Paris, 13th Distric / Les Olympiades, Paris 13e (2021)

Νέοι άνθρωποι, με ιστορίες που μπλέκονται, με ζωές που διασταυρώνονται, με κορμιά που αγγίζονται. Σκηνοθετική φρεσκάδα, σπινθηροβόλοι διάλογοι, ντελικάτη γραφή, αφοπλιστική αμεσότητα εκείνο όμως που εντυπωσιάζει και δίνει στην ταινία μια ποιητική μεγαλοπρέπεια είναι το διακριτικό, γλυκόπικρο πνεύμα με το οποίο "ντύνει" τις μικρές (ανεπαίσθητες αλλά τόσο κομβικές) λεπτομέρειες των ανθρώπινων ιστοριών του. Μιλάει για την απόρριψη, για την τρέλα, για τον ερεθισμό και την ξενέρα, μιλάει για την κριτική των άλλων αλλά και για το μεγαλείο του να μην σε νοιάζουν οι άλλοι, για τα εύκολα συμπεράσματα και τις δύσκολες αποφάσεις, για το πόσο ωραίο είναι εν τέλει να συνυπάρχουν οι άνθρωποι όταν αντιλαμβάνονται και σέβονται τις επιθυμίες και τις προσδοκίες του. Η ασπρόμαυρη φωτογραφία του Paul Guilhaume, αποτυπώνει απίστευτα όμορφα την αστική ποικιλία του Παρισιού που σε στιγμές θυμίζει Τόκυο, σε άλλες, Βερολίνο, σε άλλες Παρίσι και γαλλική εξοχή. Δεν είναι απλώς μια ατμοσφαιρική, σέξι και σαγηνευτική πολλαπλή ιστορία ενηλικίωσης: κυρίως είναι μια τρυφερή ματιά πάνω στο αποτύπωμα μιας σύγχρονης πολυφυλετικής Βαβέλ γεμάτης αντιθέσεις. Μοναξιά, ανωριμότητα, συναισθηματική αναπηρία, αγωνία για την καθημερινή επιβίωση, πληγές ανοιχτές… Όλα κομμάτια ενός κοινωνικοπολιτικού αφηγήματος (το μεταναστευτικό δίνεται τόσο διακριτικά, που σχεδόν περνά απαρατήρητο) που συνδέονται με τον ερωτικό λόγο και την ανάγκη για συντροφικότητα, σε μια από τις πιο μελαγχολικές, σκληρές και σκοτεινές εκδοχές της "Πόλης του φωτός". Οι σκηνές σεξ είναι ρεαλιστικές και για αυτό καθόλου προκλητικές. Η Lucie Zhang είναι αρκούντως ερωτική και πειστική στο ρόλο της πληγωμένης Emilie. Ο Makita Samba υποδύεται εξαιρετικά το αρσενικό, που αποφεύγει τα συναισθήματά του. Η Noemie Merlant χειρίζεται με θάρρος το χαρακτήρα της Nora και η Jehnny Beth χτίζει με σοφία το ρόλο της σεξεργάτριας Amber. 7/10!!