Προσοχή: Πόθος / Lust, Caution / Se, jie (2007)

Πρόκειται για το μυθιστόρημα της Αϊλίν Τσανγκ "Προσοχή: Πόθος", το οποίο γράφτηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1950, μα δημοσιεύθηκε είκοσι επτά χρόνια αργότερα, όταν η Κινέζα συγγραφέας ζούσε στις ΗΠΑ. Λέγεται ότι το βιβλίο αναφέρεται στην αληθινή ιστορία της κατασκόπου Τζενγκ Πιγκρού. Aλλες φήμες μιλούν για αυτοβιογραφικά στοιχεία από μια σχέση της ίδιας της Τσανγκ (1920-1995) με συνεργάτη των Ιαπώνων, κατά την παραμονή της στη Σανγκάη. Στο Προσοχή: Πόθος, όλο το έργο κινείται γύρω από το σκάνδαλο που δημιούργησε με τις ερωτικές σκηνές ανάμεσα στη νεαρή φοιτήτρια και τον 45άρη αρχηγό της Ασφάλειας. Η αντιστασιακή και ο προδότης, με φόντο την κατοχή της Κίνας από τους Ιάπωνες. Με αφετηρία μια απαγορευμένη σχέση, ζωντανεύει στην οθόνη με κομψό και αριστοτεχνικό τρόπο την ερωτική έλξη ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα· δύο άτομα που αφήνονται στην αγάπη ξεπερνούν έννοιες, όπως "καθήκον", "ιδεολογία", "κοινωνικές συμβάσεις" και τελικά υφίστανται τις συνέπειες αυτού του πόθου.

Ένας εύστοχος τίτλος, για ένα φιλμ, στον οποίο αντικατοπτρίζονται 157 λεπτά πραγματικού πόθου, έρωτα, ίντριγκας, κατασκοπίας και συναισθήματος σε κάθε του έκφανση – 157 λεπτά αληθινό συναίσθημα! Η υπόθεση ξετυλίγεται αργά, τελετουργικά, δηλαδή κινείται στους ρυθμούς της Aπω Ανατολής. Με άλλα λόγια, αφηγείται σε χαμηλούς τόνους μια εκρηκτική σχέση. Όταν έρχεται η ώρα της απεικόνισης του πόθου, η οθόνη φιλοξενεί δύο γυμνά κορμιά, παραδομένα σε ξέφρενες ή βίαιες ερωτικές πράξεις, με τις ανάσες και τα βλέμματα να αντικαθιστούν πλήρως το λόγο (εκπληκτικές ερμηνείες από αμφότερους τους πρωταγωνιστές). Οι ερωτικές σκηνές παρουσιάζονται ωμές, όχι όμως και αφτιασίδωτες. Έχουν σάρκα, ατμόσφαιρα και νόημα. Είναι δραματικές και χωρίς αυτές δεν θα στέριωνε η ταινία. Δεν είναι ακριβώς οργανικές, γιατί δεν φυτρώνουν από την ανάγκη τους να έλθουν κοντά, αλλά από ένα σχέδιο και πολλά ψέματα. Οπτικά και δραματουργικά είναι τρομερές. Έτσι εκτός από την συνδρομή των συμβατικών όπλων, επιστρατεύεται και η σαγήνη, και ο πόθος, ως ανθρώπινος παράγοντας εμπλοκής συναισθημάτων για την επίτευξη του ιερού σκοπού.

Ο Ανγκ Λι παίρνει το χρόνο του και χρησιμοποιεί το θέμα της υποκριτικής για να στερεώσει την αντίληψη πως όλοι αναλαμβάνουν ένα ρόλο και "υποδύονται" μέχρι να πραγματοποιηθούν οι προθέσεις τους. Όλα σε αυτή την ταινία, από τη φωτογραφία και την άψογη εικόνα μέχρι την ερωτικά βουβή μουσική υπόκρουση είναι τόσο άρτια δομημένα Παρά τη μεγάλη διάρκεια, καμιά σκηνή δεν είναι περιττή, και παρά την απουσία δράσης, πουθενά δεν κάνει κοιλιά. Είναι ένα παιχνίδι έντονων συναισθημάτων και υποβόσκουσας αγωνίας. 7.5/10!!