Insidious: The Last Key / Παγιδευμένη ψυχή: Το τελευταίο κλειδί (2018)

Η ταινία αποτελεί σίκουελ της τρίτης και πρίκουελ των δυο πρώτων. Η εναρκτήρια σεκάνς που διαδραματίζεται στο παρελθόν αποτελεί με διαφορά την καλύτερη του συνόλου. Ωστόσο, ο Robitel αποτυγχάνει να δώσει το προσωπικό του στίγμα, καθώς υιοθετεί στείρα τις τεχνικές των προκατόχων του, ενώ παράλληλα δείχνει και την ανικανότητά του να μεταφέρει αγωνία, αγνό τρόμο και μυστήριο που θα σε κάνουν τουλάχιστον να ανατριχιάσεις για άλλη μια φορά. Προσεγμένη παραγωγή, αλλά υπερβολική εξάρτηση από την "δοκιμασμένη" (αλλά και ολοένα και πιο εξασθενημένη) συνταγή των προηγούμενων ταινιών, με ανέμπνευστα και προβλέψιμα jump scares, προσχηματικούς διαλόγους και η γενικότερη έλλειψη σασπένς. Τρομακτικός είναι ο δαίμονας με τα κλειδιά στα χέρια αν και περίμενα η ταινία να του δώσει περισσότερο χρόνο και να εξηγήσει καλύτερα τη δράση του. Αυτό που έκαναν τα δυο πρώτα κεφάλαια τόσο πετυχημένα είναι ο τρόπος με τον όποιο έπαιζαν με τις σκιές, αλλά και την υποψία του ότι κάτι είδες με την άκρη του ματιού σου, σε συνδυασμό πάντα με μια απαράμιλλη υποβλητική ατμόσφαιρα, πράγμα που εδώ δεν υπήρχε.

Το στοιχείο της δραματουργίας υπεισέρχεται έντονα στην πλοκή και λειτουργεί καταλυτικά, παρέχοντας μια κάποια ελαφριά διαφοροποίηση από τα προηγούμενα μέρη. Κινείται πολύ περισσότερο στην σφαίρα του ψυχολογικού θρίλερ, αν και το υπερκόσμιο στοιχείο δεν δένει και πολύ με την επιφανειακή ψυχαναλυτική διάθεση που φαίνεται να έχει ο Whannell, μιας και η Elise αυτή τη φορά είναι παγιδευμένη στο ίδιο της το παρελθόν. Ούτε όμως και οι σχέσεις των προσώπων, όπως με τους δυο βοηθούς της και τον αδερφό της, ή την ανιψιά της που επίσης έχει το "χάρισμα" εξελίσσονται επαρκώς, οπότε όλα μένουν ημιτελή με αποτέλεσμα η ταινία να μην βρίσκει μια ξεκάθαρη γραμμή. Από την άλλη, ακόμη και το όποιο χιούμορ πηγάζει από το δίδυμο των Specs και Tucker (ίσως από τα καλύτερα, αν και τελικά αναξιοποίητα στοιχεία της σειράς), εμφανίζεται πάντα στις πιο αχρείαστες στιγμές καταλήγοντας από καθόλου αστείο μέχρι και αρκετά άβολο.

Έτσι έχουμε, προσπάθεια εμπλουτισμού της γνωστής ιστορίας με νέα στοιχεία που ελάχιστο ενδιαφέρον παρουσιάζουν, παλιομοδίτικη ατμόσφαιρα με φθηνά πετάγματα, που συμβαίνουν με απόλυτη μαθηματική ακρίβεια, και τις χιλιοιδωμένες και κλισέ ανατριχίλες, με μουσικό σκορ που παραπέμπει σε horror σεβεντίλας. Η θετική αίσθηση που αφήνει το Insidious: The Last Key οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ερμηνεία της Lin Shaye στον ρόλο της Elise (καλοσκηνοθετημένες είναι οι σκηνές από την παιδική ηλικία της Rainier) με ένα πολύ ιδιαίτερο μείγμα ζεστασιάς και στοργής με μια ανησυχητική εγρήγορση κι ενίοτε ένα υπόγεια ανατριχιαστικό ύφος. Η Elise την μια στιγμή παρουσιάζεται ως υπερβολικά ευάλωτη, αλλά την αμέσως επόμενη δεν διστάζει να θέσει τον εαυτό της σε κίνδυνο για να προστατέψει τους οικείους της. Υπάρχουν κάποια ενδιαφέροντα θεματικά μοτίβα εδώ που αν αξιοποιούνταν κατάλληλα θα προσέδιδαν ένα βάθος στο τελικό αποτέλεσμα, όπως αυτό της ενδοοικογενειακής κακοποίησης που επαναλαμβάνεται από γενιά σε γενιά, αλλά το φιλμ είναι υπερβολικά απασχολημένο με τους κλισέ χειρισμούς του. Δυστυχώς ο Adam Robitel αποδεικνύεται "λίγος" σκηνοθετικά (δεν επιδεικνύει κάποια ιδιαίτερη σπιρτάδα ή ευρηματικότητα, απλά επιδεικνύει έναν μπουφέ πολυχρησιμοποιημένων τύπων σκηνών ήδη από τις προηγούμενες ταινίες της σειράς), καθώς αποτυγχάνει να ξεδιπλώσει το ταλέντο του και να μας χαρίσει μερικά αξιομνημόνευτα jump scares, σαν κι αυτά δηλαδή που είχαμε ζήσει στο πρώτο κεφάλαιο της σειράς.

Θετικά: Δυναμική performance από την Lin Shaye, 1-2 ενδιαφέρουσες εκπλήξεις στην ροή της ιστορίας, καλοφτιαγμένος και πρωτότυπος δαίμονας, μερικές αληθινά τρομακτικές σκηνές.

Αρνητικά: Προχειρογραμμένο σενάριο με βιαστική εξέλιξη της ιστορίας, σκηνοθετικές αδυναμίες, ανεπαρκής ανάπτυξη των δευτερευόντων χαρακτήρων, έλλειψη σασπένς στη μεγαλύτερη διάρκεια. 6/10!!

Το insidious 5 Ημερομηνία κυκλοφορίας: 7 Ιουλίου 2023 (ΗΠΑ)

Αξιοπρεπέστατη ταινία τρόμου και κατά τη γνώμη μου καλύτερη από την τρίτη. Είχε περισσότερο ενδιαφέρον και μεγαλύτερη σύνδεση με τις δύο πρώτες. Ήταν επίσης πιο πρωτότυπη, πιο φρέσκια και καλύτερα γυρισμένη και σκηνοθετημένη. Ελπίζω η πέμπτη να είναι ακόμα καλύτερη!

Επιοικώς απαράδεκτη. Δεν αγγιζει σε καμία περίπτωση τα προηγούμενα. Προφανώς στέρεψαν από ιδέες. Χάλια ερμηνείες, ανύπαρκτο σενάριο. Σπατάλη χρόνου για όποιον την δει.

για τελευταια ταινια της σειρας, περιμενα κατι καλύτερο. Το κυριότερο που με χάλασε είναι οι διάλογοι. Σε θέματα εφέ δεν μπορεί να δείξει κάτι ενυελώς καινούριο. και είναι λογικό με τη συγκεκριμένη κατηγορία ταινιών και ειδικά μάλιστα μετά τα 3 πρώτα. Γιαυτό και θα έπρεπε, ίσως, να δώσουν βάση στους διαλόγους ώστε να σε φέρει πρώτα εκεί που θέλει στο μυαλό. Κατά τη γνώμη μου δεν το δουλέψανε αρκετά στο θέμα σεναρίου. Αλλά για να περάσει η ώρα είναι μια ταινία παρέας μια χαρά.