Night Swim / Στοιχειωμένα Νερά (2024)

Η πλοκή εισάγει μια πολλά υποσχόμενη, πρωτότυπη ιδέα, με ένα δυνατό ατμοσφαιρικό μεταφυσικό θρίλερ, που ωστόσο στερείτε κάποιου ουσιαστικού βάθους και περαιτέρω διευκρινίσεων-εξηγήσεων προέλευσης της μυστηριώδους οντότητας. Ο McGuire, που επιμελείται σενάριο και σκηνοθεσία, καταφέρνει να εξελίξει με επιτυχία ένα τρίλεπτο φιλμ τρόμου, σε μια ταινία μεγάλου μήκους, επεκτείνοντας εύστοχα την αρχική ιδέα του και μετατρέποντας τη σε μια ολοκληρωμένη ιστορία, επαρκώς δουλεμένη, ώστε να μην αφήνει πίσω της κενά και ερωτηματικά. Στην αρχή το τοπίο είναι αρκετά θολό και οι σκοτεινές δυνάμεις της πισίνας προβληματίζουν και ιντριγκάρουν για την ασάφεια και την φαινομενική ασυνέπεια που χαρακτηρίζει τον τρόπο λειτουργίας τους. Στην πορεία όμως, πέφτει φως στο μυστήριο και όλα μπαίνουν στη θέση τους. Ο σκηνοθέτης ενορχηστρώνει μερικές άκρως υποβλητικές σεκάνς, ενώ καταφεύγει στα jump scares μόνο όπου χρειάζεται και με καλά αποτελέσματα. Βοηθούν καθοριστικά τα καλοφτιαγμένα ειδικά εφέ, που καθιστούν τα πνεύματα τα οποία τρομοκρατούν τους χαρακτήρες του φιλμ τρομακτικά, αλλά όχι γελοία. Βέβαια, η σταθερή χρήση μιας "μασκότ", για να αντιπροσωπεύσει τα σκοτεινά πνεύματα της πισίνας, θα ήταν θεμιτή μιας και θα έδινε ένα πρόσωπο στην πηγή του κακού και θα βοηθούσε το θέαμα να γίνει πιο αποτελεσματικό αλλά ακόμα και έτσι, χωρίς ξεκάθαρη μορφή, η απειλή καταφέρνει να εδραιώσει την κυριαρχία της και να τρομοκρατήσει όσο το δυνατόν περισσότερο.

Το καταξιωμένο πρωταγωνιστικό δίδυμο των Wyatt Russell και Kerry Condon (φοβερά ήταν και τα παιδιά στους ρόλους τους) βοηθά σε μεγάλο βαθμό το σενάριο να λειτουργήσει, προσδίδοντας, με το παίξιμο του, φυσικότητα στους διαλόγους και αποτυπώνοντας πειστικά και αυθεντικά ένα αντρόγυνο που προσπαθεί να απεγνωσμένα να επουλώσει τις πληγές του και να αντιμετωπίσει μια χιονοστιβάδα δυσκολιών και καθημερινών προκλήσεων. Ενώ όλοι υποψιάζονται πως κάτι περίεργο συμβαίνει κάτω από την επιφάνεια του ιδανικού νέου σπιτιού τους, κανείς δεν παίρνει εγκαίρως τα απαραίτητα μέτρα και η κατάσταση ξεφεύγει γρήγορα εκμεταλλευόμενη την αδράνεια των κεντρικών ηρώων. Ο McGuire καταφέρνει με τους στρωτούς αφηγηματικούς ρυθμούς και την υπνωτική φωτογραφία να περιβάλλει με αγωνία τις επιθέσεις των στοιχειωμένων νερών κλιμακώνοντας σταθερά την ένταση. Συμπερασματικά, εκπλήσσει ευχάριστα συνθέτοντας μια κοινότοπη μεν, ξεκούραστη δε εμπειρία θέασης, με μια συμπαγή ιστορία, εύστοχες ενσαρκώσεις και άφθονες στιγμές αγωνίας, η ταινία είναι επαρκώς διασκεδαστική, αν και η έντονη προσκόλληση της σε κλισέ και εδραιωμένες συμβάσεις υπάρχουν (εμπεριέχει μια αλληγορία για την κατάθλιψη, τον εθισμό και το πώς όλα αυτά σε βυθίζουν σιγά σιγά, αλλά σταθερά, σε έναν σκοτεινό βυθό), εντούτοις είναι ότι πρέπει για ένα ανέμελο κινηματογραφικό ενενηντάλεπτο τρόμου. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ταινία σε βάζει σε σκέψεις να βουτήξεις χαλαρά σε μία πισίνα αν δεν έχεις πρώτα ελέγξει εξονυχιστικά τον πάτο! 6.5/10!!

Εξαιρετικές ερμηνείες σε φτωχό σενάριο, θα κάνετε κολυμπήσετε αρκετό καιρό! Μια ταινία τρόμου, που μάλλον είναι πιο πολύ θρίλερ, η ταινία διαδραματίζεται σε 2-3 μέρη κυρίως, βλέπουμε μια αρκετά προβληματική οικογένεια που δεν είναι ενωμένη, αργά( αρκετά αργά σε κάποια μέρη) να έρχεται σε ρήξη. Είναι αρκετά καλή για να περάσει η ώρα, δεν κουράζει καθόλου. Πάρτε λίγα πατατάκια ανοίξτε και το τίτσου και απολαύστε!

Αδιάφορα σκηνοθετημένο και χωρίς δραματουργική λογική horror, το οποίο δεν εκμεταλλεύεται τη στοιχειωδώς ξεχωριστή ιδέα πίσω από το σενάριό του.Με λίγα λόγια μάπα!

Δε λέει και τίποτα. 

Μάπα φόλα τσάμπα ο χρόνος....δείτε και αλλο.

Οσο κ να το παλεψαν οι ηθοποιοι ..τα αποτελεσματα αρκετα μετρια.