Barbie (2023)

Η Γκέργουιγκ ήθελε να φτιάξει εν μετα-αφήγημα για τη Barbie με όχημα τον υπαρξισμό, την αποδόμηση της πατριαρχίας και το φεμινισμό. Όμως, αυτό που κατάφερε να κάνει είναι μια ταινία που είναι μονίμως μετέωρη, χωρίς να μπορεί να βρει τα πατήματα της πουθενά, ενώ πολλές φορές γίνεται κουραστικά διδακτική. Μία άλλη θεματική με την οποία καταπιάνεται η ταινία είναι η κοινωνική μάχη με την ομορφιά και την τελειότητα. Η ταινία, αποτελεί και λίγο κινηματογραφικό σουρεαλιστικό εγχείρημα αλλά ταυτόχρονα πέφτει και στην παγίδα του επιτηδευμένου διδακτισμού περί γυναικείας χειραφέτησης από την ανάποδη και περί ανδρικής ωριμότητας και ενσυναίσθησης. Αν δεν "βάραινε" σε κάποια σημεία, παίρνοντας τον εαυτό της μια ιδέα παραπάνω στα σοβαρά από όσο ίσως χρειαζόταν, θα ήταν σίγουρα μια αξέχαστη ταινία χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν παύει να είναι μια πολύ παράξενη κινηματογραφική εμπειρία. Μόνο για τη Μάργκο Ρόμπι που ήταν θεά και τον -απολαυστικό σε ένα ρόλο καρικτούρα- Ράιαν Γκόσλινγκ αξίζει, εξάλλου. Οι δύο ηθοποιοί καλούνται να φέρουν εις πέρας δύο αντίθετα αλλά εξίσου δύσκολα ζητούμενα. Η επιτυχία εξασφαλίζεται και στις δύο περιπτώσεις καθώς έχουμε εξαιρετικές επιδόσεις, σε δύο ερμηνείες που είναι αντισυμβατικά απαιτητικές και περίπλοκες, ενώ και το σύνολο του cast λειτουργεί αρμονικά χωρίς παραφωνίες και ανομοιογένειες.

Στην ουσία είναι μία κοινωνική σάτιρα, μιούζικαλ και μία ιστορία ενηλικίωσης, που μας αφηγείται την διαδρομή της καταπιεσμένης Αμερικανίδας έως την αυτογνωσία. Αποδεικνύεται μεν σεναριακά ευρηματική, πολύχρωμη, διασκεδαστική, όσο και εξοντωτικά διδακτική. Αναμφίβολα τα σχόλια είναι εύστοχα και θίγονται με έναν έξυπνο και καλογραμμένο σεναριακά τρόπο, ωστόσο το χιούμορ γύρω από αυτά τα ζητήματα γίνεται γρήγορα βάναυσα επαναλαμβανόμενο και ως εκ τούτου κουραστικό. Η μυθική χώρα που φιλοξενεί τους κεντρικούς ήρωές μας, έχει φτιαχτεί με μεράκι και προσοχή στη λεπτομέρεια ενσωματώνοντας μπόλικα easter eggs από τη μακροχρόνια πορεία της επώνυμης σειράς παιχνιδιών της Mattel σε μια προσπάθεια να τιμήσει με τον τρόπο της την πηγή έμπνευσής της. Τα σκηνικά, ως επί το πλείστον, χειροποίητα, στυλιζαρισμένα και πολύχρωμα μαγνητίζουν τη ζωηράδα των πλαστικού κόσμου της Barbie και είναι λες και βγήκαν κατευθείαν από τα ράφια ενός καταστήματος παιχνιδιών. Όταν προσγειωνόμαστε στο Los Angeles, είναι λες και η πραγματικότητα μας δίνει ένα δυνατό χαστούκι στο πρόσωπο αφού αυτομάτως όλα φαίνονται πιο μουντά και γκρίζα, κάνοντας μας να νοσταλγούμε απελπισμένα την ένταση και την υπερβολή της παραμυθένιας Barbieland, βέβαια η ταινία είναι αρκετά αφηρημένη, κυρίως όσον αφορά τον τρόπο που παρουσιάζει τη σύνδεση του κόσμου μας με τη χώρα των Barbie.

Συμπερασματικά, είναι μια άκρως απογοητευτική προσπάθεια συνύπαρξης ανάλαφρης ψυχαγωγίας και κοινωνικού σχολιασμού. Το σενάριο είναι απλοϊκό και ασυνάρτητο, με ψήγματα χιούμορ και φανφάρες διδακτισμού, που αν η φεμινιστική ατζέντα του δεν ήταν τόσο άγαρμπα και αναχρονιστικά “άσπρο-μαύρο”, μπορεί και να παρέβλεπα την ανοησία του, λόγω της εκθαμβωτικής παραγωγής και των εξαιρετικών ηθοποιών που κάνουν ό,τι μπορούν για να το υποστηρίξουν. Ένα οριακά προπαγανδιστικό φιλμ καλών προθέσεων, ήπιων μηνυμάτων, καθώς έχει κυρίως ένα σχόλιο για την πατριαρχία, την θέση της γυναίκας στον πραγματικό κόσμο αλλά και την αισθητικοποίηση και σεξουαλικοποίηση της γυναικείας ομορφιάς και της θηλυκότητας εν γένει, σεναριακών ευκολιών και αφελούς, επιφανειακής, παιδιάστικης θεματολογίας. 5/10!!

Ε οχι και αριστα στην Μπαρμπυ!!!! Εσκισε ο Αri Aster  τα πτυχία του και μετά εκανε και το Beau is afraid!!!

Πολύ ροζ ακομη και για τα 12χρονα!!!!!Τοση τσιχλοφουσκα μονο για το αμέρικα, οσο για τα βαθειά νοηματα

"πατριαρχιες" κλπ η κουκλα αυτη ειναι η υπευθυνη για την ρολοποιηση-σεξουαλικοποιηση των γυναικών και

τα μάχεται αυτά? Αθλιοτητα  τυλιγμένη με ακριβο άρωμα.....

Τεραστια αηδια. Δεν καταλαβα την φασαρια γι αυτη την μαπα. Αμπελοφιλοσοφιες και φυσικα πιανεται απο τις τασεις της εποχης "Πατριαρχεια" φεμινισμος" κτλ. Οσο ηλιθιο ειναι και το οτι μια κουκλα φταιει για την θεση της γυναικας και τι κακο εχει κανει . Αν δωσεις εναν μαρκαδορο σ ενα παιδι , ο μαρκαδορος δεν θα τον κανει ζωγραφο. Τωρα που τα παιδια παιζουν απο τα 2 τους χρονια με ταμπλετ ειναι πιο ευκολο να καταλαβουμε ποιος φταει. Μας εφαγε το γινει σαν ... στον κοσμο μας 

Το “Barbie” είναι οπτικά σαγηνευτικό , είναι φρέσκο, είναι διαχρονικό όσον αφορά την περιπέτεια και τα μηνύματά του, μα πάνω από όλα είναι μια ξεκαρδιστική κωμωδία που αποδίδει φόρο τιμής και συγχρόνως καυτηριάζει την επίδραση της πιο διάσημης κούκλας στην κοινωνία ανά τα χρόνια.

Την βαρέθηκα στο πρωτο 20λεπτο

Η ταινια ηταν καταπληκτικη με πολυ ωραια μηνυματα.Την εχω δει ηδη μια στο σινεμα κ 3εδω κ θα την ξαναδω.

Το νοημα ειναι οτι μια κοπελα δεν παυει να ειναι ομορφη ειτε ειναι ψηλη,κοντη,αδυνατη,χοντρη,ξανθια,μελαχρινη,κοκκινομαλλα,καστανα,γαλαζια,πρασινα ματια κτλ.

Οπως κ να εχει ειναι ομορφη γιατι ειναι γυναικα,εργαζομενη σε ολες τις δουλειες,μητερα,συζηγος κ τις αξιζει παντα το καλυτερο.

Ειναι μια δυνατη προσωπικοτητα οπως κ να ειναι εμφανισιακα κ η ψυχη της ακομα πιο ομορφη.

To ότι μία παιδική κουκλίτσα απέκτησε δική της ταινία που απευθύνεται σε ενήλικες (;) αυτό με ξεπερνά, αλλά μπορώ να το αποδώσω στην έλλειψη δημιουργικής φαντασίας και στη τάση του να δημιουργούνται ταινίες ακόμα και από παιχνίδια για PC.

Το ότι η ταινία αυτή έγινε εισπρακτική επιτυχία και δημιούργησε μόδα, αυτό πια με κάνει να αμφιβάλλω για το ανθρώπινο είδος! 

Περιμένω εναγωνίως με φυσικούς ηθοποιούς τη ταινία των Playmobil και μία σύγχρονη εκδοχή από τα Σαγόνια του Καρχαρία με πρωταγωνιστή το Baby Shark...

Δεν χρειαζόταν να δώσουν τόσο "νόημα" στην Μπάρμπι. Να πιάσουν τα φεμινιστικά τώρα στα πίσω πίσω! Κανένα παιδάκι, και παίρνω παράδειγμα τον εαυτό μου, όταν έπαιζε με κούκλες δεν σκεφτόταν όλα αυτά τα πράγματα. Το πόσο ριγμένοι είναι όλοι; Δε νομίζω. Τελοσπάντων, δεν μου άρεσε, Την περίμενα διαφορετική. Καλά που το νησί μου δεν έχει σινεμά. Χάρηκα μόνο για το τρίο των ηθοποιών από sex ed. Ταίριαξαν πολύ! Και φυσικά Μάργοτ Ρόμπι και Ράιαν Γκόσλινγκ πολύ καλοί!

Ε όχι ρε παιδιά ...δεν βλέπετε!!! τουλάχιστον από ενήλικες...στα κοριτσάκια μπορεί κ να αρεσει

Μου κάηκε το βίντεο στα 20 λεπτά. Κρίμα ρε γμτ θα χάσω τέτοια ταινιάρα

7.5/10 αυτο το "πράγμα";;;; χαχαχα

Το μονο που δε μ'αρεσει, σ'αυτην την ταινια, ειναι που: η Barbie και ο Ken δεν καταληγουν ζευγαρι και μη μου πειτε, οτι δεν τα ειχαν ποτε ή οτι χωρισαν γιατι αυτο ΔΕΝ ειναι αληθεια!!!!

Αθλια ταινια που προωθει τη μισανδρια . Δεν νομιζω να ξαναείδα πιο σεξιστικο εκτρωμα. Ελπίζουν οι αθλιοι να πουλησει η ταινία στις γυναικες. Ειναι οι ιδιοι οι παραγωγοι της ταινιας αυτοί που προσπαθουν τελικα να  εκμεταλλευτουν τις γυναίκες. 

Ταινία της χρονιάς μέχρι στιγμής. Απίστευτη παραγωγή με τεράστιες εκπλήξεις μέσα στην ταινία, εκπλήξεις που κανείς δεν τις περίμενε.  Το σενάριο εξαιρετικό, η ανατροπή στα συναισθήματα της Μπάρμπι, μέσω της εκπληκτικής Margot Robbie, είναι απλά συγκινητική.  Η επιλογή του Ράιν ως Κεν είναι η καλύτερη που έχει γίνει, θεωρώ ότι θα πάρει το όσκαρ Β ηθοποιού άνετοτατα. Το πώς προσπαθεί να κάνει τον εαυτό του άξιο " Kenough" για να πιστέψει ότι αξίζει κάτι είναι για εμένα ένας καθρέφτης του σήμερα και της κοινωνίας του ινστραγκραμ. Ζεις για τους άλλους, όπως ο Κεν υπάρχει απλα για την Μπάρμπι, ή τουλάχιστον έτσι πιστεύει και κυρίως ΝΙΩΘΕΙ.  Μου άρεσαν τα χρώματα, μου άρεσε που τόσος κόσμος στο σινεμά έβαλε τα ροζ ρούχα, τα τραγούδια ήταν φοβερά, ήδη το soundtrack έχει 20 μύρια πρόβολες και γενικά δεν βρήκα κάτι αρνητικό.  Michael Cera για άλλη μια φορά με λίγες σκηνές καταφέρνει να αφήσει το στίγμα του, αδικημένος ηθοποιός, ενώ ο Will Ferrell είναι πειστικός στον ρόλο του φεμινιστή.   10/10.  ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ.