον μας με μια άρτια ερμηνεία που ανταποκρίνεται στο ύψος των περιστάσεων. Προσδίδει την ένταση που η ταινία έχει, τόσο απεγνωσμένα, ανάγκη. Συμπερασματικά, ήταν μια καλή αν και όχι τέλεια προσπάθεια που κατάφερε να μας χαρίσει κάποιες αξιοσημείωτες στιγμές, ανατριχιαστικά jumpscares και ζοφερές εικόνες που θα εντυπωθούν στον εγκέφαλό μας για καιρό. Οι υπερβολικά αργοί ρυθμοί εξέλιξης, η άνιση κατανομή της ιστορίας μέσα σε μια αχρείαστα μεγάλη διάρκεια δύο ωρών καθώς και η ανικανότητα της ταινίας να αξιοποιήσει κατάλληλα το υποκριτικό της ταλέντο είναι σαφέστατα πλήγματα που ρίχνουν αρκετά τον πήχη ωστόσο το συνολικό αποτέλεσμα αποδεικνύεται αξιοπρεπές και αρκετό για να μας ικανοποιήσει. 7/10!!

Ρε μάγκες νομίζω πως έχουν αρχίσει να τις γαμάνε και τις horror ταινίες.

Σενάρια προβλεπόμενα τα οποία τα έχουμε δει όλα.

Δένει πολύ ωραία με τις πρώτες ταινίες,δεν το περίμενα καθόλου.Πραγματικά πολύ ωραίο πρίκουελ.Πιστεύω ότι θα αρέσει πολύ στους φανς των πρώτων κλασσικών ταινιών Omen,τα οποία φυσικά δεν είχαν τα jumpscares και τα ωραία εφέ που έχει αυτήν,αλλά αγαπήθηκαν πιο πολύ για το σενάριο. 5/5

Στη Ρώμη του 1971, μια νεαρή Αμερικανίδα, η Μάργκαρετ, ετοιμάζεται για τη χειροθεσία της και μια ζωή αφιερωμένη στην υπηρεσία της Εκκλησίας, όταν συνειδητοποιεί πως πίσω από το θεοσεβούμενο πρόσωπο της μονής της κρύβεται μια νοσηρή πραγματικότητα. Όπως αρμόζει σε ένα πρίκουελ, ο "Πρώτος Οιωνός" μεταφέρει ευθύς εξαρχής τη δράση στο σημείο εκκίνησης της "Προφητείας" (Ρίτσαρντ Ντόνετ, 1976), δηλαδή λίγο πριν ο διπλωμάτης - πολιτικός Ρόμπερτ Θορν (Γκρέγκορι Πεκ) υιοθετήσει μυστικά ένα βρέφος, τον Ντάμιεν, που εν αγνοία του αποτελεί μετενσάρκωση του αντιχρίστου. Πώς, όμως, έφτασε στα χέρια του αυτό το παιδί και σπόρος ποιανού ακριβώς όντος είναι; 

Απαντήσεις στις παραπάνω ερωτήσεις δίνει η ταινία της πρωτοεμφανιζόμενης σκηνοθέτριας, πλην τηλεοπτικά έμπειρης ("Legion", "Channel Zero"), Αρκάσα Στίβενσον, η οποία δράττει με αυτοπεποίθηση την ευκαιρία να εμπλουτίσει τη μυθολογία ενός εμβληματικού horror franchise, εμφυσώντας στο ύφος του την προσωπική αισθητική της. Το πληθωρικό στιλ του "Πρώτου Οιωνού" καταφέρνει να είναι ειλικρινά υποβλητικό χάρη στον τρόπο που δανείζεται επιρροές τόσο από την κινηματογραφική ιστορία όσο και από τις τέχνες. Από τη χρήση του κιαροσκούρο και τις αναφορές σε αναγεννησιακούς πίνακες, όπως επίσης τη φωτογραφία του Χάλτον Ντόιτς, μέχρι την άφοβη χρήση υλικών όπως το gore, η φωτιά, το γυαλί, τα ανθρώπινα σώματα και το κλείσιμο του ματιού στο nunsploitation - με έμφαση στο nun, βέβαια, και όχι στο exploitation…

Της πλάκας ταινία, βασικά το μόνο είδος ταινίας που με τρομάζει προσωπικά είναι τα "θρησκευτικά θρίλερ". Αυτό όχι μόνο δεν είχε ούτε καν μια σκηνή που να φοβηθώ, πέθανα στο γέλιο εκεί που έσπασαν τα νερά της, τέτοιο break-dance χορό μιλάμε ούτε την δεκαετία του '80 δεν έβλεπες! Μιλάμε για μεγάλη πατάτα, η "Άσπιλη/Immaculate" ήταν πολύ καλύτερη!! 2.9/10!!!

Το είδα χθες το βράδυ , ένα θα πω , κοιμήθηκα σαν πουλάκι... 

Δεν τρελάθηκα. Το περίμενα καλύτερο. Αρκετά μέτριο. 

Θα την δω από περιέργεια πως κολλάει με το πρώτο Omen από την στιγμή που γίνεται αναφορά και υπάρχει σκηνή ότι γεννήθηκε από τσακάλι.Δεν ξέρω που κολλάει η καλόγρια.

Παιδιά θα βγεί με υπότιτλους?

The First and the Last I hope...

¨Οταν βγεί χωρίς διακοπές για διαφημίσεις στοιχήματος τότε θα το δούμε και θα διαπιστώσουμε αν μπορεί να ξεπεράσει σε τρόμο την αρχική ταινία του 1976. 

Οι θιασωτες αυτων των έργων και οι καλοι παρατηρητές ,θα βρειτε πολλές ομοιότητες ανάμεσα σε αυτο το εργο και το immaculate που υπάρχει στο σαΐτ. Τοσο πολλες που καποια στιγμη θα αναρωτηθειτε αν βλέπετε διαφορετική σκηνοθετικη εκδοχή. Αυτο συμβαινει γιατι τα δυο σενάρια βασιζονται στο ιδιο βιβλιο. Νομιζω οτι η ιδέα πρεπει να "διακηνηθηκε" σε γραφεια παραγωγης απο ανθρωπους που στο τελος δεν τα βρηκαν επιχειρηματικά και κατέληξαν με δυο κακά  και όμοια εργα να κυκλοφορούν ταυτόχρονα.Ναι το εργο αυτο ως φέρον τον βαρύ τιτλο omen (prequel) δεν εκπληρωνει ουτε ανταποκρινεται στην βαριά του κληρονομιά. Καταρχην ο θεατης περιμένει παραπάνω εχοντας δει τα πρηγούμενα και ειδικά το αρχικό. Προσωπική μου άποψη ειναι ομως καλλιτερο απο το immaculate και φαινεται αυτο και στο ταμείο. Στα χειροτερα του θα εβαζα το μοντάζ αλλα και οι υπολοιποι συντελεστές κινηθηκαν στην μετριοτητα μη εχοντας ως εμπνευση το αρχικο εργο η μια αλλη καλή παραγωγη. Με δυο κουβέντες υποσχεται και δεν εκπληρώνει(και μαλιστα το ειδα στο σινεμά). Στην κριση σας.......