The Leisure Seeker / Ταξίδι Αναψυχής (2017)

Ένα συγκινητικό, όσο και γλυκόπικρο road movie, με δύο απολαυστικούς ερμηνευτές, να δίνουν σπίθες ζωντάνιας σε μια ανθρώπινη, με βαθιά κατανόηση και τρυφερή ιστορία που συνδυάζει την κωμωδία με το δράμα χωρίς να χάνει την ισορροπία ανάμεσα στα δύο. Ο Πάολο Βίρτζι αφήνει το αχτύπητο δίδυμο να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, κάνοντάς μας μία ενδοσκόπηση στις ψυχές των ηρώων του, σκαλίζοντας τα βάθη του συνειδητού και ασυνείδητου των χαρακτήρων, ενώ αναπτύσσουν τις διάφορες πτυχές της προσωπικότητάς τους, χωρίς να γίνεται μελοδραματικό ούτε στιγμή, τονίζοντας την δραματικότητα και κοιτάζοντας με θάρρος και πυγμή τον θάνατο που παραμονεύει, θέλοντας να ζήσουν την ελάχιστη ζωή που τους απομένει, εξερευνώντας, περιπλανώντας και ταξιδεύοντας, βλέποντας την φύση, μεταφέροντας μας κι εμάς τα νοσταλγικά συναισθήματα τους. Οι περιπέτειες που περνούν και τα προβλήματα υγείας που επιδεινώνονται θα τους φέρουν ακόμα πιο κοντά, αφού ξεπερνάνε κάθε κίνδυνο στη μακρά τους πορεία, αλλά όχι κι αυτό της αρρώστιας τους (καρκίνο η Μίρεν, Αλτσχάιμερ ο Σάδερλαντ). Η πρώτη δίνει στο ρόλο της Eλα το μπρίο και τη ζωντάνια που απαιτούνται, χωρίς ωστόσο να γίνεται υπερβολική, ενώ ο δεύτερος έχει τη σοφία να αποδώσει πιο εσωτερικά το ρόλο ενός ανθρώπου, του οποίου η ασθένεια έχει οδηγήσει τη μνήμη και κατ’ επέκταση τη ζωή σε μια κατακερματισμένη αφηγηματικότητα. Η χημεία ανάμεσα σ’ αυτούς τους δύο σπουδαίους πρωταγωνιστές δίνει στην ταινία, ισχυρές εκλάμψεις ειλικρίνειας και αγάπης, καταφέρνοντας έτσι να συγκινήσουν.

Με συντροφιά τις αναμνήσεις τους σε μορφή slides, επιχειρούν τα τελευταία "ξεκαθαρίσματα" με το παρελθόν. Η ελευθερία έχει πολλά πρόσωπα και θέλει αρετή και τόλμη να διεκδικήσεις το δικαίωμα να ορίζεις τη μοίρα σου όσα χρόνια κι αν περάσουν από πάνω σου. Το τροχόσπιτο των δυο ηλικιωμένων πρωταγωνιστών κουβαλά εξάλλου μαζί του πολλά περισσότερα. Είναι ένα σύμβολο ελευθερίας και ονειροπόλησης της μαχητικής και επαναστατικής γενιάς των 70s, που έφερνε έναν αέρα ελπίδας για έναν καλύτερο κόσμο. Μιας γενιάς που σίγουρα τότε είχαν στο μυαλό τους πολύ διαφορετικά τα γηρατειά τους. Ο ρυθμός μπορεί σε κάποιο σημείο να αρχίζει να πλατειάζει, ωστόσο το δραματικό υπόβαθρο κι όλα τα ηθικά διλήμματα που εγείρονται είναι εντελώς δυνατά και στιβαρά, που δε σε κάνει κανένα λεπτό να κουραστείς, παρά ταύτα σε προβληματίζει και σε βάζει σε σκέψεις. Tο τέλος είναι Σαιξπηρικό, χωρίς φανφάρες, αλλά με ουσία και δυο σπουδαίους ηθοποιούς σε κέφια, η ιστορία που ξετυλίγεται στα μάτια μας, είναι η πραγματικά υπόσταση της ζωής, γι' αυτό και η ταινία αξίζει τη προσοχή όλων μας...και φυσικά συστήνεται ανεπιφύλακτα. 8/10!!!