Self Reliance (2023)

Εκνευριστικό όσο και κουραστικό συνάμα έργο με ισχνή πλοκή, στην ουσία ένας απροσδιόριστος αχταρμάς και ένας σπαστικός πρωταγωνιστής που πρήζει μπάλες καθώς το παίξιμό του είναι οικτρά προσποιητό (οι υπόλοιποι ηθοποιοί απλές καραικατούρες), μάλιστα ο ίδιος το σκηνοθέτησε κιόλας. Ενώ είχε μία ενδιαφέρουσα όσο και πιασάρικη ιδέα με βάση την περίληψη που διάβασα, η εκτέλεση είναι τόσο χάλια στημένη, που αλλιώς τα φανταζόμουν και τελικά αλλιώς εξελίχθηκαν τα γεγονότα, καταστρέφοντας ένα δυνατό υλικό που θα μπορούσε με έναν σοβαρό σκηνοθέτη κι όχι αυτόν τον τσαρλατάνο, ένα πιο σφιχτοδεμένο σενάριο και μία πιο στιβαρή αφήγηση να κάνει παπάδες. Παιδαριώδεις διάλογοι, κουλή ροή, επαναλαμβανόμενες σκηνές, γενικά μια βαρεμάρα, με τίποτα το ανατρεπτικό, κωμωδία ούτε κατά διάνοια, ούτε ένα αμυδρό αυθόρμητο γέλιο δεν βγαίνει, ενώ έχει τόσο ανούσιο μπλα μπλα που αντί να βοηθάει, τα κάνει χειρότερα. Γενικά κινείται με υποτονικούς ρυθμούς, μηδενική ένταση, θρίλερ ούτε καν, ενώ η υποτυπώδης κλιμάκωση που πάει να χτίσει πέφτει άδοξα στο κενό, καταντώντας περισσότερο γελοία από ένα σημεία και μετά. Βλέπετε για μία φορά, με το ζόρι βέβαια, αλλά σε μέσες άκρες δεν αξίζει φράγκο. Μία κακή αντιγραφή-παραλλαγή του εξαιρετικού έργου 13 Sins (2014). 2/10!!