Aparecidos / The Appeared (2007)

Αξιοπρεπες θριλερ.......
Για την ιστορια...
Ο πρώην δικτάτορας της Αργεντινής Χόρχε Βιδέλα, είχε καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια της προεδρίας του (1976-81).

Ο Βιδέλα ήταν ο επικεφαλής της στρατιωτικής χούντας που ανέλαβε τα ηνία της χώρας το 1976 και ουδέποτε εξέφρασε μεταμέλεια για τις απαγωγές και τις δολοφονίες που πραγματοποίησε το καθεστώς του. Μεταξύ άλλων η στρατιωτική δικτατορία ήταν υπεύθυνη και για τις "εξαφανίσεις" χιλιάδων ανθρώπων, από το 1976 μέχρι το 1983, καθώς και για τη συστηματική "κλοπή" των βρεφών που γεννιόντουσαν από πολιτικούς κρατούμενους στα κρυφά κέντρα βασανιστηρίων όπου κρατούνταν.

Το 2010 κατά τη διάρκεια της δίκης του για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν επί της προεδρίας του, εμφανίστηκε αμετανόητος, λέγοντας ότι διεξήγαγε πόλεμο κατά «ανατρεπτικών στοιχείων».

To ΚΚ της Αργεντινής υποστήριξε το πραξικόπημα το 1976 διακρίνοντας... διαφορές στο εσωτερικό του στρατιωτικού καθεστώτος ακόμα υπέρ της "δημοκρατικής ανανέωσης". Την ίδια εποχή η Σοβιετική Ένωση είχε πολύ καλές (και εμπορικές) σχέσεις με το καθεστώς Βιντέλα. Από το βήμα της ελληνικής βουλής ο Χαρίλαος Φλωράκης του ΚΚΕ υποστήριζε ότι στην Αργεντινή υπήρχε "μια κεντρώα δικτατορία"...........

Καλή είναι, αν και υποψιάζεσαι το τέλος.

Αν πάλι πατήσω το watch now που μου παρουσιάστηκε σήμερα δίπλα ακριβώς από την φωτογραφία , μου ζητά νούμερο κινητού.

Σήμερα είναι η άτυχη μέρα μου. Δεν μπορώ να δω καμιά ταινία , η τωρινή μου ζητά να κάνω εγγραφή στο vidspot. 
Προς στιγμή σκέφτηκα μήπως κλείνω και δυο μήνες και τέρμα η ευφορία. Ποτέ τόσο καιρό δεν είχα προβλήματα και τώρα απογοητεύτηκα.

Ο ομφάλιος λώρος της συλλογικής συνείδησης, έχει δύο πηγές τροφοδοσίας, σε αρμονική αλληλεπίδραση. Από τη μία, η ιστορική μνήμη, ως γραμμική απεικόνιση της εξελικτικής πορείας του είδους. Και από την άλλη, το υποσυνείδητο, ως βιωματική ενόραση, πέρα από τις συμβατικές νόρμες του χώρου και του χρόνου. Η μετάβαση στο επόμενο στάδιο της πορείας, προϋποθέτει προσωπική εξιλέωση. Προϋποθέτει γνώση, αντίληψη, ρήξη με τα ειωθότα και κοινώς αποδεκτά. Η παραμικρή αστοχία, επιφέρει αδυναμία του οργανισμού να δεχτεί το μόσχευμα, με αποτέλεσμα αυτός, να παραμείνει δέσμιος μιας νηπιακής συνειδητότητας. Ο άνθρωπος δεν εξιλεώνεται με το να προσπερνά, να παρακάμπτει ή να υποκαθιστά την προσωπική του ιστορία, αλλά με το να την προβάλλει το γενικό κάδρο, σαν ένα πίνακα ζωγραφικής που γυρεύει να πάρει ζωή μέσα από μια μπομπίνα που παίζει σε δύο διαστάσεις. Αυτή η δυαδικότητα, είναι και το εφαλτήριο για να κατανοήσουμε την δίδυμη φύση της διελκυστίνδας, που αποκαλούμε συνείδηση ζωής. Είναι μεν συχνά οδυνηρό, εντούτοις όμως απαραίτητο να οικοδομηθεί αυτή η εξίσωση, προκειμένου να μετατραπεί σε όχημα προβολής, υποβολής και αυθυποβολής στο προσωπικό και γενικό δράμα. Γιατί, εν τέλει, το μυστικό για να γεφυρώσουμε τις δύο ασύμβατες απολήξεις της δυαδικής συνειδητότητας, είναι να προσεγγίσουμε διαισθητικά τους νευρώνες που την τροφοδοτούν. Κι αυτό επιτυγχάνεται με την ζεύξη μίσους/αγάπης.  Yin/Yang, μαύρο/άσπρο. Η αλήθεια είναι δύσμορφη, δύσοσμη... η αλήθεια είναι δίδυμη. Και μπορείς να την αντικρίσεις, όχι απορρίπτοντας το μόσχευμα του προσωπικού τραύματος που κουβαλά, αλλά δεχόμενός το. Και προβάλλοντάς το, στο κάδρο του γενικού δράματος. Που συχνά ενώνει, εν είδει διελκυστίνδας, δύο φριχτές αλήθειες. Η μία από το παρελθόν, η άλλη από το μέλλον. Μπορεί να μην είσαι σε θέση να κατανοήσεις ως ιστορική μνήμη το παρελθόν. Σίγουρα, αδυνατείς να αποτρέψεις την επανάληψή του τραύματος στο μέλλον. Τουλάχιστον όμως, έχοντας πετύχει την προσωπική σου εξιλέωση, μπορείς να αντικρύσεις κατάματα και τις δύο απολήξεις. Σαν δύο φαντάσματα. Το ένα από το παρελθόν, το άλλο από το μέλλον.
Η ταινία είναι αριστουργηματική και αριστουργηματικά φτιαγμένη.