Μια Δεύτερη Ευκαιρία / Second Act (2018)

Το έργο εκθειάζει με τον τρόπο του, την ασχήμια του εργασιακού συστήματος, που όλοι πλέον βασίζεται στα χαρτιά, πτυχία, μεταπτυχιακά, διδακτορικά, σεμινάρια, υποτροφίες, να ξέρεις κάμποσες ξένες γλώσσες για να μπορείς να βρεις μία δουλειά αξιόλογη ή να προωθηθείς σε μία ή να ανέβεις επίπεδο και να πας σε μία θέση εύπορη. Δε λέω κι αυτά μετράνε και είναι πολύ σημαντικά αποκτήματα και κατορθώματα προσωπικά για κάποιον να τα κατέχει, να έχει γνώσεις και να θέλει να προκόψει σε καλύτερες δουλειές με καλύτερο μισθό και απολαύσεις, αλλά το έργο εστιάζεται και στους ανθρώπους του μόχθου και της σκληρής εργασίας, που δεν τα βρήκαν έτοιμα στο πιάτο, αλλά κατάφεραν με την αξία τους να ανελιχθούν, με την εμπειρία και τα βιώματα να πάρουν σαφής και πλούσιες γνώσεις του τι σημαίνει πραγματική δουλειά και έχοντας αποκτήσει με τα χρόνια βαρβάτη προϋπηρεσία να συνεχίζουν με κόπους το έργο τους, αλλά δεν προτιμάτε σε μία ανώτερη θέση, γιατί δεν έχει όλα τα παραπάνω που ανέφερα. Αυτό είναι σε μέσες άκρες το στόρι της υπόθεσης, βέβαια εντάσσει κι άλλα οικογενειακά στοιχεία και ρομαντικά χαρακτηριστικά, αλλά το κεντρικό νόημα αναφέρεται πάνω σ' αυτό. Είναι μία χαλαρή κοινωνική πλοκή, με μικρές δόσεις πλάκας, σου περνάει μηνύματα και σε ωθεί να μην το βάζεις κάτω και να προσπαθείς, με ελπίδα και με θάρρος να προχωρήσεις με γνώμονα πάντα να επιτεύξεις όλους τους στόχους σου, ακόμα κι αν εντάξεις κάποια ψεύτικα ψήγματα για να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου. Το στιγμιότυπο με την μετάφραση της Jennifer Lopez (που παρεμπιπτόντως ήταν φοβερή όπως πάντα στο ρόλο της και κουκλάρα) από τα Μανδαρίνικα στα Αγγλικά, ήτα όλα τα λεφτά, πέθανα στο γέλιο. Έχει ανάμεικτα συναισθήματα που σου δημιουργεί η ταινία και φυσικά ο τίτλος και το μότο της είναι κάτι που πρέπει να ισχύει για όλους ότι: "Όλοι αξίζουν μία δεύτερη ευκαιρία". 7/10!!!

Δίνεται μια ευκαίρια σε έναν άνθρωπο να αλλάξει την ζωή του, αυτός δημιουργεί μια φούσκα που κάποια στιγμή θα σκάσει με το πολλά ψέματα και θα οδηγηθεί σε αδιέξοδο. Όλα αυτά είναι μεν δραματικά και λυπηρά αλλά παρουσιάζονται με κωμικό τρόπο,μια συνταγή που για εμένα πέτυχε, αυτό το κωμικοτραγικό στυλ της ταίνιας  ταίριαξε στην Lopez. Η Hudgens για άλλη μια φορά παίζει  αρκετά καλά, όπως και οι περισσότεροι δευτερεύοντες  χαρακτήρες. Μια καλούτσικη ταινία με τα κλισέ της, αρκετές σκηνές που σίγουρα θα τις έχετε ξαναδεί κάπου, αλλά με καλή σκηνοθεσία ώστε να μην ενοχλεί τόσο. 7.5/10

     Απλα μια 'αμερικανια' ... 'ποπ - κορν' με χαπυ εντ.. ευχαριστω για το μεϊλ....

Πρέπει να σταματήσω να κλαίω σε όλες τις ταινίες

απλα ευχαριστο...