Knock at the Cabin / Χτύπος στην Καλύβα (2023)

Ατμοσφαιρικός και σεναριακά ευρηματικός όπως πάντα, ο δημιουργός της "Έκτης Αίσθησης" εκτροχιάζει το υποβλητικό θρίλερ του σε μια αδέξια, χοντροκομμένη αλλά αγωνιώδη και διχαστική παραβολή πάνω στον εγωισμό, τη θυσία και την κοινωνική "απομόνωση", θίγοντας την θρησκευτική πίστη, τις ρατσιστικές συμπεριφορές, την εμπιστοσύνη προς τα ΜΜΕ. Εδώ αναπτύσσει ένα κλειστοφοβικό δράμα που παίζει συνεχώς με την ιδέα της αμφιβολίας: συμβαίνουν όντως όλα αυτά ή βρίσκονται απλά στην φαντασία των μεν και των δε; Και το στηρίζει όλο αυτό (έχει και μερικά flashbacks ώστε να σπάει την μονοτονία της καλύβας αλλά και το απειλητικό κλίμα με πιο ανάλαφρες στιγμές), καθώς ποτέ δεν διευκρινίζει αν υπάρχει μεταφυσική απειλή ή αν απλά κάποιοι σαλεμένοι τύποι με σαδιστικές ορέξεις θέλουν να βλάψουν κάποιους άλλους. Μιλάει για τη μισαλλόδοξη απομόνωση (λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και στις δυο περιπτώσεις), τη σύγκρουση προσωπικών αναγκών με τις κοινωνικές ευθύνες και φυσικά την επιλογή της θυσίας ως υπαρξιακή λύτρωση.

Ωστόσο, μπερδεύει περισσότερο παρά καταφέρνει να ιντριγκάρει. Είναι άτσαλα φτιαγμένη -κι ας έχει πιασάρικη ιδέα που σου κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον λόγω της εσωτερικής έντασης και της μυστηριώδους ατμόσφαιρας που επικρατεί- βιαστική και γενικότερα χωρίς ταυτότητα, που δεν μπορεί να αποφύγει και τα κλισέ του είδους. Κινήσεις που δείχνουν όχι και τόσο καλά μελετημένες, σε στιγμές που μοιάζουν ανοργάνωτες και αφελείς, προσπαθώντας με κάποιον τρόπο να σε κάνουν να συνδεθείς με τους χαρακτήρες (αρνητικό που δεν αναπτύσσονται οι 4 χαρακτήρες, ενώ ποτέ δε σε κάνει να νοιαστείς πραγματικά γι’ αυτούς και για τις (τρομαχτικές) αποφάσεις που ετοιμάζονται να πάρουν). Ο αλληγορικός εφιάλτης ξετυλίγεται περίπλοκα, σου γεννάει ερωτήματα, αλλά σκηνοθετικά αποδεικνύεται με ασφυκτικά πλάνα, δυνατή μουσική υπόκρουση και ευρηματικές γωνίες λήψης. Το καστ είναι στιβαρό και με πειστικές ερμηνείες, ενώ η μικρή όλα τα λεφτά. Γενικά το πρόβλημα όμως της ταινίας, είναι πως δείχνει να είναι υπερφορτωμένη και προσπαθεί να χωρέσει πολλά πράγματα εκτός από το πιο ουσιώδες μη καταφέρνοντας να δώσει κάτι περισσότερο από μια επιδερμική προσέγγιση, πάσχοντας έτσι από έλλειψη συντονισμού.

Ο Σιάμαλαν προσεγγίζει, αρχικά, την ταινία του ως ένα κλασικό home invasion θρίλερ με όλα εκείνα τα στοιχεία που περιμένει να δει κάποιος σ' αυτό, θέλοντας από την αρχή να σε κάνει να νιώσεις αυτή την άγνωστη απειλή, η οποία μετατρέπεται σε τρόμο, που νιώθουν και οι ήρωές του καθώς αυτοί οι τέσσερις άγνωστοι χτυπούν την πόρτα του εξοχικού τους. Αυτή η ασάφεια που κρύβεται πίσω από την πλοκή είναι ο τρόπος του Σιάμαλαν να προσπαθήσει να αντικατοπτρίσει τη ζοφερή εποχή στην οποία ζούμε με όλα αυτά τα τραγικά και δυσοίωνα γεγονότα που περνάει ο πλανήτης (από φυσικές καταστροφές, πανδημίες, πολέμους, κοινωνικές εξεγέρσεις, ασταμάτητο έγκλημα και μία γενικότερη ανωμαλία στην ανθρωπότητα σε όλους τους τομείς). Περιλαμβάνει ευρηματικά απρόοπτα και είναι σκηνοθετημένο με καλοκουρδισμένο σασπένς. Κορυφώνεται με ένταση, αλλά και αφοπλιστική απλοϊκότητα, πηδώντας κάπως ξέφρενα από το δράμα στο θρίλερ και πίσω πάλι, για να φτάσει στο (διφορούμενο) φινάλε, το οποίο αρχίζει να ξετυλίγει το δικό του Αποκαλυπτικό κουβάρι, αφήνοντας ο Σιάμαλαν ολοκληρωτικά σε ένα τελείως άσκοπο διδακτικό παραλήρημα, το πώς υπάρχει ελπίδα μέσα από την αγάπη ακόμα και όταν όλος ο κόσμος καταρρέει μπροστά στα μάτια σου, αλλά και για τη δύναμη της πίστης στον ίδιο τον άνθρωπο και την ανιδιοτέλειά του μπροστά σε μια αχαλίνωτη βία. Κάτι που θα μπορούσε να είχε μια αίσθηση πραγματικής λύτρωσης, αν ο ίδιος μέσα από αυτά τα δύσκολα (αναπάντητα) ερωτήματα που προσπαθεί να θέσει, έβρισκε το χρόνο και κυρίως τη διάθεση να τα στηρίξει. 6/10!!!

Αυτός ο σκηνοθέτης πάντως πρέπει να έχει υπαρξιακά προβλήματα δεν εξηγείτε διαφορετικά για της ταινίες που φτιάχνει.???

Αυτός ο σκηνοθέτης πάντως πρέπει να έχει υπαρξιακά προβλήματα δεν εξηγείτε διαφορετικά για της ταινίες που φτιάχνει 

Εγώ λέω όχι μια βλακεία και μισή

Η ταινία είναι πολύ κατώτερη των προσδοκιών, σε σημείο που αναρωτιέμαι τι είδαν στο σενάριο ο Rupert Grind ( που παίζει σε ελάχιστες παραγωγές και είναι γενικά επιλεκτικός στο τι διαλέγει) και ο Μπάτιστα, ένας από τους πιο ακριβοπληρωμένους ηθοποιούς στον κόσμο. Πρέπει να έγινε ξέπλυμα χρημάτων, ειλικρινά δεν έχει καθόλου ουσία η ταινία. Δεν ξέρω αν φταίει ότι το φαινόμενο  αυτό  των ψευτοπροφητών δεν υπάρχει ουσιαστικά στην Ελλάδα( σε θρησκευτικό επίπεδο, γιατί σε πολιτικό... ), αλλά μου φάνηκε αρκετά κουλό το σενάριο και ασχέτως του τέλους, δεν εξηγείται πουθενά πώς προέκυψε όλο αυτό.  Γενικά είναι αρκετά πρόχειρη και κακογραμμένη, μόνο ο Μπατίστα έχει ουσιαστικά καλή ερμηνεία. Ίσως ήθελε παραπάνω χρόνο να νοιαστούμε για τους χαρακτήρες, καλύτερο χτίσιμο, κάποια ανατροπή. δεν ξέρω και δεν πληρώνομαι για να το ξέρω, αλλά αυτό που είδα είναι κακό.  2/10

Αρκετά καλή ταινία. Βλέπεται άνετα.

Κι η δική μου γνώμη είναι ότι η ταινία δεν αξίζει τον χρόνο μου.

Ωστόσο, ας μην ξεχνούμε ότι είναι Αμερικανική παραγωγή. Όπου ο νους πολλών είναι εμποτισμένος με τον φόβο των Cults, δηλαδή των ιδεολογιών που παρεκκλίνουν από την κοινή λογική, συνήθως κτισμένες πάνω σε αποσπάσματα των διαφόρων κυρίως Χριστιανικών Εκκλησιών – δεν είπα θρησκειών.

Στην ταινία, για το Αμερικανικό κοινό είναι πολύ εύκολο να πεισθούν για την σοβαρότητα μιας Προφητικής αναγκαιότητας όσο μια Βαλκάνια αγρότισσα για κάποια βασκανία που έφερε κακή σοδειά.

Με εντυπωσίασε δυσάρεστα το 6.3 του IMDB. Το οποίο χάνει πλέον, μετά από αναρίθμητες παρόμοιες εκτιμήσεις, την αξιοπιστία του.

Βαθμολογία, πλην δέκα.

Μιλαμε για την υπερτατη κοτσανα!!!!!!

                Αλλη μια αποτυχία για τον κάποτε μέτρ των ταινιών παραφυσικού Ν.Σιαμαλάν.....Μετά απο μια διακοπή στην κατηφόρα των απαράδεκτα κακών ταινιών με το Glass (εδω στο σαΐτ και τα δύο) και το μετριο Οld  επανέρχεται με μία ταινία που το στοιχείο του φόβου "πνίγεται" εκτός των αλλων σε ενα ροχαλητό βαρεμάρας και "νεοταξίτικης ορθοτητας" με αποτέλεσμα η ταινία να μην εχει το πρόσημο του φόβου αλλά της καρικατούρας.Ποιος αληθεια θα ταυτιστει με το δίλημμα της ταινίας? Ατυχεις και οι επιλογες του κάστινγκ (εκτός της πιτσιρίκας).....Εντύπωση μου εκαναν και οι κάκιστες κριτικές του Αμερικάνικου τύπου που εφθασαν στα όρια της επιθεσης για την αλλαγη της πλοκης της νουβέλλας  που βασίζεται το φιλμ.....

δεν εχει λινκς εδω

εφιαλτικα απαραδεκτο!!!!

Κάποιο λάθος έχει γίνει στην περιγραφή της ταινίας!Τρομου;;;...Θρίλερ;;..Μυστηρίου;;..Εδώ μιλάμε για την κωμωδία του αιώνα ..ειδικά το πρώτο εικοσάλεπτο πεθαίνεις στα γέλια ,στην πορεία αρχίζεις να αναρωτιέσαι εάν είναι δυνατόν να συνεχίζεις να το βλέπεις!..και φυσικά στο τέλος τραβάς μαλλί 

Και αυτή η χονδρομαλ@@@ια παρυσιάζοταν σαν μεγάλη επιτυχία θρίλερ. 

εντάξει το πιάσαμε το μήνυμα.. Μπαμπας 1 και Μπαμπας 2 θέλετε να το περάσετε σαν φυσιολογικό.. Και επίσης.. φοβικά μηνύματα στον κόσμο εδώ και δεκατετίες για μια άγνωστη απειλή.. Ενωθείτε όλοι και υποταχθείτε... Ρε ουστ απο δω χολυγουντιανες σαύρες... Σαπίλες

Δεν υπάρχει ευνοϊκός άνεμος γι’ αυτόν που δεν ξέρει πού πηγαίνει.

Μισέλ ντε Μονταίν, 1533-1592, Γάλλος δοκιμιογράφος

40' κ πολυ αντεξα..     

Πολύ γέλιο μιλάμε!
Τέτοια "κωμωδία" είχα να δω από εποχής Έντι Μέρφυ "Πολυθρόνα για Δύο"!!
Φοβερός ο (καλη)Νύχτας ο Σιαλαμα(λέκουμ), Νο1 τρολ παγκοσμίως!!!
Πέθαναν δυστυχώς ο Ρίτσαρντ Πράϊορ και ο Τζην Γουάϊλντερ, αν τους έβαζε στην ταινία, μιλάμε για τη Νο1 "κωμωδία" όλων των εποχών σε όλο το Σύμπαν,,,
θα άλλαζαν και μεταξύ τους ρόλους κατά την διάρκεια της ταινίας, μια φορά "Μπαμπάς Α" ο ένας και μία "Μπαμπάς Β" ο άλλος...
10/10 από εμένα!!!!! (ως κωμωδία)